IJzige stilte
Wulf Dorn
Jan Forstner is als 12-jarige getuige van het verdrinken van zijn buurmeisje, nadat ze ontsnapt was uit de psychiatrische instelling waar zijn vader werkt. Omdat hij gelooft dat de stem van een dode kan opgenomen worden glipt hij ’s nachts zijn huis uit met de dictafoon van zijn vader. Zijn broertje Sven is hem gevolgd en wanneer Jan heel eventjes achter een boom gaat plassen verdwijnt zijn broertje spoorloos.
Diezelfde nacht nog verongelukt zijn vader wanneer hij, na een telefoontje, vlug wegrijdt en te snel een bocht neemt op een glad wegdek. En daar begint Jans zoektocht naar antwoorden: waarom was zijn buurmeisje zo in paniek? Hoe kon zijn broertje zo geluidloos verdwijnen? Waar ging zijn vader midden in de nacht naartoe?
Veel jaren later krijgt Jan, die nu zelf psychiater is, de kans om in de psychiatrische instelling in zijn geboortedorp te gaan werken. Enige voorwaarde is dat hij zelf ook in therapie gaat om zo zijn obsessie over de verdwijning van zijn broertje en zijn schuldgevoelens op te lossen.
Als een jonge vrouw, die onlangs uit de instelling werd ontslagen, zelfmoord pleegt stelt Jan zich in eerste instantie niet echt vragen. Maar als blijkt dat ze als 2 druppels water op zijn buurmeisje lijkt gaat Jan verder op zoek naar antwoorden.
Het boek begint heel spannend en gaat heel snel. De gebeurtenissen (en de doden) volgen elkaar heel snel op. Het gaat zo snel dat het met momenten net niet zijn geloofwaardigheid verliest. Pas bij de ontknoping zakt voor mij het hele verhaal in elkaar. Toegegeven, tot op het einde gok je op de verkeerde moordenaar. Als dan de echte moordenaar bekend is wordt het verhaal bijna een klucht, best te vergelijken met een James Bond verhaal. Knallende munitiedepots, rondvliegende bomen, enz. Best een beetje overdreven.
ISBN 9789047517481 Paperback 381 pagina's De Boekerij april 2011
© Inge, 18 mei 2015
Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER