De visser
John Langan
Lange tijd wist Abe helemaal niet dat hij van vissen hield. Hij had een goede baan bij IBM en was gelukkig getrouwd met de vijftien jaar jongere Marie. Wanneer Abe aan de toekomst dacht, dat hij aan vrolijkheid en rondrennende kinderen, niet aan stilzwijgend naar een dobber staren. Toch werd hij op een ochtend tijdens het ontwaken overvallen door een onbedwingbare drang te gaan vissen. Hij hoefde niet met Marie te overleggen, ze was er niet meer. Een week na hun huwelijksreis voelde ze een knobbeltje in haar borst. Twee jaar na hun trouwdag overleed ze.
Abe stelde de allesoverheersende gedachte niet erg op prijs. Stug probeerde hij de drang te gaan vissen te negeren. De laatste keer dat hij een poging had gewaagd een vis te vangen, was in zijn kindertijd. Hij ontdekte toen al snel dat hij er geen talent voor had. De zin die zich stevig in zijn hoofd had genesteld weigerde echter voor andere gedachten te wijken. “Ik moet gaan vissen”, schreeuwde het inmiddels in zijn hoofd. Abe gaf zijn verzet op en begaf zich naar een nabijgelegen hengelspeciaalzaak. Als hij moest vissen, dan ging hij vissen.
Aanvankelijk maakte Abe er een potje van. Hij had geen idee wat hij moest doen en hij rommelde maar wat aan. Toch bleef Abe vissen. Elke dag, urenlang. Hij begon zowaar vis te vangen. Het is echter niet de liefde voor vissen die Abe in dit boek met de lezer wil delen. Zijn verhaal gaat over een gebeurtenis die zijn leven voorgoed heeft veranderd. Abes verhaal gaat over de Visser.
Tegen de tijd dat Abe aan zijn tweede visseizoen begon, wist hij precies waar de mooiste visplekken waren. Rond die tijd begon hij Dan Drescher mee te nemen. Het was helemaal niet zijn bedoeling geweest een vismaatje te zoeken maar het verdriet dat Dan uitwasemde raakte hem. Het was een verdriet dat hij herkende. Dans vrouw en kinderen waren bij een auto-ongeluk om het leven gekomen. Hoe het verder moest, wist Dan niet. Daarom ging hij vissen, samen met Abe.
Abe neemt Dan mee naar al zijn geliefde visstekken. Samen staren ze urenlang naar de dobbers die op het water drijven. Soms praten ze over hun verlies, soms zeggen ze helemaal niets. Na het seizoen trekt Dan zich in de eenzaamheid van zijn verdriet terug maar tegen de tijd dat het volgende seizoen begint, zoekt hij Abe weer op. Hij stelt voor een nieuwe visstek te proberen: Dutchman’s Creek. Dan beweert er in een boek over gelezen te hebben maar Abe heeft meteen door dat hij liegt. Vreemd, waarom zou iemand over een visstek liegen?
Ook Howard, de eigenaar van het restaurant waar de vismaten voor vertrek ontbijten, weet dat Dan de waarheid omzeilt. Hij heeft het bewuste boek ook gelezen en Dutchman’s Creek staat er niet in vermeld. Het idee dat de twee mannen juist deze visplek gaan bezoeken, staat hem niet aan. Er zijn opvallend veel mensen bij Dutchman’s Creek om het leven gekomen. In een poging de visvrienden tegen te houden, besluit hij hun de legende over de Visser te vertellen.
Wat volgt is een verhaal dat rond 1840, in een stadje vlakbij New York, begint met een tragisch verlies. Wanneer Beatrice, de vrouw van de steenrijke Cornelius, ziek wordt, lukt het niemand haar te genezen. Cornelius haalt een vreemdeling in huis maar ook hij weet de dood van Beatrice niet te voorkomen. Vreemd genoeg lijkt Cornelius niet om de dood van zijn geliefde vrouw te rouwen en de vreemdeling, die door de dorpsbewoners voor een arts werd aangezien, blijft bij hem in huis wonen. In de jaren die voorbij gaan wordt soms vanuit de verte een vrouw gezien die grote gelijkenis met Beatrice vertoont. Niemand weet wie ze is.
Jaren later, kort na de eeuwwisseling, zijn er plannen om het stadje in een enorm waterreservoir weg te laten zinken. De dam in de Esopus, een aftakking van de Hudson, trekt allerlei werklieden aan die met hun gezinnen in eenvoudige arbeiderswoningen trekken. Lange tijd bestaat het leven vrijwel uitsluitend uit heel hard werken maar dan leidt George, een van de werklieden, een onverwacht verlies. Zijn vrouw Helen maakt een eind aan haar leven. Aanvankelijk is George ontroostbaar maar dan slaat zijn verdriet om in een onverklaarbare blijdschap. Wanneer iedereen ziet wat George zo gelukkig maakt, deelt niemand zijn verrukking…
Schrijver John Langan heeft er twaalf jaar over gedaan dit verhaal te voltooien. Keer op keer legde hij het verhaal weg om het later toch weer op te pakken. Dat het een verhaal is dat weloverwogen is geschreven, blijkt uit elke bladzijde. De visser is een thriller met griezel-, horror- en fantasyelementen maar tegelijkertijd is het een aangrijpend verhaal over de impact van verlies. Wat als er een manier is om de scherpe randjes van een allesoverheersend verdriet liefdevol te verwijderen? Wat als er zelfs een manier is om een verlies terug te draaien? Maakt het dan uit dat het om een weinig fraaie methode gaat?
De stijl van John Langan doet aan die van Stephen King en John Ajvide Lindqvist denken. Het is griezelig, mysterieus en intrigerend. Ik moest het boek regelmatig even wegleggen om alles rustig tot me te kunnen nemen. De visser is een prachtig gelaagd verhaal waarin liefde, kwaad, rouw en berusting hand in hand gaan. Fascinerend van begin tot eind.
ISBN 9789045213330 | paperback | 320 pagina's | Karakter Uitgevers | juli 2017
Vertaald door Roelof Posthuma
© Annemarie, 15 augustus 2017
Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER