Het moment van de afrekening
Willem-Anton Hoogveld
Als je begint te lezen in een boek waarover je nog nooit iets gehoord hebt, en waarvan je de schrijver niet kent - compleet blanco dus, dan is het een cadeautje als dat boek je van de eerste tot de laatste letter blijkt te boeien.
Het moment van de afrekening is een psychologische thriller, die vooral ingaat op de motieven en de nasleep van een moord waarvan je eveneens het hele proces meemaakt.
Als de hoofdpersoon, Willem-Anton Hoogveld - roepnaam Wim - zijn verhaal begint is hij van middelbare leeftijd en is hij aan het einde gekomen van zijn avonturen.
Hij introduceert zichzelf als een ietwat saaie vermogensbeheerder, die een rustig leventje leidt. Hij is homoseksueel, zonder vaste partner. Zijn maatje Mariëlle is de enige die hij geregeld ziet. Wat zij, noch niemand anders, weet is dat Hoogveld zijn leven wat spannender is gaan maken door zijn clientèle te bestelen. Er staat intussen een aardige oudedagsvoorziening gestald in het buitenland. Wat begon als iets wat hij deed because I can werd een structurele fraudering. Succesvol, want niemand had het door.
Zijn verhaal begint in 2011 als hij de aankondiging ziet van een conferentie, die zal plaatsvinden in de plaats waar hij geboren is. Een van de sprekers draagt de naam van de persoon die hij het liefst was vergeten. Maar meteen is duidelijk dat hij hem helemaal niet vergeten was, want onmiddellijk gaat er iets broeien in het hoofd van Hoogveld.
Johan Veenstra. De naam die een andere vergeten naam oproept. En een verleden: op de middelbare school ontdekte Wim zijn homoseksuele geaardheid door zijn gevoelens voor Marcel van Velzen, die wat duidelijker feminien was en zodoende een favoriet mikpunt werd van de pesterijen door Veenstra en consorten, hetgeen de jongen tenslotte tot zelfmoord dreef.
Door het succes van het frauderen denkt Hoogveld dat het hem ook wel zal lukken om Marcel te wreken. Veenstra zal sterven.
Zo geschiedde en inderdaad lijkt hij ook met de moord weg te komen. Het ziet er rooskleurig uit.
Maar natuurlijk komt er een kink in de kabel.
De lezer volgt het hele proces. Hoogveld wikt en weegt. Hoe zal hij te werk gaan? Wat zal er gebeuren, en hoe zal hij daar op reageren? Hoe denkt de ander? Waarmee krijgt hij te maken?
Dit speculeren, dit afwegen van de verschillende mogelijke scenario’s, het is fascinerend om te lezen hoe berekenend de man te werk gaat, hoe hij zich steeds weer aan past, en opnieuw gaat beredeneren. Het lijkt een contradictio in terminis, maar in de ogen van de lezer blijft hij sympathiek, een sympathieke crimineel.
Hoogveld is een slimme man, hij weet heel goed dat hij fout zit, maar als hij er mee weg komen kan, dan is er toch niets aan de hand?
Toch zal de werkelijkheid hem inhalen…
Zoals ik al zei: het verhaal heeft me van begin tot eind geboeid. Zozeer zelfs dat de schrijver ook met het enige ongeloofwaardige feit - dat zakken vol geld, begraven ergens langs de Amstel, er jaren later nog liggen - weg komt.
Dostojevkiaanse thematiek met een actueel en Hollands accent.
De naam Willem-Anton Hoogveld is het pseudoniem van een schrijver die als fiscalist al jaren werkzaam is in de fraudebestrijding.
ISBN 9789402238167 | paperback | 337 pagina's | Boek-Scout | september 2017
© Marjo, 17 december 2017
Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER