Unni Lindell

height= Doodsbruid
Unni Lindell

Ze rakelt alles weer op. Bijna vijfentwintig jaar na de dood van Maike Hagg deelt journaliste Aud Johnsen haar vroegere vriendin Emmy Hammer mee dat ze een artikel over Maike gaat schrijven. Volgens Aud was de dood van Maike geen ongeluk zoals de politie altijd heeft aangenomen. Aud is er stellig van overtuigd dat Maike vermoord is. Ze weet ook door wie. Jan heeft zijn twaalfjarige zusje van een huishoudtrap geduwd. Jan is een moordenaar. Over drie weken verjaart de moord en Aud is niet van plan nog langer te zwijgen.

Emmy is niet blij met de onthullingen van Aud. Ze gelooft niet dat Jan zijn zusje heeft vermoord. Ze waarschuwt hem en probeert ook in contact te komen met andere mensen die Maike vijfentwintig jaar geleden kenden. Emmy had zichzelf de moeite kunnen besparen. Het krantenartikel zal nooit verschijnen want Aud komt korte tijd na haar afspraak met Maike om het leven. Aud Johnsen wordt in haar eigen huis vermoord. Ze moet de deur voor haar moordenaar vrijwillig hebben geopend.

Cato Isaksen en zijn team onderzoeken de moord op Aud. Na een korte worsteling heeft een onbekende de keel van de zevenendertigjarige vrouw doorgesneden. Waarom heeft iemand de eenzame, rustige vrouw van het leven beroofd? Aud leidde een teruggetrokken leven. Zonder vrienden maar ook zonder vijanden. Of heeft haar werk als journaliste haar toch problemen opgeleverd? Aud stond erom bekend geen blad voor haar mond te nemen in haar artikelen. Cato ontdekt dat Aud onderzoek deed naar ene Maike. En dan wordt de link gelegd met Maike Hagg, het twaalfjarige meisje dat jaren geleden in de kelder van de psychiatrische instelling Gaustad van een huishoudtrap viel. Een noodlottig ongeluk.

Het onderzoek concentreert zich op Gaustad en de dood van Maike Hagg. Auds laatste levensdagen stonden immers in het teken van Maike. Maike was de dochter van Werner Hagg. Werner verbleef in de psychiatrische instelling omdat hij zijn vrouw met een bijl had vermoord. Maike en haar broers Jan en Piet woonden na de dood van hun moeder en de opname van hun vader in een kindertehuis. De drie kinderen namen deel aan de Kinderdagen op Gaustad, een initiatief van twee vrouwelijke medewerkers van de instelling. Ook Aud nam deel aan de Kinderdagen. Haar vader verbleef eveneens in Gaustad. De laatste deelnemer aan het initiatief was Emmy. Zij was echter niet de dochter van een patiënt, haar vader was directeur van de instelling.

Na de dood van Maike werden de Kinderdagen afgeschaft en vertrokken de twee organisatoren. Beide vrouwen worden door Cato opgespoord maar erg toeschietelijk zijn ze niet. Eén van hen neemt zelfs de benen. Wat is er eigenlijk precies gebeurd bijna vijfentwintig jaar geleden? Is Maike Hagg gevallen of klopt het verhaal van Aud en heeft iemand haar van het leven beroofd? Maar waarom zou iemand een twaalfjarig meisje vermoorden? Vragen zijn er genoeg, antwoorden blijven uit. Cato beseft dat de waarheid binnen handbereik is, dat hij iets over het hoofd ziet. Is Jan Hagg de moordenaar van Aud? Volgens Aud heeft hij Maike gedood. Ook zou hij zijn moeder met de bijl hebben gedood. Jans vader trok slechts het boetekleed aan, aldus Aud.

Auteur Unni Lindell schets in Doodsbruid een indringend portret van het leven van psychiatrische patiënten in Noorwegen. Controversiële behandelmethoden als lobotomie en elektroshocktherapie die vroeger in Gaustad werden toegepast, zijn inmiddels niet meer toegestaan in Noorwegen maar heeft dat de positie van de psychiatrische patiënt verbeterd? Kunnen mensen met een psychische aandoening volwaardig deel uitmaken van de maatschappij? Kunnen zij hun draai vinden? Lindell is kritisch maar laat ook doorschemeren dat niet alleen mensen met het stempeltje geestesziek een mogelijk gevaar voor de maatschappij kunnen vormen. Het gevaar zit diep in de persoonlijkheid van mensen verborgen.

Wat mij zo bevalt aan de boeken van Unni Lindell, is de manier waarop ze de hoofdpersonen neerzet. De karakters van de personages in het boek worden als het ware geanalyseerd. Emmy Hammer doet aan een angstig vogeltje denken terwijl Jan Hagg zichzelf met een zorgvuldig opgetrokken muur van de maatschappij afschermt. Politieman Cato Isaksen heeft relatieproblemen en twijfelt over de toekomst. Zijn collega Marian Dahle beschikt op haar beurt over verontrustende karaktertrekjes.

Doodsbruid is een onvervalste Unni Lindell: spannend, taboedoorbrekend, een tikje mysterieus, indringend en aangrijpend. Ik heb deze thriller verslonden.

ISBN 9789021455914 | paperback | 351 pagina's| Uitgeverij Q | november 2014
Vertaald door Carla Joustra en Lucy Pijttersen

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

Roodkapje
Unni Lindell

Lilly Marner, de moeder van Carol, Judith en Lisbet hield het moederschap al snel voor gezien. Ze dumpte haar kinderen bij haar moeder Berit en de spaarzame bezoekjes aan haar kroost hielden al snel helemaal op. “Moeder Berit” zoals de drie meisjes hun oma noemden, deed haar uiterste best om haar kleinkinderen een goede jeugd te bieden maar ondanks alle goede zorgen misten de zusjes hun moeder. Tegenwoordig leiden de zussen een eigen leven, ze zien elkaar sporadisch. Alle drie zijn ze emotioneel beschadigd door hun jeugd maar één van hen is zwaar gestoord en heeft al meerdere keren gemoord. Niemand heeft haar ooit betrapt maar als het aan de gepensioneerde politieman Holger Eliassen ligt zal daar snel verandering in komen.

De zussen delen dezelfde moeder maar hebben alle drie een andere vader. Ze zijn zowel uiterlijk als innerlijk heel verschillend. Judith is de oudste. Ze timmert als fotografe aan de weg en staat op het punt een grote opdracht binnen te slepen. Lisbet is de middelste zus. Zij werkt als vroedvrouw, is getrouwd en heeft twee zoons die Thomas en Nicolai heten. Carol is de benjamin van het stel. Op haar zeventiende kreeg ze een kind maar net als haar moeder bakte ze weinig van het moederschap. Zoon Willy groeide op in pleeggezinnen. Carol rolt van het ene probleem in het andere en kan de drank niet laten staan. De drie zussen hebben met elkaar gemeen dat ze alle drie een extreem laag zelfbeeld hebben. Dat hun moeder hen afwees heeft er diep ingehakt.

Toen één van de zussen zes jaar oud was speelde ze stiekem in het bos. Haar oma wilde niet dat ze het bos inging maar ze vond het zo heerlijk daar. Het zesjarige meisje stuitte helaas op een “slechte man”. De man maakte haar jurk kapot en trok een pluk haar uit haar hoofd. Vanaf die dag besefte het meisje dat er slechte mannen op de wereld zijn. Ook oom Olaf was een slechte man. Oom Olaf kwam altijd op visite als moeder Berit een avondje uit was. De zusjes mochten van hun oom niets vertellen over zijn bezoekjes. Op een dag werd oom Olaf dood op bed gevonden. Hij was gestikt in zijn eigen braaksel. Niemand weet dat de moordzuchtige zus haar oom een handje hielp door een kussen op zijn gezicht te drukken. Het zou niet bij deze moord alleen blijven.

Jarenlang kon de moordende zus ongestoord haar leven leiden. Niemand besefte dat ze een moordenares is. Maar nu is iemand haar op het spoor. Oud-politieman Holger Eliassen heeft bewijs verzameld dat overduidelijk naar de zussen leidt. Hij staat op het punt de moordenares te ontmaskeren maar er is een probleem: hij weet niet om welke zus het gaat.

In de eerste helft van het boek weet de lezer niet wie van de zussen de moordenares is. Alle drie dragen ze de zware last van een ongelukkige jeugd met zich mee. Wie van de zussen is zo getraumatiseerd dat ze een gevaar voor haar medemens is geworden? Wie van de zussen ontmoette de “slechte man” in het bos? Halverwege het boek wordt de identiteit van de moordende zus onthuld. De zus om wie het gaat voelt de hete adem van Holger Eliassen in haar nek. De angst om tegen de lamp te lopen maakt dat haar gemoedstoestand verergert. De gestoorde zus slaat opnieuw aan het moorden.

Roodkapje gaat over de gevolgen van een traumatische jeugd. De gebeurtenis in het bos nam de onschuld van het jonge meisje weg en het ontbreken van een veilig thuis zorgde ervoor dat de zus psychisch steeds instabieler werd. Unni Lindell beschrijft indringend en zonder terughoudendheid het toenemende gevoel van verwarring dat de moordende zus ervaart. Van de ene kant is deze zus een meedogenloze moordenaar, van de andere kant is ze nog altijd een klein meisje dat naar haar moeder smacht. De andere twee zussen beseffen ergens wel dat er iets niet in orde is met haar maar doen niets. Ze kunnen het simpelweg niet aan.

Roodkapje is een standalone boek dat niet bij de Cato Isaksen-reeks hoort maar ook dit boek is in de typische Unni Lindell-stijl geschreven. Roodkapje behoort tot haar beste werk.

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

alt Roodkapje
Unni Lindell

Als de zussen Judith, Lisbeth en Carol voor het kerstfeest bij elkaar komen, is dat duidelijk omdat ze vinden dat het zo hoort. Er hangt een spanning tussen hen, die niet bepaald een prettige en gezellige familiebijeenkomst doet verwachten. Ze halen moeder Berit op uit het verzorgingshuis. Zij is hun grootmoeder, die hen heeft opgevoed omdat hun eigen moeder het liet afweten. Eigenlijk is Berit niet in staat om dit mee te maken, is duidelijk in haar allerlaatste levensfase.
Ook is er nog een jongen, Willy, de zoon van Carol, verslaafd aan drugs, die helemaal geen behoefte heeft aan zijn familie.

Er wordt een man vermoord. En dat brengt de gepensioneerde politie-inspecteur, Holger Eliassen, er toe om nog eens in die onopgeloste zaken te duiken van mannen die volgens hem jaren eerder vermoord zijn door dezelfde persoon. Alleen kan hij niets bewijzen.
Het wordt al snel duidelijk dat het één van de zussen moet zijn, maar wie?

Op zich is dit een gegeven dat een lekker spannende thriller op zou kunnen leveren, maar het boeide me eigenlijk nauwelijks wie van die vrouwen de dader was. Ze zouden het allemaal kunnen zijn, gezien het verleden dat langzaam uit het boek naar voren komt. Hun leven is niet bepaald doorsnee: een moeder die niet eens wil weten dat ze kinderen heeft, en zich er niet druk om maakt wat er met hen gebeurt. Mannen die denken dat ze mogen doen wat ze willen. Logisch dat de drie vrouwen getraumatiseerd zijn.
Het verhaal wisselt steeds van vertelperspectief, met tussendoor ook nog stukjes tekst van de lang onbekende moordenares.
Misschien was dit niet het goede boek om kennis te maken met deze schrijfster, maar dit boek noodt niet uit tot meer lezen.

Unni Maria Lindell is een Noorse schrijver, freelance journalist en vertaler, die het meest bekend is vanwege haar detectiveverhalen over inspecteur Cato Isaksen, maar ook een dichtbundel en diverse kinderboeken heeft geschreven.

ISBN 9789056721442| paperback| 335 pagina's | Uitgeverij Signatuur | april 2005
Vertaald uit het Zweeds door Carla Joustra

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

alt Honingval
Unni Lindell

Rechercheur Cato Isaksen heeft een zware tijd achter de rug. Hij had een time-out nodig om een aantal ingrijpende gebeurtenissen te verwerken maar heeft het werk inmiddels weer hervat. Tot zijn grote ongenoegen is er buiten hem om een nieuwe rechercheur aangesteld. Ze heet Marian Dahle en Cato beseft meteen dat hij haar niet mag. Marian neemt bovendien haar hond mee naar het werk en Cato is hier helemaal niet over te spreken.

De afkeurende houding van Cato ontgaat niemand. Ook Marian niet. Ze gaat vol in de verdediging waardoor de spanningen alleen maar hoger oplopen. Marian en Cato beseffen niet dat ze botsen omdat ze zoveel op elkaar lijken. Allebei zijn ze koppig en emotioneel. Tijd om een balans te vinden is er niet want een nieuwe moordzaak dient zich aan. Een jonge vrouw, Elna Druzika, is doodgereden. Het is duidelijk dat de dader met opzet met een auto op haar in is gereden. Maar waarom? En waar is de auto gebleven?

De lezer is beter geïnformeerd dan Cato en de leden van zijn team. Elna werkte in een vrieshuis en heeft hier een klein ingevroren lichaam aangetroffen. Is dit soms het lichaam van de zevenjarige Patrik die al dagen vermist is? De lezer weet ook dat iemand gezien heeft dat Elna het lichaampje ontdekte. Deze persoon heeft haar bedreigd en is hoogstwaarschijnlijk degene die haar direct na werktijd heeft gedood. Of is het toch haar jaloerse ex-vriend? Hij heeft er immers voor gezorgd dat Elna haar thuisland Letland heeft ontvlucht en naar Noorwegen is gekomen. Heeft hij haar gevonden?

Rond het tijdstip van Patriks verdwijning reed er een vrieswagen met ijsjes rond. De chauffeur heet Wiggo Nyman. Wanneer ontdekt wordt dat Wiggo de vriend is van de vermoorde Elna worden beide zaken met elkaar in verband gebracht. Het personeel en de eigenaren van het vrieshuis werken niet erg welwillend mee met het onderzoek. De twee broers die het vrieshuis runnen hebben bovendien een twijfelachtig alibi. Ze liegen ergens over. Maar waarover? Er is meer: In de buurt waar Patrik woonde verdwenen de laatste tijd honden. De buurtbewoners denken dat Vera Mattson de honden heeft omgebracht. Vera is een zonderlinge dame die naast honden ook een hekel aan kinderen heeft. Zij zal toch niet…? Ook zijn er twee elfjarige meisjes die iets gezien lijken te hebben. Ze zijn geïntrigeerd door ijscoman Wiggo en draaien om hem heen. Hierdoor trekken ze de aandacht van Wiggo’s broer Henning en dat hadden ze beter niet kunnen doen.

Terwijl de ruzies tussen Cato en Marian steeds hoger oplopen blijft Patrik vermist. De hoop om hem levend terug te zien ebt weg. Wie zit er toch achter de moord op Elna? En waar is Patrik?

Unni Lindell schrijft in duidelijke taal en draait nergens omheen. Ze weet de spanning goed op te voeren en het verhaal overzichtelijk te houden. De personages in de reeks met Cato Isaksen zijn uiteenlopende types waardoor elke lezer zich wel met iemand kan identificeren. In dit deel heeft collega Ellen Grue zorgen. Ze vermoed dat ze zwanger is maar ze wil helemaal geen kind.

In Honingval lijkt de waarheid steeds heel dichtbij maar er zijn meerdere scenario’s mogelijk. De verhaallijnen zijn zorgvuldig geconstrueerd en de lezer wordt niet om de tuin geleid met overbodige informatie. De ontknoping is logisch maar knap genoeg toch verrassend. Wie is er oprecht en wie doet zich anders voor dan hij of zij werkelijk is? Hoe kan het dat mensen veranderen in verdorven personen. Lag het altijd al in een persoonlijkheid verscholen of tellen andere factoren mee? Kan het zijn dat sommige mensen gewoon slecht zijn? Unni Lindell sleept de lezer mee in haar verhalen en weet keer op keer een zeer geslaagde thriller af te leveren.

ISBN 9789021433158| paperback |285 pagina's| Uitgeverij Q | maart 2008
Vertaald door Femmigje Andersen Sĳtsma

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

alt Duivelskus
Unni Lindell

De dode vrouw biedt geen fraaie aanblik. Ze is flink bewerkt met een schop en het bloed heeft rijkelijk gestroomd. Haar lichaam is gevonden bij de gemeenschappelijke plantenkas van de buurt. Ze moet er de hele nacht gelegen hebben. Het leven van Vivian Glenne, moeder van drie kinderen, is voorbij.

Cato Isaksen wordt op deze moordzaak gezet en hij sommeert collega Marian Dahle om haar vakantie vroegtijdig te beëindigen. Marian baalt. Ze heeft persoonlijke problemen die een belemmering vormen voor het beoefenen van haar baan. Op het moment voelt ze zich niet in staat de norse Cato het hoofd te bieden. Cato weet op zijn beurt ook niet goed wat hij met Marian aan moet. Ze is uiterst bedreven in haar werk maar hij ergert zich vaak aan haar. Tegelijkertijd voelt hij zich fysiek tot haar aangetrokken.

Op de dag van haar dood had Vivian voor haar huis ruzie met een onbekende man. Haar oudste zoon Dan heeft dit gezien en overbuurvrouw Birgit ook. Vivian heeft aan haar zoon verklaard dat de ruzie niets te betekenen had, dat het een ontevreden klant was van de stomerij waar ze werkte. Wie is deze man? De politie richt haar pijlers ook op de huidige partner van Vivian, de vader van de twee jongste kinderen. Klopt zijn alibi wel? Ook willen Cato en Marian de ex-man van Vivian verhoren – de vader van Dan – maar ze krijgen hem maar niet te pakken. Houdt hij zich schuil? Is hij de moordenaar? De man van Birgit – Frank - wordt ook verhoord. Zijn schop is aangemerkt als het moordwapen. Bovendien had ook Frank korte tijd voor Vivians dood een aanvaring met haar.

Verdachten genoeg en al snel is duidelijk dat er nog wel eens veel meer kunnen zijn. Vivian blijkt regelmatig vreemd te zijn gegaan. Was de onbekende man soms een afgewezen minnaar? De vijftienjarige Dan heeft het moeilijk. Zijn moeder is dood en de politie wil zijn vader ondervragen. Hij weet zeker dat de onbekende man zijn moeder vermoord heeft. Samen met zijn beste vriend Jonas spoort de slimme Dan de man op en weet op ingenieuze wijze de verdenking op hem te vestigen. Zonder dat ze het weten bijten Cato en Marian zich vast in een vals spoor.

Schrijven is de tweede natuur van Unni Lindell. Ze heeft al meer dan zestig boeken geschreven en weet verassend genoeg de kwaliteit nog steeds hoog te houden. Ze schrijft met souplesse en op een ontwapenende manier. Ook dit verhaal is weer goed uitgedacht. Het wordt vanuit verschillende perspectieven verteld. Maar ook al waren de hints subtiel, een aantal geheimen had ik snel door. Toch bleef de ontknoping verassend en liep de spanning zó op dat ik het boek niet meer weg kon leggen.

Duivelskus is opnieuw een geslaagde thriller van de Noorse dame met het vriendelijke gezicht. Ik vermoed zomaar dat er nog veel goede boeken gaan volgen.

ISBN 9789021443171| paperback |344 pagina's| Uitgeverij Q | oktober 2012
Vertaald door Carla Joustra en Lucy Pijttersen

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

Dromenvanger
Unni Lindell

Dit boek van Unni Lindell is veel beter dan haar eerste boek. Het is spannend, het leest makkelijk weg. Inspecteur Cato wordt als een gewone man neergezet met al zijn problemen. Niet als een superman zoals je vaak in de Amerikaanse boeken tegenkom.

Therese Geber gaat even een tijdschrift uit de auto halen en komt nooit meer terug. Een paar dagen later wordt het lijk van haar gevonden. Niet veel later wordt er ook een vijf jarige meisje vermist en Ida de vriendin van Therese wordt vermoord.
Hebben al deze zaken met elkaar te maken of zijn er verschillende moordenaars aan het werk?
Voor Inspecteur Cato Isaken en zijn team de taak om zo vlug mogelijk uit te zoeken wie verantwoordelijk is voor deze moorden.
Cato heeft zelf ook nog de nodige problemen. Hij komt er achter dat zijn oudste zoon drugs gebruikt. Cato gaat gebukt onder schuldgevoelens. Hij denkt als hij een paar jaar geleden zijn gezin niet in de steek had gelaten, dit nooit gebeurd zou zijn.

Ik hoop dat haar volgende boek net zo goed is als deze.

Dit boek is in Noorwegen bekroond met de Riverton-prijs voor de beste Noorse thriller van 2000.

ISBN 9056720724 Paperback Aantal pagina's 379 blz. Bruna juni 2003

Reageren? Klik hier!

Nachtzuster
Unni Lindell

De Noorse speurder, Cato Isaksen heeft aan deze zaak weer een echte breinbreker. Niet alleen is er een veertienjarig meisje verdwenen, maar bovendien wordt enkele dagen later haar oma op straat doodgeschoten. Van de dader geen spoor. Op het eerste zicht is er totaal geen verband tussen deze twee zaken. Maar Isaksen zou geen Cato heten als hij zich niet vastbijt in de achtergrond van Kathrine Bjerke en Brenda Moen. Zo komt hij allerlei bizarre dingen te weten, maar ieder mogelijk spoor loopt dood en het onderzoek raakt totaal in het slop...

Tot helemaal op het einde van het boek houdt Lindell je in spanning en zet ze je meermaals op het verkeerde been. Door de vlot geschreven toegankelijke taal vlieg je over de pagina's. Je wil steeds maar meer weten en naar het einde toe zit je met klamme handen de spannende ontknoping af te wachten.
Ook over het privé-leven van Cato Isaksen dat als een rode draad door de vier boeken loopt, kom je weer meer te weten. Hij is eindelijk, na wat amoureuze omzwervingen weer wat rustiger geworden en hertrouwd met zijn eerste vrouw, Bente. Toch blijven zijn gevoelens voor collega Ellen zich roeren. Kortom hij is gewoon een man van vlees en bloed. Lindell heeft met hem een heel herkenbaar personage neergezet waar je niet anders dan sympathie kan voor opbrengen.

Sinds ik de boeken van Henning Mankell leerde kennen én verslonden heb wilde ik meer schrijfsels uit 'het Hoge Noorden' lezen. Zo kwam ik bij Lindell terecht, dit is het vierde boek dat ik van haar lees en ze heeft er zeker een fan in mij bij.

Over de auteur:
Unni Lindell (1957) woont in Oslo, Nachtzuster is haar vierde thriller met Cato Isaksen in de hoofdrol. Zowel 'Het Dertiende Sterrenbeeld' als 'Dromenvanger' en 'De Rouwmantel' kregen vier sterren in VN's Detective en Thrillergids. Topthrillers dus, nu al vertaald in 10 talen. En topscenario's, want alle vier haar boeken worden op dit moment verfilmd.

ISBN 9056720473 Paperback 319 pagina's, Bruna mei 2003
Vert. van: Nattsøsteren. - Oslo : Aschehoug, 2002 Vertaling: Carla Joustra

Reageren? Klik hier!

Thrillers Leestafel.info

Unni Lindell

Recensies

Thrillers Leestafel.info

Unni Lindell

Recensies

Login to your account