Thrillers Leestafel.info

De Schaduw contra de Schorpioen
Havank Ross

‘Iemand rende door de schemering met Magere Hein op de hielen. Iemand die dus geen schijn van kans scheen te maken, temeer daar de Iemand een zeker embonpoint had maar vooral ook omdat ’t zés Heinen waren. Die er bovendien buitengewoon getraind, doorvoed en gespierd uitzagen. Weshalve geen knekel klepperde noch ribbenkast ratelde maar slechts het ketsen van laarzen weergalmde op het stenen pad dat steil en glibberig afdaalde.’

In het voorjaar van 2008 vroeg Uitgeverij Bruna Tomas Ross om een Havank te schrijven om eens een “Schaduw” te schrijven gelegenheid van het 140-jarig bestaan van de uitgeverij.
In een column van diens hand las ik hoe hij zich de stijl van Havank heeft eigengemaakt.
Voor de leek: Havank was het pseudoniem van Hans van der Kallen, een Nederlandse schrijver, die zo’n dertig detectives op zijn naam heeft staan. Hij overleed in 1964.
Ross zegt: ‘ Want heregod, wat een oubolligheid, losse eindjes, ongeloofwaardige plots! Het was me een raadsel waarom zelfs toen, vijftig, zestig jaar geleden, die Schaduw zo populair was.’
En terwijl herinner ik me dat ik ze ook ooit met plezier las,  bleek de stijl van het derde Schaduwboek van Tomas Ross in de huid van Havank, een hele klus.

Als je de quotes leest, is wel duidelijk waarom.
Terwijl hij dezelfde personages opvoert als we bij Havank ook tegenkomen, en het taaltje hanteert dat Havanks personages gebruikten, heeft Ross in ieder geval het verhaal, de plot,  eigentijds gemaakt.
In ‘De schaduw contra de Schorpioen gaat commissaris Charles Carlier, alias de Schaduw, op zoek naar de in Zuid-Frankrijk verdwenen Slade. Hij ontdekt dat zijn zaak te maken heeft met een andere zaak, die van een reeks aanslagen door de Broederschap van de Schorpioen. Deze broederschap wil heel graag de nazaten van Lodewijk XVI en Marie Antoinette op de Franse troon zetten, en is druk bezig met een geheim complot, dat te maken heeft met genetica.
Natuurlijk wil de Schaduw daar het zijne van weten als blijkt dat Slade zijdelings te maken had met deze broederschap.
Carliers eigen familie blijkt er mee te maken te hebben, en vrijwel op het laatst komen we ons koningshuis nog tegen. Dat nu groot op de omslag aan te kondigen gaat te ver, vind ik, het is maar een klein draadje. 

‘Naast hem zette Elvis de motor af en tuurde door de voorruit hoewel de Schaduw vond dat ’t matglas was maar dan opschrok van een vurige bliksemvork die ’t zwarte zwerk doorkliefde zodat de kreek een seconde in een onwaarschijnlijk hel daglicht baadde. En hij, toen de donderklap de duisternis inzette, nog net een kleine inham omzoomd door riet zag. Even later gleed de boeg over modderig zand terwijl ’t gedonder wel rommelde en het vervolgens stil werd op ’t ruisen van de regen na.’

Het is dus even wennen, en waarschijnlijk zijn dit boeken voor de liefhebbers, maar de opzet, daar is Ross in geslaagd: een Havank schrijven op zijn Havanks.
De omslag is van Dick Bruna, helemaal in de voor hem typerende stijl.

ISBN 9789400500204 | paperback |173 pagina's | A.W. Bruna Uitgevers | oktober 2011

© Marjo, 26 januari 2012

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER