Thrillers Leestafel.info

Besmeurde sneeuw
Christoffer Carlsson

Het lijk vormt een storende factor in de helderwitte sneeuw. Een klein stukje wereld is uit balans. Voor rechercheur Leo Junker vormt de aanblik van het ontzielde lichaam reden nog een stukje maagdelijke sneeuw te onteren. Kan zijn maag de ellendige aanblik werkelijk niet aan of kan het orgaan niets verdragen omdat hij probeert de kalmerende Oxazepam links te laten liggen? Leo schaamt zich voor het braaksel dat weinig onopvallend in de sneeuw ligt. Zo had hij zich zijn terugkeer bij de politie niet voorgesteld.

Het slachtoffer is een man van eind dertig. Hij heette Thomas Markus Heber en hij was werkzaam aan de universiteit van Stockholm. De enige getuige van de moord is een jongetje van zes dat uit het raam keek toen Heber op een binnenplaats werd neergestoken. De kleine John vertelt Leo dat er een derde persoon aanwezig was. Deze persoon, het jochie kon niet zien of het een man of vrouw was, hield zich verscholen. Ook heeft John gezien dat de dader iets uit de rugtas van het slachtoffer pakte, voor hij verdween.

Heber bleek onderzoek naar extremistische politieke groeperingen te doen. Hij interviewde aanhangers van extreemlinkse partijen evenals leden van extreemrechtse groeperingen. Het is voor Leo en zijn collega’s niet eenvoudig te achterhalen met wie Heber precies gesproken heeft. De onderzoeker gebruikte geen namen maar nummers. Dit om de anonimiteit van de deelnemers te waarborgen waardoor de geïnterviewden vrijuit konden praten.

Op de computer van Heber ontdekt Leo een soort logboek. Heber heeft zijn gesprekken nauwgezet bijgehouden. Uit de laatste berichten komt duidelijk naar voren dat Heber zich ergens zorgen om maakte. Hij verkeerde in tweestrijd. Heber had de deelnemers beloofd de verkregen informatie enkel voor zijn onderzoek te gebruiken maar kennelijk was hij op een duistere zaak gestuit. Heber beschikte over informatie over een aanslag. Tot Leo’s grote frustratie wordt het doelwit van de aanslag niet vermeld. Wie staat op het punt om het leven gebracht te worden en welke groepering bereidt de aanslag voor?

Leo heeft zijn werkzaamheden bij de politie nog geen twee weken geleden hervat. Na een traumatische gebeurtenis waarbij hij per ongeluk een collega heeft gedood, kostte het hem grote moeite weer op te krabbelen. Nadat Leo zijn behandelaar ervan overtuigd heeft niet langer oxazepam te slikken, heeft deze hem toestemming gegeven zijn werk te hervatten. Leo heeft gelogen. Hij probeert wel te stoppen maar het valt hem zwaar. Het moordonderzoek is ingewikkeld en intensief en bovendien heeft hij last van afkickverschijnselen. Leo dreigt steeds verder in zijn eigen ellende weg te zinken.

In Besmeurde sneeuw heeft de auteur voor een verdrietig maar actueel onderwerp gekozen: haat. In steeds meer Europese landen neemt de haat tegen andere volken toe. In dit boek komt duidelijk naar voren dat haat nooit en te nimmer tot iets goeds zal leiden. Het woord “extremisme” zegt eigenlijk al genoeg. Een bepaald doel in extreme mate nastreven, is nooit goed. Zowel extreemlinks als extreemrechts neemt uiteindelijk zijn toevlucht tot geweld en dan is het einde zoek.

Een ander onderwerp dat in dit boek heel mooi uitgewerkt is, is de kwetsbaarheid van jongeren. Jongeren zijn minder weerbaar dan volwassen. Zij willen ergens bij horen en belanden daardoor sneller in situaties waar ze zich eigenlijk niet prettig bij voelen. Een weg terug is er na het begaan van bepaalde (mis)daden vaak niet meer. Deze jongeren zitten klem. Een van de personages in dit boek belandt min of meer bij toeval bij een extreemrechtse groepering. Hij schenkt zijn loyaliteit aan de verkeerde en kan al gauw geen kant meer op. Omdat de maatschappij keihard over afgegleden jongeren als hij oordeelt, drijft hij alleen maar verder af.

Besmeurde sneeuw is een messcherpe, maatschappijkritische thriller. Christoffer Carlsson blijft zichzelf overtreffen. Zijn opmars naar de top is onafwendbaar geworden.

ISBN 9789044536232 | paperback | 381 pagina's | Uitgeverij De Geus | januari 2017
Vertaald door Rory Kraakman

© Annemarie, 22 januari 2017

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

De toren van de dode zielen
Christoffer Carlsson

Hij wordt wakker van het blauwe zwaailicht dat tegen de muren van het tegenoverliggende gebouw weerkaatst. Er staan politieauto’s op straat. Er is iets aan de hand in het gebouw waar hij woont, in het appartement op de tweede verdieping.
Leo Junker gaat polshoogte nemen. Hij is dan wel op non-actief gesteld maar door zijn aderen stroomt nog altijd het bloed van een politieman.

In het bewuste appartement huist een daklozenopvang. Mensen die nergens anders terecht kunnen en uit andere instellingen geweerd worden, zijn er welkom. De al wat oudere Matilda zwaait er de scepter. Er is maar één regel: geen wapens. Leo gaat poolshoogte nemen maar hij wordt geweerd. Hij kan geen penning tonen aan de jonge agenten die de ingang van de opvang bewaken. In een onbewaakt ogenblik weet hij toch naar binnen te glippen. De slaapzaal is zo goed als leeg. Alleen bed nummer zeven is bezet. Even lijkt het of de vrouw slaapt maar het gaatje in haar slaap verraadt dat iemand de huisregel heeft geschonden.

De dode vrouw heet Rebecca Salomonsson. Leo kent haar niet. Rebecca hield een kettinkje in haar hand geklemd. Leo heeft het niet aangeraakt maar toch staan zijn vingerafdrukken erop. Leo liegt door te beweren het kettinkje toch even bekeken te hebben. Hij heeft het kettinkje herkend en hij beseft dat de vingerafdrukken er al jaren op moeten staan. De ketting was niet van Rebecca maar van Julia. Julia was het zusje van Grim, de jongen die eens zijn beste vriend was.

Leo groeide op in een flat in Salem. Echte vrienden had hij niet en het gevoel van eenzaamheid werd versterkt door de twee pestkoppen die hem het leven zuur maakten. In de watertoren van Salem veranderde het leven van Leo voorgoed. Hij maakte kennis met John Grimberg, Grim, die het leven op geheel eigen wijze benaderde. Er ontstond een hechte vriendschap tussen de twee jongens.

Grim was een “foute vriend”. Als tiener al hield hij zich met het vervalsen van identiteitsbewijzen bezig. Grim kwam uit een slecht functionerend gezin en ging een twijfelachtige toekomst tegemoet. Grim had iets intimiderends maar toch verkeerde Leo graag in zijn gezelschap. Grim had een jonger zusje, Julia. Leo vond haar geweldig maar durfde dat niet aan Grim te laten merken. Grim voelde zich verantwoordelijk voor de veiligheid van zijn zusje. Hij nam de ouderrol op zich en waakte als havik over haar.

Hoe is het kettinkje van Julia in de handen van de dode Rebecca terecht gekomen? En waarom? De vingerafdrukken van Leo zijn ruim vijftien jaar geleden op de ketting gekomen. Iemand moet de ketting al die jaren zorgvuldig bewaard hebben, anders waren de afdrukken allang gewist. Leo heeft het vermoeden dat de ketting een boodschap vormt. Een boodschap die voor hem bestemd is. Hij wil graag bij het politieonderzoek betrokken worden maar stuit op een muur van verzet.

De toren van de dode zielen is een verhaal waarin heden en verleden door elkaar lopen. In eerste instantie is het verhaal in een soort nevel van geheimzinnigheid en vragen gehuld maar naarmate de mist optrekt, gaat het verhaal meer en meer intrigeren. De auteur laat de ontknoping heel langzaam het verhaal binnensijpelen. Wat begint als een verhaal over een moord op een verslaafde vrouw eindigt in een aangrijpende vertelling over een catastrofale liefde.

Van deze auteur las ik ook het boek De jongen die terugkeerde. Ook in dat boek staan een vriendschap en een rampzalige gebeurtenis centraal. De toren van de dode zielen is echter vele malen beter dan zijn voorganger. Het verhaal is goed opgebouwd, overtuigend en spannend. Het heeft me geraakt. Een toevallige samenloop van omstandigheden en een moment van onbezonnenheid kunnen iemands leven voorgoed en ingrijpend veranderen. Sommigen zijn sterk genoeg om een groot verdriet te boven te komen maar de andere betrokkenen laten dat niet altijd toe. Een beangstigend idee.

ISBN 9789044533064 | paperback | 343 pagina's| Uitgeverij De Geus | januari 2015
Vertaald door Rory Kraakman

© Annemarie, 28 februari 2015

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

De jongen die terugkeerde
Christoffer Carlsson


David is helemaal niet van plan om de zomer bij zijn ouders in het saaie Dalen door te brengen. Hij studeert in Stockholm en heeft al een vakantiebaantje geregeld. In Dalen, zijn geboortedorp, is weinig te beleven en een zomer in zijn oude slaapkamertje klinkt niet erg aanlokkelijk. Maar de geestdrift van zijn goede vriend Lukas maakt hem nieuwsgierig. Waar is Lukas toch zo enthousiast over? David boekt een ticket en keert huiswaarts.

Hetgeen waar Lukas zo opgewonden over is, blijkt een huis te zijn. Een oud, leegstaand huis dat verscholen ligt in een bos. Het gerucht gaat dat het ooit door een beul is gebouwd. Een aantal andere jongeren vonden ook hun weg naar het huis en nu vormen ze een vriendengroepje. Samen hebben ze een nieuwe hobby: inbreken. Ze verbergen de buit in het huis en verkeren in onwetendheid over wat er nog meer in het huis verborgen is.

David blijft, net als de anderen, terugkeren naar het huis ook al krijgt hij de kriebels van het pand. Het huis staat al jaren leeg maar verkeert in een vrij goede staat. Hoe kan dat? Waar komt het vreemde gefluister vandaan en waarom lijkt het huis van kleur te veranderen?

En dan loopt een inbraak uit de hand. De oude Emanuel houdt zich niet aan zijn vaste schema en komt eerder thuis dan verwacht. Hij wordt neergeslagen en in bewusteloze toestand naar het huis in het bos gebracht. Er is een grens overschreden en dat besef maakt dat de jongeren de oude man doden. Hij wordt samen met zijn hondje onder het huis begraven. Wat ze nog niet weten is dat iemand hun misdaad heeft gezien.

De jongen die terugkeerde is een spannend maar ook een heel vreemd verhaal. In het begin loopt het verhaal wat stroef. Houterig haast. Later is het juist deze stijl die het verhaal interessant maakt hoewel niet alles goed is verwoord. Het verhaal is goed opgebouwd waarbij de spanning steeds meer oploopt. Het huis zou niet misstaan in een boek van Stephen King. De inwoners van Dalen hebben de verdwijning van de oude Emanuel opgemerkt en hij is als vermist opgegeven. Er wordt een politieonderzoek ingesteld en zowel David als Lukas worden iets te vaak aan de tand gevoeld. Hebben ze hun sporen wel goed genoeg uitgewist?

Het privéleven van David komt uitgebreid aan bod. Zijn alcoholverslaafde vader is onlangs gestopt met drinken maar David is nog steeds wantrouwig. Nuttigt hij echt geen druppel alcohol meer? Ook de levens van de andere jongeren komen aan bod. Twee jongens uit het vriendengroepje lijken een homoseksuele relatie met elkaar te hebben en een broer en zus zijn wel erg intiem met elkaar. Er is ook nog een buurjongetje. Een kind van zeven dat door zijn ruziënde ouders aan zijn lot wordt overgelaten. Hij heeft het huis in het bos ook gezien en praat er met zijn verminkte konijn over. Maar hoe is het kind in het afgelegen bos beland? Dat blijft onduidelijk.

De jongen die terugkeerde is een mysterieuze thriller die onderstreept dat een kleine misdaad een grote kan inluiden. De auteur komt uit Zweden maar het boek doet niet erg Scandinavisch aan. Het verhaal is niet geloofwaardig maar nodigt wel uit om verder te lezen. Heel treffend wordt omschreven hoe iemand zijn (mis)daden voor altijd met zich meedraagt.

ISBN 9789044520361  | paperback | 413 pagina's | Uitgeverij De Geus | augustus 2013
Vertaald door Rory Kraakman

© Annemarie, 6 augustus 2013

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER