Doodsbruid
Unni Lindell
Ze rakelt alles weer op. Bijna vijfentwintig jaar na de dood van Maike Hagg deelt journaliste Aud Johnsen haar vroegere vriendin Emmy Hammer mee dat ze een artikel over Maike gaat schrijven. Volgens Aud was de dood van Maike geen ongeluk zoals de politie altijd heeft aangenomen. Aud is er stellig van overtuigd dat Maike vermoord is. Ze weet ook door wie. Jan heeft zijn twaalfjarige zusje van een huishoudtrap geduwd. Jan is een moordenaar. Over drie weken verjaart de moord en Aud is niet van plan nog langer te zwijgen.
Emmy is niet blij met de onthullingen van Aud. Ze gelooft niet dat Jan zijn zusje heeft vermoord. Ze waarschuwt hem en probeert ook in contact te komen met andere mensen die Maike vijfentwintig jaar geleden kenden. Emmy had zichzelf de moeite kunnen besparen. Het krantenartikel zal nooit verschijnen want Aud komt korte tijd na haar afspraak met Maike om het leven. Aud Johnsen wordt in haar eigen huis vermoord. Ze moet de deur voor haar moordenaar vrijwillig hebben geopend.
Cato Isaksen en zijn team onderzoeken de moord op Aud. Na een korte worsteling heeft een onbekende de keel van de zevenendertigjarige vrouw doorgesneden. Waarom heeft iemand de eenzame, rustige vrouw van het leven beroofd? Aud leidde een teruggetrokken leven. Zonder vrienden maar ook zonder vijanden. Of heeft haar werk als journaliste haar toch problemen opgeleverd? Aud stond erom bekend geen blad voor haar mond te nemen in haar artikelen. Cato ontdekt dat Aud onderzoek deed naar ene Maike. En dan wordt de link gelegd met Maike Hagg, het twaalfjarige meisje dat jaren geleden in de kelder van de psychiatrische instelling Gaustad van een huishoudtrap viel. Een noodlottig ongeluk.
Het onderzoek concentreert zich op Gaustad en de dood van Maike Hagg. Auds laatste levensdagen stonden immers in het teken van Maike. Maike was de dochter van Werner Hagg. Werner verbleef in de psychiatrische instelling omdat hij zijn vrouw met een bijl had vermoord. Maike en haar broers Jan en Piet woonden na de dood van hun moeder en de opname van hun vader in een kindertehuis. De drie kinderen namen deel aan de Kinderdagen op Gaustad, een initiatief van twee vrouwelijke medewerkers van de instelling. Ook Aud nam deel aan de Kinderdagen. Haar vader verbleef eveneens in Gaustad. De laatste deelnemer aan het initiatief was Emmy. Zij was echter niet de dochter van een patiënt, haar vader was directeur van de instelling.
Na de dood van Maike werden de Kinderdagen afgeschaft en vertrokken de twee organisatoren. Beide vrouwen worden door Cato opgespoord maar erg toeschietelijk zijn ze niet. Eén van hen neemt zelfs de benen. Wat is er eigenlijk precies gebeurd bijna vijfentwintig jaar geleden? Is Maike Hagg gevallen of klopt het verhaal van Aud en heeft iemand haar van het leven beroofd? Maar waarom zou iemand een twaalfjarig meisje vermoorden? Vragen zijn er genoeg, antwoorden blijven uit. Cato beseft dat de waarheid binnen handbereik is, dat hij iets over het hoofd ziet. Is Jan Hagg de moordenaar van Aud? Volgens Aud heeft hij Maike gedood. Ook zou hij zijn moeder met de bijl hebben gedood. Jans vader trok slechts het boetekleed aan, aldus Aud.
Auteur Unni Lindell schets in Doodsbruid een indringend portret van het leven van psychiatrische patiënten in Noorwegen. Controversiële behandelmethoden als lobotomie en elektroshocktherapie die vroeger in Gaustad werden toegepast, zijn inmiddels niet meer toegestaan in Noorwegen maar heeft dat de positie van de psychiatrische patiënt verbeterd? Kunnen mensen met een psychische aandoening volwaardig deel uitmaken van de maatschappij? Kunnen zij hun draai vinden? Lindell is kritisch maar laat ook doorschemeren dat niet alleen mensen met het stempeltje geestesziek een mogelijk gevaar voor de maatschappij kunnen vormen. Het gevaar zit diep in de persoonlijkheid van mensen verborgen.
Wat mij zo bevalt aan de boeken van Unni Lindell, is de manier waarop ze de hoofdpersonen neerzet. De karakters van de personages in het boek worden als het ware geanalyseerd. Emmy Hammer doet aan een angstig vogeltje denken terwijl Jan Hagg zichzelf met een zorgvuldig opgetrokken muur van de maatschappij afschermt. Politieman Cato Isaksen heeft relatieproblemen en twijfelt over de toekomst. Zijn collega Marian Dahle beschikt op haar beurt over verontrustende karaktertrekjes.
Doodsbruid is een onvervalste Unni Lindell: spannend, taboedoorbrekend, een tikje mysterieus, indringend en aangrijpend. Ik heb deze thriller verslonden.
ISBN 9789021455914 | paperback | 351 pagina's| Uitgeverij Q | november 2014
Vertaald door Carla Joustra en Lucy Pijttersen
© Annemarie, 20 november 2014
Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER