Karin Slaughter
Na een raadselachtige proloog over een vrouw die kennelijk slecht behandeld wordt door haar geliefde en die eindigt met de zin: 'Ze had altijd fel en vol overtuiging geloofd dat je de wereld alleen kon veranderen door haar te vernietigen.' begint het boek op 20 augustus 2018.
Andrea, die Andy genoemd wil worden, zit met haar moeder Laura Oliver in een restaurant te lunchen, ter gelegenheid van haar 31-ste verjaardag. Andrea is wat afwezig en overdenkt haar leven, dat op een dood spoor zit. Ze werkt op de meldkamer van de politie in Belle Isle en het is tijd om beslissingen over haar leven te nemen. Na een verblijf in New York is ze teruggekeerd naar haar moeder en ze bewoont een kamer boven de garage.
Ook Laura is van mening dat Andrea iets met haar leven moet doen en zegt dat Andy's vader Gordon gezegd heeft dat ze een deadline moet geven om een andere woning te zoeken. Laura werkt als spraaktherapeute en in het restaurant wordt ze aangesproken door de dochter van een ex-patiënt, die haar bedankt voor de behandeling van haar vader. De dochter van de vrouw komt er ook bij en er volgt een gesprek dat niet afgebroken wordt, omdat Laura daar te beleefd voor is.
Andy gaat bij het raam staan en ineens verandert er wat in de atmosfeer. Er klinkt een pop en ineens is het een chaos. De vrouwen met wie Laura staat te praten worden doodgeschoten en Laura stort zich op haar dochter en werkt haar tegen de vloer. De schutter richt z'n wapen op Laura's borst, die kalm en zeer beheerst reageert. Ze zegt tegen de man dat hij weg moet gaan en geeft geen krimp als de man haar dood wil schieten. De man lijkt te denken dat Andy een politieagente is, die een wapen heeft, zodat zij hem dood kan schieten. Laura daagt hem uit om te schieten en zegt hem dat hij nog maar een kogel heeft. De man haalt de trekker niet over, maar pakt een jachtmes, waarmee hij Laura neer wil steken. Laura vangt het mes in haar handpalm en weet het van de man af te pakken, waarna ze het in z'n hals steekt. De man sterft ter plaatse.
Laura is gewond en terwijl Andy haar verbind drukt ze haar op het hart, dat ze niet met de politie moet praten en dat ze geen verklaring moet ondertekenen. Ze moet maar zeggen dat ze zich niets kan herinneren. In deze tijd met sociale media is het natuurlijk geen wonder dat een filmpje van de gebeurtenissen bestaat, dat op internet beland. Laura wordt Ramboma genoemd.
Na haar behandeling in het ziekenhuis staat Laura er op om naar huis te gaan, ook al vinden de artsen dat onverstandig. De politie wil met haar praten, maar Laura weigert en vraagt Gordon, die inmiddels ook op is komen dagen, om haar naar huis te brengen. Gordon Oliver is advocaat en laat zich op verzoek van Laura gelden. Laura zegt tegen Andrea dat ze onmiddellijk haar woning moet verlaten en dat ze niet meer mag blijven slapen. Ze moet maar even naar haar vader gaan, die kennelijk van Laura gescheiden is.
Als Andy haar fiets pakt, om naar haar vader te rijden, ziet ze een man naar binnen kijken. Later is de man verdwenen en ze ontdekt dat de man bij haar moeder in huis is en haar bedreigd. De man, wiens gezicht schuil gaat onder een hoody dreigt haar tijdelijk te verstikken met een plastic zak. Andy pakt een koekenpan en mept de man met de zijkant tegen z'n hoofd. Deze klap wordt uiteindelijk z'n dood.
Laura blijft kalm en zegt dat Andy de auto van de man moet zoeken en naar Carrollton in Georgia moet gaan. Daar moet ze naar een opslagloods gaan, waar een auto staat. Daarmee moet ze zo ver mogelijk uit de buurt zien te komen en ze mag met niemand contact opnemen. Ze krijgt ook een stapel geld mee.
Andrea kan weinig anders doen dan haar moeder gehoorzamen. Maar wie is haar moeder eigenlijk? Wie is de man met de hoody en wat wilde hij van haar moeder? Haar moeder heeft gezegd dat het nummer van de unit met de auto de geboortedatum van Andy heeft, maar dat is niet de datum die ze haar hele leven heeft gekend. In de auto die in de loods staat, vindt ze een koffer met kleren en nog meer geld. In de unit staat ook een bureau waarin ze een leren opbergmap en een doos vindt. In de map vindt ze de papieren voor de auto, die op naam van Daniela Barbara Cooper staat. Verder vindt ze een identiteitsbewijs met dezelfde naam, maar met de foto van haar moeder. In de schoenendoos vindt ze een verzameling foto's, onder andere van haar moeder, die kennelijk zwaar mishandeld is. In het handschoenenvak van de auto vindt ze ook nog een revolver.
Na de vondst van de auto gaan we ineens terug naar 26 juli 1986. Hiermee duiken we in het verleden van Laura, hoewel aan het eind van het hoofdstuk duidelijk is dat de Laura die in dit hoofdstuk opduikt niet de moeder van Andrea is.
Vervolgens keren we terug naar augustus 2018 en volgen we Andrea, die het raadsel van haar moeder op tracht te lossen. In hoofdstukken over de gebeurtenissen in 1986 lezen we het nodige over een groep mensen die op gewelddadige wijze de maatschappij wil veranderen. Hoe groot het onrecht ook is dat de groep zegt te willen bestrijden, de sympathie voor de mensen van de groep dreigt toch wel snel te verdwijnen, als je het geweld en de onverschilligheid ten aanzien van de onschuldige mensenlevens die vallen in de strijd, ziet.
Het is weer een spannend boek, dat zich maar moeilijk laat wegleggen. Het boek is echter ook behoorlijk gewelddadig. Voor beide kanten lijken mensenlevens niet echt te tellen.
ISBN 978 94 027 0156 2 | Paperback | 492 pagina's | Harper Colins | juni 2018
NUR 305 | Vertaling Ineke Lenting
© Renate, 2 juni 2018
Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER