Het boek is slechts met één woord te omschrijven: magistraal! De Japanse auteur Hideo Yokoyama (1957) beschrijft op epische wijze de speurtocht naar de waarheid rondom een onopgeloste ontvoering van en moord op het 7-jarige meisje Shoko Amamiya. Dat verhaal begint 14 jaar eerder, wanneer hoofdpersoon Yoshinobu Hikami deel uitmaakt van het rechercheteam dat de ontvoering en moord onderzoekt. Helaas wordt de moordenaar nooit gevonden.
14 jaar later wordt Hikami zijdelings weer bij de zaak betrokken wanneer hij in zijn functie als persofficier wordt gevraagd goedkeuring te krijgen van Shoko's vader om de hoogste baas van de politie te ontvangen. De vader weigert ronduit; hij wil niets meer met de politie te maken hebben. Wanneer Hikami probeert uit te zoeken waarom wordt een beerput geopend van corruptie, onvermogen en schrijnende politieke beslissingen. Hij komt terecht in een spagaat wanneer hij betrokken raakt in een strijd tussen twee politiedepartementen; het ene departement waar hij graag bij wil horen (de criminele recherche) en het departement waar hij tegen zijn zin in naartoe is gepromoveerd (de afdeling die zich met administratieve zaken bezighoudt). Was die overplaatsing een straf voor zijn aandeel aan de zaak van Shoko? Het is slechts één van de vragen die hem bezighouden.
Privé heeft hij het ook zwaar. Zijn tienerdochter Ayumi is van huis weggelopen waardoor de relatie met zijn vrouw onder druk is komen te staan. Leeft Ayumi nog? Wat betekenen de stille telefoontjes die binnenkomen en waarbij niemand iets zegt? Is het zijn dochter?
Yokoyama beschrijft de Japanse manier van leven zeer gedetailleerd. Voor westerse ogen gebeurt er veel onbegrijpelijks, terwijl dat in Yokoyama's samenleving de normaalste zaak van de wereld is. Welke spelletjes worden er gespeeld, hoe ga je met elkaar om, wie moet je spreken om achter welk geheim te komen. Wat niet wordt gezegd is bijna nog belangrijker dan wat er wel wordt gezegd. Met verbazing word je meegenomen in de manipulatie en de slinkse manier waarop zaken worden gedaan. Het lijkt alsof er nooit een weg rechtuit is, hoe kronkeliger het pad hoe liever. Het is heel vertragend en als lezer moet je net zoveel geduld en inlevingsvermogen hebben als Hikami om stapje voor stapje achter de waarheid te komen. De karakters zijn minutieus uitgewerkt en de plot wordt behoedzaam en op zeer doorwrochte wijze aan de lezer voorgelegd.
Heb je in het begin nog moeite om in het verhaal te komen vanwege de vreemde namen en de culturele verschillen met onze maatschappij, langzamerhand duik je er helemaal in en wordt het boek een verslavend leesfestijn met een twist aan het eind die je absoluut niet aan ziet komen.
De titel van het boek verwijst naar het sterfjaar van de vorige keizer van Japan: het 64-ste sinds hij de troon besteeg. Naast de Gregoriaanse kalender telt de Japanse cultuur de jaren aan de hand van de tijd die een keizer regeert. Het is ook het jaar waarin deze hele geschiedenis begint, met de moord op Shoko Amamiya.
Tokyo Tapes 6-4 is een meesterlijk boek; een zenuwslopende thriller en een cultureel epos ineen. Het is in 2012 voor het eerst in Japan verschenen als zesde boek van auteur Hideo Yokoyama. Hij heeft 12 jaar als onderzoeksjournalist gewerkt en is daarna fictie gaan schrijven. Zijn eerste boek verscheen in1996. Hij heeft verschillende prijzen in de wacht gesleept.
Met Rokuyon (64), de originele titel van Tokyo Tapes 6-4, won hij in 2013 de Kono Mystery ga Sugoi! (De beste Japanse thriller van dat jaar). De Engelse vertaling (Six Four) stond op de shortlist van The Dagger Awards 2016. Het boek is onder de titel Rokuyon (64) in twee delen verfilmd.
ISBN 9789401606479 | Paperback | 640 pagina's | Xander uitgevers | april 2017
© Joanazimha, 8 mei 2017
Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER