Dossier 1569
Cold Case Kwartet 4
Jørn Lier Horst
Politie-inspecteur William Wisting heeft eigenlijk vakantie, maar hij kan het niet laten bij te houden waar de politie mee bezig is.
Nu gaat het om een vrouw die vermist wordt. Als zij later dood aangetroffen wordt, valt de verdenking op de echtgenoot.
Heeft deze actuele vermissingszaak iets te maken met de zaak waar Wisting opnieuw op gewezen wordt door een anonieme brief? De brief, die gevolgd zal worden door Andere, zinspeelt op een oude zaak, ook een vermissing die gevolgd werd door het vinden van het dode slachtoffer.
Er stond een aantal cijfers op een briefje in die envelop: 12-1569/99.
Een dossier? Wat kan dat geweest zijn? Wat is er gebeurd in 1999? Dat is vrij lang geleden immers.
Natuurlijk vraagt hij het na. Het gaat om een jonge vrouw, Tone Vaterland.
Aanvankelijk dacht men dat ze verdronken was, ze zwom graag na haar werk. Maar dan wordt ze gevonden. Naakt. Haar kleding en haar rugtas worden niet teruggevonden. Wel haar fiets en vijf knopen…
Als er onderzoek gedaan wordt ontdekt de politie dat Tone het nog maar pas uitgemaakt heeft met haar vriend Danny. De tekenen wijzen er op dat hij haar vermoord heeft, hij wordt veroordeeld tot zeventien jaar.
Op het moment dat Wisting de anonieme brieven is zin brievenbus vindt, heeft Danny zijn straf uitgezeten. Een van de vragen die Wisting heeft is of Danny degene is die hem aanwijzingen geeft omtrent zijn zaak. Als hij zich verdiept in die oude zaak ontdekt hij dat er toch wel dingen fout gegaan zijn. Hij begint te twijfelen: is Danny wel de moordenaar? Is hij terecht veroordeeld? Of…heeft de politie misschien niet grondig genoeg gewerkt?
Wisting gaat het hele onderzoek opnieuw doen. Tot ergernis van degene die in 1999 verantwoordelijk was. Sten Kvammen staat op het punt promotie te maken en dan is negatieve publiciteit niet welkom.
Jørn Lier Horst vertelt levendig. Hij vermeldt niet alleen de feiten die met het politieonderzoek te maken hebben, maar ook dagelijkse futiliteiten krijgen een plekje. Dit oog voor detail geeft hij ook zijn hoofdpersoon, die werkelijk tot in de finesses alles controleert. En daardoor verrassende dingen ontdekt…
Dossier 1569 is het vierde en afsluitende deel van het Cold Case Kwartet. Het is het vijftiende boek met William Wisting in een hoofdrol, gelukkig perfect leesbaar als een afzonderlijk geheel.
Jørn Lier Horst (1970, Bamble, Noorwegen) heeft zich met zijn bekroonde misdaadserie over inspecteur William Wisting gevoegd bij de elite van de Scandinavische thrillerschrijvers. Voordat hij zich fulltime aan het schrijven wijdde, werkte hij als hoofd van de recherche in het Noorse district Vestfold.
ISBN 9789400516304 | paperback| 384 pagina's | Uitgeverij Bruna| september 20223
Vertaald uit het Noors door Bianca Cornelissen
© Marjo, 16 november 2023
Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER
Nulpunt
Jørn Lier Horst & Thomas Enger
Het boek begint op 9 mei 1999, als Alexander Blix en Gard Fosse als jonge agenten naar een schietpartij geroepen worden, op een adres dat bekend staat voor huisvredebruik. Als men bij de woning aankomt, hoort Blix dat er zich een klein kind in het huis moet bevinden. Blix wil onmiddellijk naar binnen om iets te doen, terwijl Fosse volgens het boekje wil handelen en op versterking wil wachten. Blix is bang dat men dan te laat zal zijn en pakt z’n wapen en 6 patronen uit de wapenkluis in de kofferbak. Vervolgens gaat hij het huis binnen en in de keuken treft hij een grote plas bloed en een dode vrouw aan. In de woonkamer staat een man, die z’n vuurwapen gericht heeft op een meisje van een jaar of 5. De man dreigt het meisje dood te schieten als Blix niet doet wat hij zegt. Blix heeft z’n vinger op de trekker en dan klinkt een knal.
Na deze inleiding begint het eigenlijke verhaal. Blix werkt inmiddels bij de recherche en Fosse is z’n chef. Van deze krijgt hij de opdracht om zich over Sofia Kovic te ontfermen, een nieuw lid van het team. De dochter van Alexander Blix doet mee aan een Big Brother-achtig programma met de titel ‘Waardige Winnaar’.
Emma Ramm schrijft voor de website news.no over mensen die al dan niet terecht beroemd zijn geworden en vraagt zich af hoe lang ze dit nog zal volhouden. Ze wil zich eigenlijk wel eens met echte journalistiek bezig houden en niet alleen een blogger zijn, die over beroemdheden schrijft. Ze zet de TV aan en ziet dat Sonja Nordstrøm, een sporter, die een autobiografie heeft geschreven, nog niet gearriveerd is, terwijl ze te gast zou zijn om over haar boek te praten.
Emma heeft een afspraak bij de uitgeverij, waar ze vast een editie van het boek kan halen, zodat ze er vast wat over kan schrijven. Ze vraagt of Sonja Nordstrøm vaker niet op komt dagen op afspraken, maar dat lijkt niet het geval te zijn. Emma probeert haar te bellen, maar krijgt een voicemail en besluit naar haar huis te gaan, om te zien of ze daar iets wijzer kan worden. Onderweg met de tram bladert ze vast wat in de autobiografie en ze heeft weten te achterhalen welke taxichauffeur Sonja op zou moeten hebben gehaald. Deze belt haar terug op het moment dat ze van de tramhalte naar het huis van Sonja Nordstrøm loopt. De chauffeur vertelt dat hij een kwartier op Sonja heeft staan wachten, maar dat ze niet op kwam dagen. Hij heeft haar ook nog gebeld, maar kreeg de voicemail.
Emma arriveert bij de villa van Sonja Nordstrøm en belt aan. Er wordt niet open gedaan en als ze aan de deur voelt, blijkt deze niet op slot te zitten. Ze ziet dat een kapstok omgevallen is en dat er glasscherven liggen voor de lijst van iets wat een passpiegel geweest is. Ze roept, maar krijgt geen antwoord. In de keuken ziet ze 2 wijnglazen op het aanrecht staan, waar ook een exemplaar van de autobiografie ligt. In de woonkamer staat de TV aan op een sportzender en midden op het scherm zit met plakband een startnummer geplakt. Ze roept nogmaals de naam van Sonja Nordstrøm, maar krijgt geen antwoord. Ineens voelt ze zich niet op haar gemak en ze gaat naar buiten, waar ze Kasper Bjerringbo belt, een Deense journalist die ze een paar maanden eerder op een congres in Göteborg heeft ontmoet. Ze vraagt hem om advies en hij zegt dat ze het beste de politie kan bellen en moet zeggen dat ze in het huis is geweest.
Blix krijgt van Fosse de opdracht om met Kovic naar het huis van de vermiste Sonja Nordstrøm te gaan, waar de journalist op ze zal wachten. Onderweg checkt Kovic de aantekeningen die Fosse haar heeft gegeven en ze vertelt dat de journalist Emma Ramm heet. Blix voelt iets in z’n maag en slikt een paar keer. Later leren we dat Emma Ramm het meisje is, wier leven Alexander Blix gered heeft, door haar vader dood te schieten.
De telefoon van Sonja Nordstrøm wordt in een open graf gevonden en later wordt vlak bij het zomerhuis van Sonja Nordstrøm een lijk gevonden. Het blijkt de Deense voetballer Jeppe Sørensen te zijn, die voetbalkleren met rugnummer 7 draagt. Door het verhaal worden er steeds lichamen gevonden, van mensen die vermoord blijken te zijn, maar Sonja Nordstrøm blijft heel lang vermist tot haar lichaam tegen het einde van het boek gevonden wordt.
Alexander Blix wordt geacht zich met de zaak bezig te houden, terwijl Emma Ramm van haar chef de opdracht krijgt om over het een en ander te schrijven. Over het privéleven van de hoofdpersonen leren we niet veel meer dan nodig is voor het verhaal. Blix is gescheiden en denkt regelmatig aan z’n dochter Iselin, die bij de laatst overgebleven deelnemers van ‘Waardige Winnaar’ hoort. Hij volgt het een en ander op internet en gaat op uitnodiging ook wel naar de live-uitzendingen.
Over Emma leren we misschien nog wel het meest. Haar zus werkt in de verpleging en heeft een dochtertje, waar Emma soms op past. Emma lijdt aan alopecia en draagt dus altijd een pruik. Als haar nichtje bij haar logeert, vind Emma veel haar op het kussen van haar nichtje en ze vreest dat zij dezelfde aandoening zou kunnen hebben. Ze wil er wel met haar zus over praten, maar vindt dat moeilijk. Als ze het uiteindelijk ter sprake brengt, blijkt haar zus het al te weten. Ze probeert haar dochter een zo normaal mogelijk leven te laten leiden en verwijt Emma dat ze zelf haar aandoening voor de buitenwereld verborgen houdt en dat ze niemand wil laten zien wie ze eigenlijk is.
De epiloog speelt zich af op oudejaarsavond en vormt eigenlijk al een inleiding voor het volgende boek. Al met al is dit boek het begin van een spannende serie, waar ik beslist meer van wil lezen.
ISBN 978 94 005 1137 8 | Paperback | 415 pagina’s | A.W. Bruna Uitgevers | februari 2020
vertaald door Kim Snoeijing
© Renate 9 mei 2022
Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER
Rookgordijn
Jørn Lier Horst & Thomas Enger
Dit is het tweede boek uit de serie over Alexander Blik en Emma Ramm. Tussen rechercheur Alexander Blix en journaliste Emma Ramm bestaat een speciale band, sinds hij 19 jaar geleden haar vader neerschoot, voor deze haar dood kon schieten. De moeder van Emma had hij op dat moment al dood in een poel bloed achter gelaten.
Op 1 januari 2019 krijgt Christer Storm Isaksen in z’n cel in de gevangenis een brief. De enveloppe vermeld geen afzender en lijkt gewoon door iemand in de brievenbus van de gevangenis gedaan te zijn. Als hij de enveloppe opent, blijkt er een foto in te zitten. Het is een foto van een meisje van een jaar of 8 of 9. Hij meent z’n dochter Patricia te herkennen, die als peuter ontvoerd is en waarvan iedereen aannam dat ze dood is.
Vervolgens gaan we 20 uur terug in de tijd naar oudejaarsavond. Emma Ramm verlaat het appartement van een vriendin, om naar de Rådhuskade te gaan, waar vuurwerk zal worden afgestoken. Weliswaar houdt ze niet van vuurwerk, maar ze heeft toch het gevoel dat ze er naar toe moet. Haar vriend Kasper heeft geen zin om mee te gaan en Emma gaat dus alleen. Het is op een gegeven moment 1 minuut voor 12 en iemand begint af te tellen. Dan doet een explosie de grond schudden en baad alles in een verblindend licht. Op een steiger blijkt een bom ontploft te zijn.
Alexander Blix en z’n collega Sofia Kovic dringen door de stroom verbijsterde mensen, op weg naar de plaats waar de explosie heeft plaats gevonden. Er zijn verschillende slachtoffers te betreuren en in het water drijft een lichaam, met het gezicht naar beneden. Nadat hij z’n jas en uitrusting af heeft gedaan, springt hij in het water en hij weet de vrouw die in het water ligt met hulp op de kant te krijgen. Het ambulancepersoneel ontfermt zich over de vrouw. Emma maakt met de camera van haar mobieltje foto’s en ontdekt dat Kasper een van de slachtoffers is.
Kovic vertelt Blix dat het slachtoffer dat hij uit het water heeft gehaald volgens de bankpas die ze bij zich had, Ruth-Christine Smeplass is. Hij vertelt dat dit de moeder van Patricia is, een meisje dat in 2009 verdwenen is en vermoedelijk dood is. Het is een zaak waar hij heel veel tijd aan heeft besteed en nu besluit hij weer naar de zaak te kijken. Christer Storm Isaksen zorgde voor het kind, dat ontvoerd werd, toen de au pair haar bij de crèche op had gehaald. Ruth-Cristine Smeplas was niet in staat om voor het kind te zorgen, omdat ze psychische problemen had en drugs gebruikte. Ze had wel een beperkt bezoekrecht, maar ze lag overhoop met Christer over het ouderlijk gezag. Ze werd wel als verdachte beschouwd, maar had een alibi.
Twee jaar later schiet Christer op een parkeerterrein een man met de naam Knut Ivar Skage neer. Deze was uit op de beloning die Isaksen uit had geloofd voor informatie die er toe kon bijdragen dat Patricia werd gevonden. Skage heeft toegegeven dat hij Patricia na haar ontvoering heeft gezien en dat degene die er achter zat een vrouw was die Christer goed kende. Om zeker te zijn dat Skage iets over z’n dochter weet, vraagt Christer naar meer informatie. Skage vertelt dat het kind een moedervlek aan de binnenkant van haar dijbeen heeft. Bij Isaksen slaan de stoppen door, omdat hij denkt dat Skage het kind misbruikt heeft en hij dood Skage, de man die waarschijnlijk alleen de luier van het kind verschoond heeft.
De politie denkt dat de bomexplosie een terroristisch motief heeft, een vermoeden dat versterkt wordt, als er een tweede aanslag volgt in het Frognerpark. Blix blijft zich echter vastbijten in de zaak met Ruth-Christine Smeplas, vooral omdat hij inmiddels een telefoontje uit de gevangenis heeft gekregen met de mededeling dat Christer Storm Isaksen hem wil spreken en deze hem de foto laat zien, waarvan hij meent dat het z’n dochter is. Emma Ramm houdt zich intussen als journaliste ook met deze zaak bezig.
Het is een spannend boek geworden, dat naar meer smaakt. Het verhaal heeft een aantal onverwachte wendingen, die aan de spanning bijdragen. Er is wat aandacht voor het privéleven van Emma, omdat dit natuurlijk heel erg met de zaak verweven is, maar er is geen overdreven aandacht voor het privéleven van de hoofdpersonen. De afloop van het verhaal is verrassend en tot slot volgt er nog een epiloog. Het boek smaakt naar meer en ik ben benieuwd naar de andere delen.
ISBN 978 94 005 1138 5 | Paperback | 335 pagina’s | A.W. Bruna Uitgevers | januari 2021
vertaald door Kim Snoeijing
© Renate 30 april 2022
Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER
Jachthonden
Deel 2 van het Wisting kwartet
Jørn Lier Horst
Wanneer zijn dochter Line hem vertelt dat de Cecilia-zaak heropend gaat worden, weet William Wisting meteen over wie ze het heeft. Ook al is het al zeventien jaar geleden dat Cecilia Linde is vermoord, Wisting zal haar nooit vergeten. Destijds had Wisting als kersverse rechercheur de leiding over het onderzoek. Toen de jonge Cecilia tijdens een hardlooprondje spoorloos verdween, werd met man en macht naar haar gezocht. Hoewel Wisting en zijn collega’s erin slaagden haar ontvoerder op te pakken, was het voor Cecilia zelf te laat. Haar ontzielde lichaam werd langs de kant van de weg aangetroffen, gedumpt als ongewenst afval.
Volgens de advocaat van moordenaar Rudolf Haglund, die inmiddels weer op vrije voeten is, is het bewijs dat tot de veroordeling van zijn cliënt heeft geleid door de politie gefabriceerd. Het blijkt allemaal om een sigarettenpeuk vol dna van Haglund te gaan. De advocaat beweert te kunnen bewijzen dat de politie vals heeft gespeeld. De peuk is nooit door zijn cliënt op de bewuste plek weggegooid. De politie heeft een ernstige overtreding begaan en Rudolf Haglund eist gerechtigheid.
Wisting is verbijsterd. Het is moeilijk te verkroppen dat een van zijn collega’s destijds het recht in eigen handen heeft genomen. Heeft Haglund een jarenlange gevangenisstraf uitgezeten voor een misdaad die hij nooit heeft begaan? Is de echte moordenaar de dans al die tijd ontsprongen? In afwachting van het onderzoek wordt door de hoofdcommissaris een zondebok aangewezen. Omdat Wisting destijds de leiding over het onderzoek had, is hij de klos. Zonder pardon wordt hij geschorst. Tot overmaat van ramp wordt een onderzoek naar hem ingesteld. De doodeerlijke Wisting wordt verdacht van het vervalsen van bewijsmateriaal.
Line twijfelt geen moment aan de onschuld van haar vader. Ze vindt het vreselijk dat zijn goede naam door het slijk wordt gehaald. Wistings vriendin Suzanne klaagt dat het aantal bezoekers in haar café terugloopt. Hoewel ze het niet hardop uitspreekt lijkt ze Wisting hiervan de schuld te geven. Gelooft ze de man met wie ze samenwoont eigenlijk wel? Wisting beseft dat hij Suzanne eigenlijk helemaal nog niet zo goed kent. Ze zijn pas drie jaar samen en sinds Suzanne het café heeft geopend, zien ze elkaar steeds minder. Wisting besluit dat zijn relatieperikelen nu geen prioriteit hebben. Eerst moet hij zijn naam zuiveren. Hij trekt zich terug in zijn vakantiehuis om zich nogmaals over de Cecilia-zaak te buigen. Als er bewijs vervalst is, moet de waarheid boven tafel komen.
Line houdt zich ondertussen met een recentere moordzaak bezig. Niet als politieagent maar als journalist. In de stromende regen is een nog onbekende man aangetroffen. Een trouwe hond zat bedroefd naast het lijk. Line is de politie een stap voor door de chip van de hond uit te laten lezen. Wanneer ze bij het huis van het vermoedelijke moordslachtoffer arriveert, gaat het mis. Line is niet alleen. Een duister figuur stuift het huis van de dode uit, valt Line aan en slaat op de vlucht. Hoewel Line niet geheel ongeschonden uit de strijd is gekomen, is haar interesse gewekt. Wie heeft het huis van het slachtoffer overhoopgehaald? En belangrijker nog: zijn de inbreker en de dader soms een en dezelfde persoon?
Jachthonden is het tweede deel van het Wisting kwartet maar er zijn al meerdere boeken over William Wisting verschenen. Met dit boek sleepte auteur en hoofd van de recherche Jørn Lier Horst meerdere prijzen binnen en ik begrijp precies waarom. Het verhaal biedt een mooie mix tussen het privéleven van hoofdpersonen Wisting en Line en de twee moordzaken. De sfeer van het verhaal is prettig en een tikje melancholiek. Het doet enigszins aan de boeken van Henning Mankell over Wallander denken en daarmee heeft deze auteur mijn aandacht absoluut getrokken.
Uit de boeken over William Wisting spreekt een grote liefde voor het politievak. Het personage William Wisting is als een collega van Jørn Lier Horst. Een toegewijde medewerker waar elk politiebureau zich gelukkig mee mag prijzen. Wat Jachthonden zo geloofwaardig maakt, is dat de auteur zijn ogen niet sluit voor misstanden binnen de politie. Soms worden er fouten gemaakt. Per ongeluk, opzettelijk of door het optreden van tunnelvisie. Wat er in de zaak van Cecilia Linde precies is gebeurd verklap ik uiteraard niet. Lees Jachthonden en ontdek zelf dat het Scandinavische thrillergenre er een nieuwe sterschrijver bij heeft!
ISBN 9789400506633 | paperback | 375 pagina's | A.W. Bruna Uitgevers | juni 2017
Vertaald door Kim Snoeijing
© Annemarie, 17 juli 2017
Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER
Rode sneeuw
Deel 1 van het Wisting Kwartet
Jørn Lier Horst
In het zomerhuisje vindt Ove Bakkerud rust. Even weg van alles en iedereen en met name van de sfeer thuis. Hij en zijn vrouw zijn uit elkaar maar ze wonen nog in hetzelfde huis. Vooral in het weekend, wanneer ze allebei thuis zijn, loopt de spanning op. Oves besluit in de weekenden naar het zomerhuisje te vluchten, heeft hem goed gedaan. Helaas moet het, vanwege de scheiding, binnenkort verkocht worden. Ove zal er nog een laatste weekend doorbrengen, daarna zijn de zomer en zijn huwelijk definitief voorbij.
De ravage die Ove in zijn huisje aantreft, doet hem veel verdriet. Zijn toevluchtsoord is door vreemden overhoopgehaald. Dieven hebben zich zijn herinneringen toegeëigend. Een aantal van zijn dierbaarste bezittingen, met een hoge emotionele waarde, zijn verdwenen. Het huisje is van al zijn charme ontdaan. Het is bezoedeld. Ove is nog maar nauwelijks van de schrik bekomen wanneer hij ontdekt dat in het naastgelegen huisje licht brandt. Vreemd, de bekende televisiepresentator die naast hem woont bezoekt zijn zomerhuisje alleen als de zomer in volle gang is. Wat doet hij in het huisje nu de herfst al schoorvoetend zijn intrede maakt? Ove besluit een kijkje te gaan nemen.
Ook het huisje van de bekende Noor is door leden van het dievengilde met een bezoekje vereerd. De braaksporen zijn duidelijk zichtbaar. De bloedvlekken op het deurpaneel zijn dat ook. Ove belt de politie, die na hun komst een dode man in het huisje aantreffen. Dat het niet om de eigenaar van het huisje gaat, is meteen duidelijk. Die zou immers niet met een bivakmuts op door zijn eigendom struinen. Wie het wel is, weet de politie nog niet. Eventuele sporen en bewijsmaterialen moeten eerst veilig worden gesteld, dan pas kan de muts verwijderd worden.
Inspecteur William Wisting neemt de zaak op zich. Nadat hij iedereen heeft geïnstrueerd, vertrekt hij naar het politiebureau om het onderzoek te openen. De weg is smal en loopt dwars door een dicht loofbos. William ziet de man die over de weg wankelt dan ook meteen. In het licht van de koplampen van Williams auto grijpt de man naar zijn borst en zakt ineen. Toegewijd als hij is, is William er als de kippen bij. Dat had hij beter niet kunnen doen. Wanneer William zich over de man buigt, slaat deze hem met een vuist in het gezicht. Na een korte worsteling gaat de onbekende er in Williams auto vandoor.
Omdat zijn telefoon nog in de auto ligt, spoedt William zich naar een nabijgelegen boerderij. Hij belt zijn collega’s en er wordt een grootschalige zoektocht op touw gezet. De onbekende, die ongetwijfeld iets met de kersverse moordzaak te maken heeft, wordt echter niet gevonden. In de dagen die volgen neemt het onderzoek steeds grotere vormen aan. Wat heeft zich in het bos bij het zomerhuisje afgespeeld? Wanneer blijkt dat de chauffeur van de lijkwagen nooit bij de lijkschouwer is aangekomen, is het raadsel compleet. Waar zijn de lijkwagen, de chauffeur én het lijk gebleven?
Rode sneeuw is het zevende boek over William Wisting. Met dit boek brak auteur Jørn Lier Horst internationaal door. De uitgever heeft ervoor gekozen bij dit deel in te haken. Er zullen nog drie delen volgen. Om te voorkomen dat er verwarring ontstaat, wordt de hoofdpersoon in het begin van het boek aan de lezer voorgesteld. Ook belangrijke gebeurtenissen die voor dit deel hebben plaatsgevonden, zoals de dood van Williams vrouw Ingrid, worden kort beschreven.
Jørn Lier Horst weet waarover hij schrijft. Voor het schrijverschap al zijn aandacht opslokte, was hij hoofd van de recherche in het Noorse district Vestfold. Ook zijn geesteskind William Wisting is in dit gebied werkzaam. Schrijver en personage behoren eveneens tot dezelfde leeftijdscategorie. Omdat de auteur zijn eigen ervaringen, inzichten en mensenkennis in zijn politiethrillers verwerkt, is Rode sneeuw uiterst geloofwaardig en inlevend geschreven. Ook schroomt de auteur niet gevoelige maatschappelijke kwesties aan de kaak te stellen.
Jørn Lier Horst loodst de lezer uiterst vakkundig door een goed opgebouwd en meeslepend verhaal. Met diverse nieuwe verhaalwendingen en mysterieuze gebeurtenissen houdt hij de aandacht van zijn lezerspubliek goed vast. Wat is het verhaal achter het grote aantal vogels dat dood uit de lucht valt? Houdt de vriend van Williams dochter Line zich met dubieuze zaken bezig? Jørn Lier Horst hanteert een kalme, weloverwogen schrijfstijl waardoor het verhaal naast spannend ook uitermate sfeervol is. Mijn eerste kennismaking met William Wisting doet dan ook snakken naar een tweede ontmoeting.
ISBN 9789400506626 | paperback | 367 pagina's | A.W. Bruna Uitgevers | oktober 2016
Vertaald door Kim Snoeijing
© Annemarie, 11 oktober 2016
Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER