De spoken van Brugge
Nadine Monfils
René Magritte (jawel, de enige echte!) en zijn echtgenote Georgette hebben een huishoudster die ook nog op een ander adres werkt.
René vindt deze Carmen behalve een luiwammes ook een zwetser en een profiteur. Het is duidelijk dat hij niets van haar moet hebben, maar deze keer kan hij er niet omheen...
Wat zij komt vertellen is toch belangrijk. Haar andere werkgever belde haar om te zeggen dat ze niet hoefde te komen, en voor het gesprek afgelopen was hoorde ze akelige geluiden en toen niets meer.
Nieuwsgierige Carmen ging er heen en vond de man dood op de grond…
René en Georgette zijn dol op detectivewerk en gaan met Carmen naar het huis van de overledenen. Om daar vervolgens niemand aan te treffen!
Nog erger: deze meneer Bogaert bestaat officieel helemaal niet!
Later ontdekken ze dat het schilderij ‘Le principe du plaisir’ geschilderd door Margritte verdwenen is. Zoals ook de autosleutels en de auto.
Maar wie heeft het lijk weggehaald? En hoe komt de overledene, ene Charles Bogaert aan dat schilderij? Margritte heeft het immers aan zijn mecenas en verzamelaar Edward James gegeven?
Als deze laatste hen uitnodigt om naar Brugge te komen, om het een en ander uit te leggen, gaan ze daar op in.
Gedrieën wandelen ze door Brugge, bezoeken deze en gene van wie ze hopen informatie te krijgen, en dat terwijl er nog meer doden vallen. En Geoorgette vertelt haar man niet dat ze steeds het idee heeft ze ogen ziet bewegen in een pop, en in een automaat...
Ondanks de moorden is dit niet een tenenkrommende thriller, want echt spannend is het niet. Maar wel reuze vermakelijk! Het surrealisme, de andere kijk op de wereld van de schilder Magritte speelt ook een rol tijdens hun verblijf in Brugge en hun detective onderzoek.
Naast René Magritte zelf en zijn Georgette is de hond Loulou. Die vindt zijn baasjes heel lief, maar ze zijn zo dom…
En de overige personages zijn ook vrij kleurrijke typetjes.
‘Trouwens, Ferdinand is ook geen Rudolph Valentino, hè! Zoals uw René, dat zijn geen valiezen onder zijn ogen, maar een heel bagageruim!’
‘Mijn René is fantastisch,’ zei Georgette, op haar teentjes getrapt.
‘Ja, ja en de liefde is blind en heeft een horrelvoet.’
Behalve het leuke moordverhaal is er veel - niet storende - informatie over de schilderijen van Margritte, en over Brugge. De verhalen over hem en andere schilders berusten op ware feiten, zoals de schrijfster ons in het nawoord vertelt.
Nadine Monfils (1953, Etterbeek) is een Belgische schrijver en filmregisseur en producent. Ze heeft bijgedragen aan de tijdschriften Père Ubu, Tel Quel en Focus. Monfils publiceerde haar eerste verhalenbundel Laura Colombe, Contes pour petites filles perverse in 1981.
Dit is haar derde boek over Margritte.
ISBN 9789464102772 | Paperback | 256 pagina's | Uitgeverij Horizon | mei 2024
vertaald uit het Frans door Petra Van Caneghem
© Marjo, 15 juli 2024
Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER