Thrillers Leestafel.info

Tarantula
De Paepe & Depuyt
 

Dit is het derde van de drie boeken, die dit Vlaamse duo over de seriemoordenaar Andries Swartwater heeft geschreven.

Het verhaal begint met een proloog, die zich op 9 januari 2014 in Rio de Janeiro in Brazilië afspeelt. De kustwacht ziet een spookschip, dat gezien de vlag uit Australië afkomstig moet zijn en men besluit naar het schip te gaan. Het schip blijkt volledig verlaten te zijn en er staat alleen een grijze vriescontainer op, waar het naakte lichaam van een man in zit.

Na de proloog blijven we nog even in Brazilië, in Rio de Janeiro, waar Wolf Goegebeur op 15 januari 2014 met z’n tot schooltje omgebouwde bakfiets door de sloppenwijk Rocinha rijdt, waar hij probeert de kinderen uit de wijk wat kennis bij te brengen.

Vervolgens gaan we naar Duved in Midden-Zweden, waar Rosie Banks op 23 januari onaangekondigd op bezoek gaat bij Anna Lindqvist, die zich hier na de dood van haar partner Zion Apinsa met haar 2 kinderen heeft teruggetrokken.
Met enige aarzeling wordt Rosie binnen gelaten. Anna zit helemaal niet op dit bezoek te wachten. Maar om de een of andere reden ontdooid Anna al snel.
Rosie vertelt Anna dat Andries Swartwater nog in leven is en dat Anna in gevaar is. Andries Swartwater zint namelijk op wraak op iedereen die ook maar iets te maken heeft met z’n ondergang.

Zion Apinsa is door een handlanger op gruwelijke wijze vermoord en Rosie vertelt dat Ebenezer Buckthorne naar Australië is gegaan om een journalist van een regionale krant te ontmoeten (over z’n vertrek hebben we aan het eind van ‘Swartwater’ al kunnen lezen). Ebenezer is echter vermist en ook de regiojournalist lijkt spoorloos te zijn. Rosie is naar Cooper Pedy gereisd, maar daar weigert iedereen met haar te spreken. Reverend Ronnie Whyte heeft een banvloek uit gesproken over de plaats en alle inwoners moeten zwijgen.

Bij terugkomst in Engeland is Rosie haar baan kwijt en ze gaat bij Starbucks werken. En dan barst de hel los. Er gebeurt iets met de dochter van Roger Stone (een hoofdredacteur van de BBC, die verantwoordelijk was voor de uitzending van de documentaire over de gebeurtenissen in de Okavanga Delta, die Ebenezer Buckthorne gemaakt heeft) en hij sterft. Ook sterven nog andere personen, die op de een of andere manier met Roger Stone, of Ebenezer Buckthorne verbonden zijn.
Rosie wordt overvallen en voor dood achtergelaten. Na 6 maanden in coma te hebben gelegen, moet ze alles weer opnieuw leren. Er is een dader voor de overval aangehouden, namelijk een gestoorde vrouw, maar Rosie gelooft dit niet. Volgens haar zit Swartwater op de een of andere manier achter alles wat er gebeurt is.

Nu heeft ze het bericht gekregen dat er in Rio de Janeiro een ongeïdentificeerd lichaam op een Australisch vrachtschip is gevonden. Rosie denkt dat het Ebenezer wel eens zou kunnen zijn en moet naar Rio de Janeiro om het slachtoffer te identificeren. Als het Ebenezer blijkt te zijn, dan is Swartwater weer bezig en dan zijn Rosie, Anna en haar kinderen nergens veilig. Het is dus zaak dat er op de een of andere manier met Swartwater af wordt gerekend.

Anna wil met Rosie mee naar Brazilië. De kinderen wil ze onderbrengen bij haar moeder, die na de dood van haar vader als een soort kluizenaar tussen de Inuit op Groenland woont. Daar zullen de kinderen veilig zijn. Men houdt er niet van indringers en iedereen is gewapend.

De stukken over Zweden worden afgewisseld met stukken over Brazilië, waar men eigenlijk het liefst zo snel mogelijk van het gevonden lichaam af wil. Daar het op een Australisch schip is gevonden, lijkt het een probleem voor Australië te zijn, maar de zaken liggen iets minder eenvoudig. Het lichaam is al zeker 2 maanden dood en in de maag zijn de resten van een Australische simkaart gevonden. Wat de zaken nog vreemder maakt is dat de man gedood is met curare, wat de moord dus weer met Zuid-Amerika verbindt.

Na de eerste 2 delen, die zich afwisselend in Brazilië en Zweden in januari 2014 afspelen, zitten we in deel 3 in Valparaiso in Chili. We zijn ook weer teruggegaan in de tijd, want het is ineens 16 november 2013. Hier komen we Andries Swartwater weer tegen, die er uitziet als een menselijk wrak na het verlies van z’n kunstarm en de beroerte die hij tegen het eind van ‘Swartwater’ heeft gehad. Hij is aan het revalideren en z’n geest is nog even duister als altijd. Hij bevindt zich in het hoofdkwartier van El Rey, een belangrijke drugsmokkelaar. Andries Swartwater weet dat Anna en Rosie naar hem op zoek zijn en hij wil ook dat ze bij hem komen, zodat hij verder kan met z’n wraak. Is er een verrader in Brazilië?

In deel 5 zijn we ineens terug in Australië, op 18 februari 2013, in Perth. Op Rottnest eiland is Melissa Stone, de dochter van Roger Stone, aan het vrijen met een jongen, die ze op het strand heeft ontmoet. Onder zijn tepel heeft hij een tatoeage van drie zevens in een cirkel, een triskelion. Op dat moment weet de lezer van de andere boeken al dat dit niet veel goeds betekent. Hier maken we ook weer kennis met een scheefgezakt gezicht, waarin de goede lezer al snel Andries Swartwater zal herkennen.

Er wordt weer een stukje teruggesprongen in de tijd naar 28 januari 2013 en we komen Ebenezer Buckthorne, die gevangen wordt gehouden. Andries Swartwater duikt hier ook op en lijkt de leiding te hebben. Op 19 februari  bevinden we ons in Mossman Park in Perth in het gezelschap van een groep blanke Zuid-Afrikanen, die duidelijk heimwee hebben naar het apartheidsbewind in Zuid-Afrika. Andries Swarwater is hier natuurlijk ook en zint op wraak.

In dit deel lezen we ook meer over de dood van Margaret Lannigan, de ex-vrouw van Roger Stone, Wilma Brixton, de hoofdredactrice van The Times, Robby Mercury, een journalist van de BBC, en Roger Stone. Ook lezen we over de overval op Rosie Banks. Voor al deze zaken wordt Cynthia Rose, de secretaresse van Roger Stone verantwoordelijk gehouden, evenals voor de ontvoering en vermoedelijke moord op Melissa Stone. Ze wordt ontoerekeningsvatbaar verklaard en wordt opgesloten in het Miughalaigh Institute for the Criminally Insane, waar ook Edmund ‘The Castrator’ Lancaster (ook verantwoordelijk voor de dood van Zion Apinsa, waarover we in ‘Swartwater’ hebben kunnen lezen) en Andries ‘The Bushman’ Swartwater hebben gezeten en waaruit ze ontsnapt zijn.

Het verhaal springt flink heen en weer in de tijd en soms lees je eerst over een gebeurtenis, waarna je weer stukken leest, die hier aan vooraf gaan. Het grootste deel van het boek speelt zich in Zuid-Amerika af, terwijl er in deel 12 ook nog stukken zitten die zich op Groenland afspelen.
In het boek staan ook nog cursieve stukken, waarvan het lang onduidelijk blijft wie daarin aan het woord is. Het lijkt er op dat de cursieve stukken eerst van een persoon, die zich in de macht van Swartwater bevindt afkomstig zijn en dat later de gedachten van een andere persoon, die zich eveneens in de macht van Swartwater bevindt.

Het boek kent weer een paar behoorlijk gruwelijke passages. Swartwater zegt ergens dat hij een spin niet doodslaat, maar eerst z’n poten uittrekt en dat is eigenlijk ook hoe hij mensen het liefst ziet sterven. Hij heeft inmiddels iemand gevonden die qua wreedheid z’n gelijke zou kunnen zijn. De titel van het eerste boek uit de serie krijgt in dit boek nog bijsmaakje. Na 17 delen volgt dan nog een epiloog, die zich in België afspeelt.
 
ISBN 978 94 6001 326 3 | paperback | 480 pagina’s | Uitgeverij Vrijdag | april 2015
 
© Renate 14 januari 2024
 
Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

Swartwater
De Paepe & Depuyt

Dit is het tweede van de drie boeken, die dit Vlaamse duo over de seriemoordenaar Andries Swartwater heeft geschreven.

Het verhaal begint met een proloog, waarin Swartwater op spectaculaire wijze ontsnapt uit het Miunghalaigh Asylum for the Criminally Insane een op een eilandje aan de Schotse westkust gelegen gevangenis. Dit gebeurt op 28 december 2010, als er een documentaire over de gebeurtenissen in de Okavango Delta in Botswana wordt uitgezonden.

Aan het eind van het eerste boek hebben we al kunnen lezen dat hij op mysterieuze wijze verdwenen is. Men neemt aan dat hij van de rots is gesprongen en in de Noordzee is verdronken. Daar zit dus een foutje, want als het eilandje aan de Schotse westkust ligt, zou hij in de Noord Atlantische Oceaan terecht zijn gekomen. In de latere stukken over de ontsnapping, waarbij Andries Swartwater hulp heeft gekregen van de Afrikaner Weerstandsbeweging (AWB), is wel sprake van de Noord Atlantische Oceaan.

Op de duikboot die hem oppikt, brengt men Andries Swartwater in contact met een geestverwant uit Australië. Ook daar is een extreem nationalistische en racistische groep actief, die onder leiding staan van de haatprediker Reverend Ronnie Whyte. Men heeft uiteindelijk dezelfde ideologie. Zowel in Zuid-Afrika als in Australië kwamen de blanken honderden jaren geleden terecht in een vijandig land met een onbeschaafde zwarte bevolking. Terwijl de blanken het land hebben opgebouwd, eist de inheemse bevolking nu gelijke rechten en dat mag natuurlijk niet gebeuren.

Later houdt de groep met Andries Swartwater zich schuil op een onbewoond eiland in de Noord Atlantische Ocean. De mannen zijn doodsbang voor Andries Swartwater, een ongeleid projectiel dat met hetzelfde gemak mensen dood, als een gewoon mens een vlieg doodslaat, misschien zelfs met nog meer gemak, want hij beleeft er echt plezier aan. Maar goed, Eugène Terre’Blanche heeft hem uitverkoren en hoewel hij dood is, wordt Terre’Blanche nog steeds beschouwd als de leider van de AWB .
Men hoopt Andries Swartwater zonder al te veel problemen in Australië te krijgen, door hem voor te houden dat rabbi Lev Samovsky daar is en dat is de persoon op wie hij nog steeds wraak wil nemen, nadat deze hem in Antwerpen bedrogen heeft met valse diamanten.

Andries Swartwater zal met een cruiseschip onder de naam John Newcastle, een Australische beeldhouwer, naar Australië reizen. Op het onbewoonde eiland waar men de tijd doorbrengt, heeft hij de gelegenheid om aan z’n Australische accent te werken en om te leren gaan met de geavanceerde bionische arm, die voor hem is gemaakt. Z’n echte arm is hij kwijtgeraakt in de bek van een nijlpaard (het gevaarlijkste dier dat je in Afrika tegen kunt komen).

Na de proloog springt het boek naar Londen op 19 november 2012. De jonge journaliste Rosie Banks heeft een ontmoeting met Ebenezer Buckthorne, de BBC journalist, die de documentaire heeft gemaakt over de gebeurtenissen in de Okavango Delta. Rosie Banks heeft exclusief materiaal in handen, waarin de naam Swartwater opduikt, hetgeen betekent dat de man toch niet is verdronken, zoals men aan heeft genomen. Ebenezer Buckthorne probeert te reconstrueren wat er in Australië is gebeurd.

Het verhaal springt dan naar Australië op 9 januari 2012. Een onbekende man, die een paar identiteitsbewijzen weggooit en de naam Mosssman als nieuwe naam aanneemt begint aan een walkabout door het oerwoud bij de Daintree. Op een gegeven moment wordt hij aangevallen door een kasuaris en wat er daarna gebeurt, is even vrij onduidelijk.
Op een gegeven moment wordt hij wakker in de laadbak van een pick-uptruck waar 2 mannen in rijden. Ze zeggen dat ze hem langs de weg, op 10 kilometer van het oerwoud gevonden hebben. Het verhaal dat hij hen verteld, wordt door de mannen niet geloofd.

De mannen zijn Aboriginals en op een gegeven moment komt Mossman bij hen in de cabine zitten. Later hoort hij op de radio een stem die een haatpreek houdt over Indonesiërs, die volgens hem een oogje hebben op Australië. Het blijkt Reverend Whyte te zijn, die ooit bij de Royal Flying Doctor Service is begonnen. Maar op het moment dat hij haatpreken tegen Aboriginals begon te houden, werd hij de deur uit gezet. Inmiddels richt hij z’n peilen meer op Indonesiërs. De ouders van de man die zich nu Mossman noemt, zijn in 1994 jaar geleden met een vliegtuigje, dat onderweg was van Alice Springs naar Cairns in Australië verdwenen, maar er is nooit iets van het vliegtuigje teruggevonden. Zijn verhaal staat in zekere zin centraal in dit boek en op een gegeven moment lezen we ook meer over z’n jeugd. Hij maakt kennis met Tim en Tom Cooper, 2 antropologen, die zo lang met Aboriginals hebben opgetrokken dat ze zich met hen zijn gaan identificeren. Ook ontmoet hij Beth, een zeer gelovige dikke verpleegkundige, die ooit getrouwd was met de arts Craig Beechworth, die we in de proloog zijn tegen komen en die haar vet wilde mesten.

In het tweede deel beginnen we in Oostende op 19 juli 2011. Hier komen we 2 zwervers tegen en een van hen zijn we al in de proloog tegengekomen. In het derde deel volgen we het verhaal van John Swartwater, die nu de identiteit van John Newcastle aan heeft genomen. In deel 4 maken we op een gegeven moment ook weer kennis met Zion Apinsa en Anna Lindqvist, die samen met hun 2 kinderen in Brussel wonen. Het is 6 augustus 2011 en ze hebben net een signeersessie achter de rug van hun boek Mensenvlees, over de gebeurtenissen in Botswana. Aan het begin van de nacht gaan Zion en Roman, een huisvriend van het stel, naar een eighties party in de metro van Brussel. Daar wordt Zion het slachtoffer van een aanslag. (We zijn dan nog niet halverwege het boek.)

De rest van het verhaal speelt zich grotendeels in Australië af en Mossman raakt in het net van Andries Swartwater verstrikt. In het laatste deel bevinden we ons in Cooper Pedy, waar de volgelingen van Reverend Ronnie Whyte samenkomen voor een grote bijeenkomst en waar alles een beetje bij elkaar komt. Reverend Ronnie Whyte heeft een bizar plan, waar Andries Swartwater bij moet helpen en waar Lev Samovsky voor zal betalen. Aan het eind van het boek is er nog een epiloog, waarin onder andere Andries Swartwater nog een keer opduikt en Ebenezer Buckthorne z’n huis verlaat. Wordt dit de aanzet voor het derde boek?

ISBN 978 94 6068 141 7 | Paperback | 415 pagina’s | Uitgeverij Vrijdag Uitgeverij Marmer | april 2013

© Renate 26 november 2023

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

Mensenvlees
De Paepe & Depuyt

Dit boek is geen thriller waarin een misdrijf is gepleegd, dat door de politie wordt opgelost. In zekere zin zou je het als een soort griezelverhaal kunnen zien, maar zonder bovennatuurlijke verklaringen, geesten en dergelijke.

Het verhaal begint met een proloog waarin een zekere Maggie in een mokoro (soort kano) door een man met de naam Jackson door de Okavango Delta vervoerd wordt. Op een gegeven moment is Jackson verdwenen en door een onhandige beweging valt Maggie uit de prauw in het water. Als ze weer boven komt, is de mokoro verdwenen.

Vervolgens zijn we op Maun Airport op 20 maart 2009, om 3 over 7 ’s morgens. Zion Apinsa zal beginnen aan een tocht door de Okavango Delta en kijkt of hij z’n medereizigers ziet. Het reisgezelschap moet uit 8 mensen uit 7 verschillende landen bestaan, met een Deense reisbegeleidster.
Eerst ontmoet hij de Zweedse Anna Lindqvist en ze zien de Ierse Seamus en Mary, die een paar maanden geleden de Lotto hebben gewonnen en nu voor het eerst Ierland verlaten. Dan is er nog de Nederlandse Anet en verder bestaat het gezelschap uit de Amerikaanse Tiffany, de Duitse Helmut en de Engelsman Dick Grant, wiens naam voor enige hilariteit zorgt. Tot slot voegt Paprika Nielsen, de reisleidster zich bij het gezelschap. Met een klein vliegtuigje wordt het gezelschap naar de Papyrus Lodge gebracht, van waar men nog een halve dag moet varen naar de houseboat waar men verder zal verblijven.

In het eerste hoofdstuk maken we ook kennis met Andries Swartwater, die op 9 januari 1962 5 jaar oud is. Deze Andries zullen we in het boek nog veel vaker tegenkomen en het is bepaald geen sympathiek figuur. Dat hij redelijk racistisch is opgevoed zal daarbij niet bepaald een voordeel zijn en het feit dat z’n vader op een gegeven moment door zwarten wordt vermoord draagt misschien ook niet bij aan de ontwikkeling van een prettig karakter. Maar goed, dit alles praat het doodmartelen van een zebra als hij 16 is, natuurlijk niet goed. Eerlijk gezegd vind ik dat misschien nog wel het gruwelijkste stukje van het hele verhaal. Andries ontpopt zich in het boek als een soort seriemoordenaar, die iedereen vermoord die hem in de weg staat, niet meer kan gebruiken, of gewoon omdat hij daar zin in heeft.

De volgende dag gaat een deel van de groep er met mokoro’s op uit in het moerasgebied. Als men terug is, komt men op een gegeven moment tot de ontdekking dat Paprika is verdwenen. Op dag 3 wordt er uiteindelijk besloten dat de kapitein en een ander bemanningslid naar Paprika gaan zoeken. Tiffany heeft al genoeg van de vakantie en men weet de kapitein er van te overtuigen dat hij haar mee moet nemen en af moet zetten bij de lodge waar ze eerder met het vliegtuigje zijn aangekomen.
Ringo, het derde bemanningslid, blijft achter en omdat men vermoed dat Paprika misschien naast de boot in het water ligt en Ringo haar het laatst heeft gezien, dwingt men hem om het water in te gaan, hoewel hij niet kan zwemmen. Daarom krijgt hij een reddingsvest aan, maar de actie loopt uiteindelijk gruwelijk af. De kapitein en het bemanningslid dat mee is gegaan, komen niet terug en op dag 4 besluit men om met de boot weg te varen naar een plaats waar men misschien wel mobiel bereik heeft. Daar de waterpomp niet meer werkt en ook niet te repareren is, moet men wel op zoek naar hulp, want zonder water kan een mens niet lang overleven.

Hierna begint de ellende pas echt goed en men ontdekt dat het niet alleen de wilde dieren zijn die gevaar opleveren. Er zijn ook nog stukjes over Robocop de barman van het vliegveld en Jimmy de piloot, die mensen naar de Okavango Delta brengt.

Soms heeft het boek de neiging op de feiten vooruit te lopen. Zo is er op een gegeven moment sprake van een documentaire die de BBC over de gebeurtenissen heeft gemaakt en waarin Zion het een en ander verteld. Later, op het moment dat de deelnemers menen veilig te zijn, wordt er geschreven dat het ergste nog moet komen. Tegen het einde van het boek krijgen we dan ook nog een lang stuk over Andries Swartwater, dat in 2010 speelt, terwijl het verhaal over de gebeurtenissen in de Okavango Delta nog niet afgelopen is. Voorts zijn er 2 stukken over 10 februari 1996, maar in het tweede stuk wordt een gebeurtenis beschreven die in 1991 plaats heeft gevonden met ook een paar krantenstukken uit 1991, 1995 en 1999.

Het boek eindigt met een epiloog, waarin we wat dingen uit de documentaire die de BBC over de zaak heeft gemaakt (natuurlijk is dit een fictieve documentaire, die alleen in dit boek bestaat) kunnen lezen. Gezien het feit dat het volgende boek van de auteurs de titel ‘Swartwater’ heeft, ligt het voor de hand om aan te nemen dat we nog niet met Andries Swartwater klaar zijn. Al met al vond ik het een spannend boek en ik ben zeer benieuwd naar het vervolg.

ISBN 978 94 6001 332 4 |Paperback | 412 pagina’s | Uitgeverij Vrijdag | oktober 2010, januari 2015 (de editie die ik gelezen heb)

© Renate 12 november 2023

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER