De zaak Tom Jean-Paul Dullers
Dit lijkt het eerste deel te zijn van een serie over de inspecteurs Coppens en Vercauteren. Hierbij moet ik denken aan het duo Vincke en Verstuyft uit de thrillers van Jef Geraerts. Bij Jean-Paul Dullers zijn beide inspecteurs verstokte vrijgezellen. Vrouwen lijken alleen goed te zijn voor enig vermaak in bed en moeten bij voorkeur geen karakter hebben en mooi zijn. Wat dat aangaat lijken de heren in het verleden te zijn blijven hangen en ik kan niet zeggen dat ze hierdoor veel sympathieker worden. Ze mogen dan wel wars van racisme zijn, hun ideeën over vrouwen vind ik toch wel achterhaald.
In de Genkse manege Kattevenia wordt Tom, een jonge kerel met het syndroom van Down meer dood dan levend gevonden. Hij is door iemand neergeslagen en de inspecteurs Coppens en Vercauteren moeten uitzoeken wie dit op z’n geweten heeft. Tom is bij iedereen geliefd, hoewel hij wel eens wat problemen had met de klusjesman Maurice. Helaas houdt iedereen de kaken stijf op elkaar, want men wil de manege niet in problemen brengen. Tom blijkt toch wel wat minder aangename kantjes te hebben. Omdat hij in een kunstmatige coma wordt gehouden, kan hij zelf ook niets zeggen, dus de inspecteurs staan er helemaal alleen voor.
Het is een spannend verhaal geworden, dat helaas ontsierd wordt door een paar taalfoutjes. Zo staat er ergens: "net zoals hij het gelezen had in het boek 'De ondraaglijke lichtheid van het bestaan', noch steeds een van zijn lievelingsromans." ‘Noch moet hier natuurlijk ‘nog’ zijn. Elders vinden we de zin: "Op enkele foto's zijn weliswaar een boze klusjesman te zien." ‘De klusjesman’ is hier het onderwerp en het moet dus enkelvoud zijn. Als kers op de taart vinden we dan aan het eind nog het “Dankword”. Ontbrak er ruimte voor een tweede ‘o’? Misschien leg ik te veel op alle slakken zout, maar voor mijn gevoel staat het slordig.
ISBN 978946396766 | Paperback | 255 pagina’s | Hamley Books | september 2020
© Renate 9 april 2023
Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik
HIER