De weg naar huis
Sebastian Fitzek
Klara heeft geen succes met mannen, ze schijnt steeds weer foute types aan te trekken. Ook met de nieuwe man, met wie het zo veelbelovend begon, is het duidelijk: foute boel. Dit wordt verteld in de proloog.
Jules Tannberg heeft een dienst overgenomen van een vriend; hij zit aan de telefoon bij de begeleidingsdienst. Die is voor vrouwen die zich niet veilig voelen op straat. Als ze dan bellen zal Jules hen begeleiden.
Op de avond dat hij op de televisie het nieuws bekijkt over een moordenaar die al drie slachtoffers heeft gemaakt en die kalendermoordenaar genoemd wordt, omdat er een datum gevonden wordt, in de kamer waar het slachtoffer gevonden wordt, gaat de telefoon. In het begin is er geen contact, al blijft de lijn open. Hij kan horen dat er wel iemand is aan de andere kant van de lijn. Maar pas als hij een lange gil hoort, weet hij dat er inderdaad iemand hulp zoekt. De vrouw, Klara dus, denkt dat ze gevolgd wordt door een man die uit is op haar leven.
Het moet de kalendermoordenaar zijn, denkt ze: op de muur stond een datum geschreven, in bloed – haar bloed – en die tijd geeft aan dat ze nog maar een paar uur te leven heeft. Eigenlijk wil ze ophangen, ze moet zien te ontsnappen, maar Jules haalt haar over om in contact te blijven.
Dan volgt een huiveringwekkend verhaal, nu eens vanuit Jules, dan weer door Klara verteld. Het begon met dat telefoontje, maar er ging heel wat aan vooraf. Dus springt Fitzek steeds een periode terug, soms een langere tijdspanne soms kort. Dat staat dan wel boven de hoofdstukken.
Klara blijkt getrouwd met Martin, een man die haar mishandelt en laat misbruiken, maar hun dochter Amélie is volkomen veilig bij hem, denkt ze. Dus ze is nu van plan een einde aan haar huwelijk te maken, misschien zelfs haar leven. Dat moet ze ook doen van de moordenaar, ze heeft er nog maar weinig tijd voor.
Ze waarschuwt Jules: als de moordenaar er achter komt dat Jules haar geholpen heeft, zal hij het volgende slachtoffer zijn. Daar trekt hij zich niets van aan, hij blijft bereikbaar, en praat met Klara.
Verloopt het verhaal in het begin nog vrij rustig, omdat we eerst de twee hoofdpersonen leren kennen, gaandeweg wordt steeds enger. De bedreiging neemt toe, en je begrijpt steeds beter wat er aan de hand is. Hoe het precies zit, dat weet je bij een Fitzek pas als je het boek bijna uit hebt. Ook in dit verhaal is dat het geval. Het is onvoorspelbaar, en ook al is wat er in de realiteit gebeurt vaak nog erger, dat kan je je bij dit verhaal niet voorstellen. Wie eerder een Fitzek las weet ook dat hij gruwelijke details niet schuwt.
Bij dit boek vertelt hij in het nawoord dat hij hoopt een goede thriller geschreven te hebben: een confrontatie met een verzonnen gevaar om het inlevingsvermogen te trainen. En hopelijk laat zo'n verhaal de lezer nadenken: hoe zou je zelf handelen in zo'n extreme situatie. Maar vooral schrijft hij om te amuseren. Hoewel : bij deze thematiek? Dat is namelijk huiselijk geweld, waarbij de vrouw de dupe is.
Sebastian Fitzek studeerde rechtswetenschappen en werkt als journalist en schrijver voor radio en tv. Hij debuteerde in 2006 met De therapie. Ieder volgend boek was een psychologische thriller van grote klasse.
ISBN9789044362190 | Paperback | 352 pagina's | Uitgeverij House of Books | november 2021
Vertaald uit het Duits door Lucienne Pruijs
© Marjo, 15 februari 2022
Lees de reacties op het forum, klik HIER