Het icoon
Peter J.L.M. Bernink
De familie Zeelen, met aan het hoofd Gina Zeelen vormt de directie van Eindeloze Toewijding (aan ons eigen vermogen), een vastgoedorganisatie die aan het hoofd staat van een conglomeraat van 4 wooncomplexen voor bemiddelde ouderen. Dit zijn Morgenschittering in Groningen, Avondzon in
Haren, Schemerhoeve in Eelde en Zicht op Licht in Leeuwarden.
Hier hebben we al een klein probleem, want de naam Morgenschittering lijkt gebruikt te worden voor 2 verschillende complexen, namelijk het nieuwe complex Het Icoon en het oude complex. De complexen zijn allemaal zeer gewild door hun ligging en uitstraling en daar maakt de directie misbruik van, door de bewoners flink uit te persen. Zo worden er onderhands hoge borgen gevraagd, die nooit worden terugbetaald en voor elk extraatje moet ook worden betaald. Bovendien moeten de bewoners hun boodschappen verplicht in de winkel in het complex doen, op straffe van boetes en worden er hoge schoonmaakkosten gerekend. Als een woning interessant lijkt te zijn voor een nieuwkomer, worden de bewoners gedwongen te verhuizen naar een minder aantrekkelijke woning. Een cliëntenraad is er niet, evenmin als een ondernemingsraad. Wie het een en ander niet beviel, kan vertrekken. Het ziekteverzuim onder het personeel wordt kunstmatig laag gehouden, door zieke werknemers onder druk vakantiedagen op te laten nemen.
Het boek begint met een proloog, die zich in 2015 afspeelt. Gina Zeelen loopt op haar hoge hakken ’s avonds laat door Morgenschittering (in dit geval dus het nieuwe gebouw, dat in de titel Het Icoon wordt genoemd). Haar hakken maken lawaai op de marmeren vloer en het idee dat er bewoners niet kunnen slapen zorgt er voor dat ze moet glimlachen. De bewoners hadden een brief aan de directie geschreven met het verzoek om niet meer na 11 uur ’s avonds over de gangen te lopen. De teugels waren nog strakker aangehaald en de bewoners waren nog banger geworden. Ze komt bij het atrium en kijkt vanaf de 27ste verdieping naar beneden. De gigantische hal was in de plaats gekomen van een flink aantal appartementen.- Dit klopt natuurlijk niet helemaal, omdat je aan de binnenkant van een gebouw geen appartementen kunt realiseren. Je zult namelijk altijd ramen in de verblijfsruimtes moeten hebben. Alleen natte ruimtes, zoals douche en toilet en eventueel de keuken kun je dus aan de binnenkant van het pand bouwen. Je kunt dus alleen meer appartementen kwijt, door ze smaller en dieper te maken. -
Gina Zeelen wil de bewoners die uit het oude Morgenschittering zijn gekomen, het liefst zo snel mogelijk elders huisvesten, want voor het nieuwe complex bestaat een wachtlijst van mensen die er graag willen wonen en die daar veel geld voor willen betalen. Om subsidie van de gemeente te kunnen krijgen, had men de bewoners van het oude complex over moeten plaatsen naar het nieuwe complex. Nu was het zaak om deze mensen kwijt te raken. Zo had ze een bewoner van de 27ste verdieping voor gek gezet, om deze op die manier er toe te bewegen om te verhuizen naar het complex in Eelde. Een paar bewoners liggen om half 12 nog wakker, in afwachting van het geluid van de hakken van Gina Zeelen. Als deze aankomt bij het atrium en naar beneden kijkt, wordt ze door 2 handen opgetild en over de balustrade geduwd.
Vervolgens gaan we 10 jaar terug in de tijd, naar 2005, waar we getuige zijn van een vergadering van de directie van Eindeloze Toewijding. Gina Zeelen is de directrice, die geen tegenspraak duldt. Adriaan Zeelen is haar neef en rechterhand en voert het financiële beleid. Tina Zeelen is de dochter van Gina en beheert de portefeuille personeelszaken. Zij zet de medewerkers en de bewoners tegen elkaar op. En dan is er nog stiefdochter Francien Balder, de enige die een eigen mening heeft en die ook regelmatig uit. Ze is een lastpost, maar omdat ze het hoogst opgeleid is, is ze nodig.
Het ontwerp voor het nieuwe complex wordt besproken. De begroting wordt gebaseerd op een ontwerp met een atrium van 8 verdiepingen, maar wat er gebouwd wordt zal een atrium van 28 verdiepingen bevatten. Lucht is per slot van rekening goedkoper dan beton, marmer en hout. Daar staat natuurlijk tegenover dat het een en ander gevolgen heeft voor de constructie, want je kunt niet zomaar een stuk uit alle vloeren weglaten, zonder de constructie aan te passen, voor extra stevigheid.
Voor het ontwerp besproken gaat worden, gaat de vergadering eerst nog over de bewoners van het oude Morgenschittering. Deze zijn bezocht en van de 46 bewoners hebben er 26 levensmiddelen buiten de deur gekocht, terwijl ze verplicht zijn deze in de winkel in het gebouw te kopen. Ze hebben een boete gekregen en 12 hebben deze betaald. Dan is er nog mevrouw Klaassens, die haar appartement weigert te verlaten. Dat zal wel moeten gebeuren, maar ze heeft gedreigd zelfmoord te plegen. Er is echter een echtpaar dat bereid is de hoofdprijs te betalen, dus mevrouw Klaassens moet weg. Voorts gaat het nog over 2 medewerkers, die de vakbond in hebben geschakeld. Ze willen dat het bedrijf gedwongen wordt een ondernemingsraad in de stellen. In de medezeggenschapsraad, hebben ze geen vertrouwen, omdat daar mensen in zetten, die daar door de directie in zijn gezet.
Als men het eindelijk over de nieuwbouw wil gaan hebben, komt de portier de vergaderruimte binnenrennen, om te vertellen dat mevrouw Klaassens zich van haar balkon heeft gestort, hetgeen ze niet overleefd heeft. De recherche komt er bij en constateert uiteindelijk dat er geen sprake is van een misdrijf. Op de volgende vergadering wordt besproken aan wie het appartement van mevrouw Klaassens verhuurd zal gaan worden. Dat is een echtpaar dat niet op de wachtlijst staat, maar dat bereid is om onderhands 25.000 euro over te maken naar een buitenlandse bankrekening van Gina.
Het voert te ver om alle manipulaties die plaatsvinden voor de bouw van het nieuwe complex uit de doeken te doen en we maken een sprong van jaren in de tijd, zoals bij het eerste hoofdstuk van het deel met de titel ‘Middenspel’ vermeld staat. Eigenlijk kan er wel gezegd worden dat er een sprong van 10 jaar gemaakt wordt. In het nieuwe gebouw van Morgenschittering wordt het echtpaar De Monchy dood in hun appartement gevonden. Ze blijken gestorven te zijn door koolmonoxidevergiftiging. Men staat voor een raadsel, want hoe kan zoiets gebeuren in een nieuw gebouw? Men kan ook nergens fouten vinden en dit raadsel lijkt dus onopgelost te blijven. Vrij kort na de crematie van de heer en mevrouw De Monchy komt Gina Zeelen om het leven en dit is natuurlijk een zaak die de politie echt moet onderzoeken. Verschillende bewoners staan hoog op het lijstje van verdachten, want mevrouw Zeelen was niet bepaald populair. Toch blijft men ook bezig met de dood van het echtpaar De Monchy en via niet geheel toelaatbare methoden komt men iets op het spoor. De dood van het echtpaar blijkt geen toeval te zijn.
Het is een heel spannend verhaal geworden, waarbij er regelmatig heen en weer wordt gesprongen tussen de politiemensen, de bewoners en de leden van de directie van Eindeloze Toewijding. Soms krijg ik wel de indruk dat de auteur zelf een beetje verdwaalt in z’n eigen plot. Zo gaat het op verschillende momenten om de sterfgevallen in Morgenschittering, waarbij dus ook de zelfmoord van mevrouw Klaassens wordt vermeld. Maar dit sterfgeval vond plaats in het oude Morgenschittering, dus niet in Het Icoon en kan dus ook op geen enkele manier aan dit nieuwe gebouw gekoppeld worden. Er wordt ook flink gereisd in het boek en het plot brengt ons onder andere in Zwitserland en Londen.
Om alle personen een beetje uit elkaar te kunnen houden is voor in het boek een personenlijst opgenomen. Achternamen met een lidwoord staan bij het lidwoord en Adriaan Zeelen staat 2 keer vermeld, omdat hij in Stellenbosch, Zuid Afrika onder een valse naam leeft. Dat is een beetje overbodig, omdat dit ook op de plaatsen waar hij zich daar bevindt, vermeld staat.
ISBN 978 94 917 7375 4 | Paperback | 321 pagina’s | Uitgeverij Palmslag | november 2017
© Renate 6 februari 2022
Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER