Vals beeld
Tja, ik ben geen thrillerlezer en uiteindelijk heeft ook dit boek me niet overtuigd om het wél te gaan doen. Het begin was goed, een leuk spannend verhaal.
De meestervervalser Elijah Fish leidt een lekker leventje na een flinke tijd gevangen te hebben gezeten, hij vervalst schilderijen maar doet dat openlijk, zet zijn eigen naam onder de schilderijen. Hij heeft een vaste afnemer en kan zo in zijn levensonderhoud voorzien.
Maar dan komt een oude 'vriend' Vincent Bloom langs die hem een een voorstel doet, een schilderij van Rembrandt stelen uit het Isabella Stewart Gardner Museum in Boston. Bloom heeft een opdrachtgever die daar 5 miljoen voor over heeft. Fish peinst er niet over totdat Bloom hem een krantenbericht laat zien met foto... De vaste afnemer van Fish is vermoord.
Er wordt een derde man bijgehaald en gedrieën lukt het ze op hun dooie akkertje, verkleed als politieagenten, de Rembrandt en en passant nog enkele andere leuke werkjes te stelen o.a. een Vermeer.(Deze roof heeft werkelijk plaatsgevonden in 1990)
Opgelucht dat alles goedgegaan is rijden ze naar hun schuilplaats. Nu nog even de overdracht en klaar zijn ze.
Maar dan begint het pas, alles loopt anders dan gedacht. De ene 'ramp' na de andere vindt plaats. Ze bedenken van alles om er toch nog een goed eind aan te breien maar dat wil niet echt lukken. Tussendoor worden nog enkele mensen neergeschoten en gedumpt.
Het begin, de voorbereiding, de roof zelf en de onverwachte wending is spannend en goed. Maar dan begint het verhaal minder te worden, de spanning valt weg en je ziet mijlenver aankomen wat er gaat gebeuren. Ook wordt het verhaal steeds onwaarschijnlijker en dat is wat me vaak tegenstaat in thrillers en zo ook nu weer. Er wordt gemoord maar de laatste moord wordt zo tussen neus en lippen door beschreven, het personage was niet meer van belang blijkbaar, dat niet eens meer de moeite wordt genomen enige emotie weer te geven. Ach, een man dood in je kamer, soit. Die ruim je even op en je gaat daarna lekker vrijen. Logisch toch?
Of iemand die ontvoerd is, neem je gewoon mee uit eten in een restaurant.....
Het einde vond ik erg zwak, makkelijk en bijna zoetsappig. De goede tegen de kwade.
Op zich heeft het verhaal wel leuke elementen, een man Kenny bijvoorbeeld die absoluut op tilt slaat als hij Ken (van barbie) genoemd wordt. De museumdirecteur die bijzonder reageert enz. De ideeën zijn wel apart maar de uiteindelijke uitwerking van die ideeën is net te voorspellend.
Nu voorlopig écht geen thrillers meer voor mij.
ISBN 9041409955 Hardcover 292 pagina's Anthos januari 2006
© Dettie, april 2006
Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER