Pas maar op voor de boze wolf
Marcella Kleine
Als de wolf gesignaleerd wordt in het Drentse dorp waar Imke met Arne en hun kinderen woont, slaat al snel de paniek toe. De wolf is een beschermd dier, wat als het aantal wolven toeneemt, en dat in een gebied waar in het wild niet voldoende voedsel te vinden is?
Dan gaat zo’n dier het vee aanvallen waar de boeren zo liefdevol voor zorgt. Zeker als er jonge wolven komen, zijn die buiten niet meer veilig.
En de kinderen dan? Zijn zij nog wel veilig?
Het is niet leuk meer: hun dieren moeten extra beschermd worden, maar de subsidie is nauwelijks toereikend voor wolfwerende hekken. Als ze al werken! En iedere dag de dieren in en uit de stal brengen, daar hebben ze allemaal geen tijd voor!
Kinderen mogen niet meer vrij buiten spelen, en kunnen niet meer alleen naar school.
De bewoners worden het al snel spuugzat: ze willen die wolf niet!
Ze besluiten er zelfs hun nachtrust voor op te geven, ze richten de wolvenwacht op. Niet met de bedoeling om ze dood te schieten, maar…
En natuurlijk zijn er de mensen van de natuurbescherming, die de komst van de wolf juist omarmen,
Intussen is er voor Imke een extra bedreiging. Jaren geleden heeft ze iets akeligs meegemaakt, dat ook met een wolf te maken had. Ze heeft het nooit iemand verteld, en dacht er van af te zijn. Maar niets is minder waar! De Wolvenman is terug…
Als hij zelfs haar dochter gaat bedreigen, wordt ze pas echt wanhopig…
‘Ik heb het gevoel dat ik in één grote leugen ben beland, en als ik eerlijk ben klopt dat ook wel en ben ik daar zelf de aanstichter van. Als ik indertijd had verteld wat er gebeurd was…’
‘Misschien ben ik wel compleet aan het doordraaien en bedenk ik complotten die er niet geweest zijn. Dat zou me niet verbazen als ik voel hoe moe en gestrest ik ben.
Terwijl ze de verhaallijnen afwisselt - Imke is de ik-figuur van het ene deel, en er is een anonieme spreker, wiens tekst cursief wordt gedrukt - laat Marcella Kleine aan de lezer de emoties zien die een vrouw kan ervaren als ze in een toenemende spanning komt te verkeren. Je twijfelt met haar mee: wie kan haar belager zijn?
Het ene moment is ze er zeker van: dit is de man die ze Wolvenman noemt, en het volgende moment denkt ze zeker te weten dat het toch niet kan. De apotheose is zowel voor Imke als voor de lezer verrassend, en in die slotscenes zitten ook nog de nodige haken en ogen, waardoor het tergend spannend wordt.
Dit is het thrillergedeelte, maar daarnaast is er het verhaal over de werkelijke dreiging van de wolf, die ons land weer heeft gevonden. Kleine laat zien hoe de boeren worstelen met dit probleem, en hoe ze eigenlijk in de steek gelaten worden door de instanties. Iets waarover we allemaal hebben kunnen lezen - en nog - in de media.
Marcella Kleine schrijft psychologische thrillers, feelgood-novelles en waargebeurde verhalen.
Onder andere schreef ze Souvenir, de psychologische thriller Schemergebied en de spannende romans Schijnvertoning en De Voltooiing.
ISBN 9789461099280 | Paperback | 300 pagina's | Uitgeverij de Crime Compagnie | augustus 2024
© Marjo, 7 november 2024
Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER