Wacht maar af
Loes den Hollander
‘Ik wil mezelf herkennen, want ik ben dezelfde nog, en toch ben ik dezelfde niet.’
Franka, de ik-verteller – wordt wakker in een omgeving die ze niet kent. Een ziekenhuis? Waarom is ze daar? En waarom vraagt die verpleegkundige haar of ze thee wil? Ze lust helemaal geen thee!
Maar de vrouw vertelt haar dat ze alle dagen dat ze daar al is, thee heeft gedronken.
Het lijkt een kleinigheid, maar dit betekent wel dat ze niet meer is wie ze was. Natuurlijk schakelt ze weer snel over op koffie, maar er zijn wel meer dingen. Ze is weken uit haar leven gewoon kwijt. Ze herinnert zich dat ze bij haar moeder was die wilde vertellen over een prijs die ze gewonnen had, maar of haar moeder het haar ook verteld heeft? Ze weet nog dat ze een vaas wilde pakken en op weg was naar de kelder, maar dan… niets meer.
Een dokter – zeg maar Wolf - vertelt haar dat ze geopereerd is, ze had een aneurysma in haar hoofd, die een bloeding heeft veroorzaakt. Na twee weken in het ziekenhuis is ze nu op de revalidatieafdeling van een verpleeghuis.
Als ze voor de tweede keer wakker wordt, is Brent er. Dat weet ze: dat is haar elf jaar jongere echtgenoot. En er is een ex, Dries, die bij haar weggegaan is omdat hij kinderen wilde en Franka daar geen zin in had. Brent vertelt haar dat haar moeder overleden is, zes dagen nadat Franka de hersenbloeding kreeg. Brent heeft intussen de crematie al geregeld. Franka is – begrijpelijk – nogal van slag. Behalve dat haar moeder er niet meer is, gedraagt Brent zich anders, hij kondigt inderdaad aan dat hij even een time-out wil. Huh? Wil hij nu ook ineens kinderen?
Franka is veel afgevallen en heeft nog steeds geen eetlust. Ze heeft veel hoofdpijn, en moet aan de therapie, waar ze niet altijd zin in heeft.
Er gebeuren ook vreemde dingen: ze krijgt brieven van haar moeder! Het is toch diens handschrift? Maar ze is overleden! Ze weet ineens niet meer of ze de mensen die ze altijd vertrouwd heeft, nog kan vertrouwen. Ligt dat aan haarzelf, of gedragen haar man, haar ex en haar halfzus zich inderdaad anders? Franka wendt zich liever tot haar collega-vriendinnen…
Het duurt wel even, maar langzaam herstelt ze zich weer. Al beseft ze dat ze niet meer de oude Franka is. Maar: dat is maar goed ook!
Er zijn mensen die denken dat ze maar alles met haar kunnen doen wat zij willen. Ze zullen ontdekken dat ze niet meer zo volgzaam is.
Maar eerst moet ze naar huis, ze heeft rust nodig om alles op een rijtje zetten. Want er kloppen een aantal dingen niet. Een ervan is dat thuis nu niet meer bij Brent is. Ze heeft het huis van haar moeder geërfd, en haar man, ex en halfzus hebben haar spullen verhuisd. Dachten ze echt dat ze niet beter zou worden?
“Ik ben er weer, in versie 2.0. Dat betekent: minder snel bang, minder afwachtend en minder soft. Waar medelijden en medeleven vroeger begrippen waren die aan mij vastgeplakt leken te zitten, ben ik tegenwoordig niet meer in staat om diep te voelen. Het lijkt of een deel van mijn gevoelsleven verdwenen is.”
Af en toe zijn er korte hoofdstukken in een ander lettertype waarin we lezen hoe iemand de volle maan afwacht om snode plannetjes uit te voeren. Geen idee wie dat is! En wat die persoon van plan is!
Spannend dus! Zal Franka deze persoon weerstand kunnen bieden?
‘Wacht maar af’ is de 26e thriller van Loes den Hollander, die in 2018 aan den lijve ondervond wat het betekent om te herstellen van een hersenbloeding en haar ervaringen verwerkte in dit boek dat tegelijk een thriller is geworden zoals we die van haar kennen. Spannend tot op het laatst, en met verrassende wendingen.
Loes den Hollander (Nijmegen, 1948) schreef al vijfentwintig thrillers en is jaren een bestsellerauteur.
ISBN 9789461094711 | paperback | 300 pagina's | Uitgeverij de Crime Compagnie | november 2020
© Marjo, 1 december 2020
Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER