Nieuwste recensies

: 07 september 2025

Het pensioenplan
Sue Hincenbergs

Pam, Nancy, Marlene en Shalisa, vier vrouwen die samen met hun echtgenoten al jaren een gezellig vriendengroepje vormen. Ze komen vaak bij elkaar over de vloer, en hebben geen geheimen voor elkaar.

Of? Is dat wel zo?

Het verhaal begint met de dood van Dave, de echtgenoot van Marlene: Hank, de echtgenoot van Pam, vindt zijn collega en vriend op de oprit van zijn huis. Hij heeft een bizar ongeluk gehad. Door de omstandigheden waarin Hank hem aantreft, vermoedt hij moord.

En hij vermoedt dat de Indiase maffia, eigenaar van het casino, waar Hank en Dave werken, daar achter zit. Er is pas een nieuwe baas aangesteld, en Hank vermoedt dat zij het geheime pensioenplan van de mannen ontdekt heeft:
Dave en Hank hebben namelijk met de hulp van Larry, echtgenoot van Nancy en André, die van Shalisa, een flinke som geld verdonkeremaand. Zij hebben afgesproken te stoppen bij 10 miljoen dollar, en daar zijn ze bijna. Maar nu is alles anders…

Hun vrouwen weten hier niets van. Zij leven al jaren in de veronderstelling dat hun pensioen verdampt is door een verkeerde investering van hun mannen. Hank was de tipgever, die voelt zich extra schuldig.

Na de dood van Dave vertelt Marlene dat haar man flink verzekerd was, haar toekomst is veilig!
Dat zet haar vriendinnen aan het denken. En Pam bedenkt dat Hank het wel eens had over zijn kapper, een man die alles voor geld doet. Zullen ze hem benaderen?
Hun huwelijken zijn toch niets meer waard, sinds hun pensioenvoorziening verdwenen is, is de liefde samen met het geld verdampt.

Een nogal bizar soms hilarisch verhaal met veel wendingen die je niet altijd ziet aankomen en die je tot het einde toe op scherp zetten.
Het is een bijzonder debuut: deze Canadese schrijver, Sue Hincenbergs, heeft er voor gezorgd dat ieder detail klopt. Hoe bizar of hilarisch soms ook die wendingen zijn: het klopt!
En je kan je zo maar voorstellen dat je zelf in die situatie ook zo zou handelen.
De rol van de hond biedt een leuk element, en voor filmliefhebbers: er zijn veel verwijzingen naar films, vooral in citaatvorm.

Dat Sue Hincenbergs ook voor de televisie werkte is duidelijk te merken: je ziet de scènes voor je!
Ze was jarenlang televisieproducent en werkte aan meerdere bekroonde programma’s, variërend van sitcoms tot lifestyle-programma’s. Totdat ze begon te schrijven. dat in grote deals in de UK, VS en Canada werd verkocht voordat het de rest van de wereld veroverde.

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

: 05 september 2025

Badgasten
Liz Ouwens

In de jaren tachtig groeit Rosie op in Bergen aan Zee, met zomers vol zon, zee en strand. Haar vader runt met zijn ouders een strandtent, waar ook haar moeder soms helpt.
Er is altijd al wrijving geweest tussen Helena en haar schoonouders, wat zich sinds Rosanne (zo noemt haar moeder haar hardnekkig) er is, toespitst op hun verschil van mening over de opvoeding.
Helena baalt er van dat Anton er niets aan doet, ze verdraagt het dus maar, maar ze vindt hem wel een lapzwans. Waar haar schoonouders ook erg op tegen zijn is dat hun zoon met Helena zou trouwen, hetgeen zij zo graag wil.

Nieuwe zomergasten bezoeken de strandtent: de man, Herman, is een knappe blonde kerel, die graag flirt. Ook met Helena. Vindt zijn partner dat wel goed vraagt ze zich af.
Dan vertelt hij dat Sonja net als hij een swinger is, dat wil zeggen dat ze elkaar vrij laten in hun relaties. Ook doen ze aan partnerruil. Zouden Anton en Helena dat niet een keer willen uitproberen?

Dit leidt tot broeierige situaties. Nauwlettend in de gaten gehouden door haar schoonouders, probeert Helena Herman en Sonja te ontwijken. Maar of dat lukt?
Natuurlijk is de achtjarige Rosanne zich hier niet van bewust, ze begrijpt niet wat er aan de hand is als haar moeder plots verdwijnt.

In 2025 is Rosie, die zich nu toch zo noemt, rechercheur en woont met haar vriend Peter in Limburg.
Ze vraagt hem om samen met haar bij haar vader langs te gaan. Die gedraagt zich de laatste tijd eigenaardig. Hij had het ineens over haar moeder, alsof ze nog in zijn leven is, hetgeen dus niet het geval is. Al zo lang niet meer!
Ze treffen Anton niet thuis. En hij komt ook niet thuis. De buren weten ook niets.
Weer terug in haar appartement ruikt ze een vreemde geur, en ze hoort voetstappen. Iemand heeft haar woning overhoop gehaald!
Heeft dit te maken met de verdwijning van haar vader? Of heeft haar verleden als rechercheur haar kwetsbaar gemaakt?

Rosie’s leven staat helemaal op zijn kop. Waar is haar vader? Wie heeft het op haar gemunt?
Als ze op zoek gaat naar haar vader in Bergen aan Zee komen er herinneringen naar boven…

Een psychologische thriller die extra spannend is doordat er die twee verhaallijnen zijn: Helena in 1981 en Rosie in 2025. Iedere keer eindigt een deel van zo’n verhaallijn met een cliffhanger, en wil je weten hoe het verder gaat. Maar net zo snel ben je weer verdiept in het andere verhaal.
Naar het einde toe wordt alles keurig samengeweven, met verrassingen voor de lezer.
Superspannend.

Liz Ouwens (1986) geeft les op een in het basisschool en woont in Den Helder. Ze schrijft zowel thrillers als feelgood..
Bij de Schrijversacademie volgde ze een aantal cursussen en ze volgde een masterclass bij Tomas Ross. Ze combineert in haar eigen boeken graag het thrilleraspect met waargebeurde historische verhalen. Badgasten is haar derde thriller en hoewel los te lezen is het een vervolg op Campinggasten.

ISBN 9789465170299 | Paperback | 360 pagina's | Uitgeverij De Crime Compagnie | juli 2025

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

: 31 augustus 2025

De laatste ochtend
6. Munch & Kruger
Samuel Bjørk

Een zelfmoordaanslag in de metro: Oslo raakt in paniek als er al snel een tweede zelfmoordaanslag volgt. En nog een…steeds om dezelfde tijd in de ochtend. Om 9.07.
Wat is dit voor dader? Waarom brengt hij deze mensen om, en met hen zoveel onschuldige anderen? Want dat degenen met de bom dat niet vrijwillig doen is al snel duidelijk. Bovendien lijkt het een vast patroon te zijn…

De rechercheurs Munch en Krüger storten zich op de zaak. Mia vindt op de tafel in het huis van de vrouw een mise en scene met drie voorwerpen, die daar niet lijken thuis te horen.
Als die vervolgens ook bij de andere bomdragers gevonden worden, moeten ze de puzzel oplossen: waarom deze specifieke voorwerpen? Wat is de betekenis er van?

De dader lijkt hen aanwijzingen te geven. Is Mia slim genoeg om de boodschap te ontdekken en de dader te stoppen?
Intussen heeft zij zo haar eigen problemen. Ze heeft net haar zus Sigrid naar een ontwenningskliniek gebracht en maakt zich zorgen of de zus wel geholpen kan worden. Ook weet ze niet of ze het contract dat haar geboden wordt wel wil ondertekenen.
Wil ze zich wel bezig gaan houden met geschifte daders en hun gruwelijke daden?

Intussen loopt het onderzoek door: Wie zijn die mensen die een bom omgegord krijgen? Wat is het verband tussen hen?
Wat wil de dader?
Waarom neemt hij contact op met journalist Jessica? Wat wil hij van haar?

Een thriller die je vanaf het begin op het puntje van je stoel houdt. Gruwelijk spannend.
In de vorm wordt daar ook mee gespeeld: soms zijn er pagina’s met heel veel witruimte, met alleen maar korte afgebeten zinnetjes (soms dialogen).
Cliffhangers en de wisselende verhaallijnen verhogen de spanning. Samuel Bjørk weet zijn lezers vast te houden, je legt dit boek niet weg!

Samuel Bjørk is het pseudoniem van de Noorse zanger, songwriter en schrijver Frode Sander Øien (1969). Zijn thrillerdebuut Ik reis alleen werd direct na verschijnen een denderend internationaal succes. De serie met Holger Munch en Mia Krüger in de hoofdrollen wordt in meer dan twintig landen vertaald.

ISBN 9789024597147 | Paperback | 400 pagina's | Uitgeverij Luitingh-Sijthoff | juni 2025

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

: 31 augustus 2025

De laatste ochtend
6. Munch & Kruger
Samuel Bjørk

ISBN 9789024597147 | Paperback | 400 pagina's | Uitgeverij Luitingh-Sijthoff | juni 2025

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

: 27 augustus 2025

Kunstmoord in Martinistad
Harry Turksma

Richard Donkers was in een ander leven inspecteur van politie, nu is hij privé-detective.
Hij werkt evenwel nog vaak samen met zijn voormalige collega’s.
Zo ook in de zaak van de brand in kunstgalerie Nouveau.
Dirk Gouloze, nog wel werkzaam als inspecteur, vraagt Donkers hulp.

De betreffende brand was al een jaar eerder: de hele galerie brandde uit. Er kwamen twee mensen om het leven: de wethouder van cultuur, en zijn vrouwelijke gezelschap, waarvan de identiteit niet kon worden vastgesteld. Het leek allemaal een ongeluk, maar de verzekeringsmaatschappij vertrouwde het zaakje niet en nam contact op met de politie.
Wat was het geval: vlak voor de brand had de galeriehouder, Wildeboer, een extra verzekering afgelsoten voor de schilderijen die in de galerie hingen. De kunstenaar was een jonge schilder, Quincy Kooiman. En nu was deze jongeman dood aangetroffen. Moord of zelfmoord, dat was niet duidelijk.

Gouloze vraagt Donkers om eens naar de zaak te kijken. Nu weet Dirk dat Richard om gaat met Lina Holzberg, een mooie en welgestelde weduwe. Het idee is dat Donkers met Lina aan zijn arm de komende verkooptentoonstelling bij de nieuwe galerie van Wildeboer bezoekt, en wat onopvallend rondvraagt.
Niet alleen kent Lina het kunstwereldje, ze is ook nieuwsgierig, en vindt een beetje reuring in haar leven wel lekker.

De officiele en onofficiele speurders ontdekken louche zaakjes, maar moeten dan wel oppassen voor hun eigen hachje…

Dit is dan misschien niet een superspannende thriller maar als tussendoortje – het is ook geen lijvig boek! - is dit detectiveverhaal zeer goed te pruimen, beetje in de stijl van Baantjer, maar dit verhaal speelt dus in Groningen.
Behalve spanning is er een romantisch element, en natuurlijk is er de pers, die ook hier niet altijd even welkom is.

Harry Turksma (1953) studeerde filosofie en Nederlandse taal- en letterkunde en was lange tijd musicus. Hij publiceerde eerder Feinsteins erfenis, een bundel korte verhalen, De dertiende kamer, Liefde in verleden tijd. en Het geheim van Liza Holzberg, dat zich evenals Kunstmoord in Martinistad afspeelt in Groningen.

ISBN 9789463657686 | Paperback | 158 pagina's | Uitgeverij Elikser | juni 2025

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

: 26 augustus 2025

Zo alleen zo alleen Zo alleen, zo alleen
A.K. Benedict

De 40-jarige Katie – de schrijver – wordt wakker op een strobed, in het donker. Ze weet niet waar ze is, of hoe ze daar komt. Gevangen op een zolder, te hoog om te kunnen ontsnappen. Met alleen een – veel te klein - kattenluik in de deur waardoor iemand af en toe een envelop schuift.
Daarin zitten berichten, op rijm. Het begint met een opdracht:

‘Schrijf een verhaal waaruit men leert
Hoe of je sprookjes liquideert’

Katie ontdekt dat ze door het luikje contact kan maken met een andere vrouw aan de overzijde van de gang, die net als zij opgesloten zit en alleen door een luikje contact kan maken. Zij vertelt over hun ontvoerder De Wolf. Hoe deze ook aan haar gevraagd had verhalen te schrijven over moorden. Zij weigerde, en nu is er Katie.
Zal Katie wèl aan zijn verzoek voldoen? En wat gaat er dan gebeuren?

Inspecteur Lyla wordt opgetrommeld: er is een verdacht voorval geweest. Iemand zag hoe een man een vrouw het bos insleepte, en op die plek vond de politie een ansichtkaart gericht aan Lyla Rondell.
Ook vinden ze een rode mantel en een mandje.
Lyla had zoiets haar hele leven al verwacht: vijfentwintig jaar geleden verdween haar beste vriendin. Op diens bed werd een appel gevonden, vergiftigd.
Het zijn verwijzingen naar sprookjes. Als er ook nog een gouden schoen wordt gevonden is de link onmiskenbaar.
Het eerste slachtoffer is een jonge vrouw, gekleed als Assepoester.
Wij lezers weten dat zij vermoord is zoals Katie dat opgeschreven heeft.

Wat dan volgt is een bizar verhaal: Katie schrijft. Haar verhalen lezen we. En we volgen Lyla, die zeker weet dat de verdwijning van haar vriendin te maken heeft met de misdaden die zij onderzoekt. Zij is sprookjeskenner bij uitstek, dat komt goed uit.

Op ongeveer de helft van het boek komt deel 2: ‘Middelpunt’.
Vanaf dat moment neemt het verhaal een zeer verrassende wending, je moet als lezer er wel je hoofd bij houden!

‘Ik begrijp niet hoe dit allemaal werkt – elke keer dat ik alles op een rij probeer te krijgen wordt het een warrige bende…’

Dit is een verzuchting van een van de protagonisten in dit boek, maar dat zou het ook goed kunnen zijn van de lezer.
Hoe krijg je het verzonnen, is een tweede. Benedict beschikt over een grenzeloze, bizarre fantasie.

Het is een magische thriller, met sprookjes verweven in het zeer originele verhaal, intrigerend en spannend, maar eigenlijk weet je als lezer niet goed wat er gebeurt. Naast die ene wending in het midden zijn er nog meer draaipunten.
Het verhindert allemaal niet dat je het met ingehouden adem uitleest.

AK Benedict (1977) is componist, singer-songwriter, acteur en docent misdaadfictie geweest en sinds 2012 vooral bekend als schrijfster. Behalve thrillers schrijft ze ook romans, korte verhalen en scripts.

ISBN 9789021055190 | Paperback | 352 pagina's | Uitgeverij Luitingh-Sijthoff | juni 2025

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

: 22 augustus 2025

Het jaar van de kogelvis
Jos Pierreux

Zijn vrouw Rena is er niet blij mee als haar echtgenoot, Inspecteur Luk Borré, haar notabene op 1 januari, nieuwjaarsdag, laat zitten met al het lekkers dat voor hen samen klaar stond. En dat omdat het bloed kruipt waar het niet gaan kan: Luk is politieman in hart en nieren. En ja, niet alleen deze Nieuwjaarsdag laat hij haar in de steek, dat doet hij ook op Valentijnsdag, en met Pasen…

Luk kan niet anders, zegt hij: hij wordt gebeld, vanuit de gevangenis in Brugge. Peter Lacres, bijgenaamd de Kogelvis, is een louche zakenman die voor jaren in eenzame opsluiting zit. Een gedetineerde die beweert iets te weten over de verdwijning van baby Artois.
Melissa Artois, net een jaar oud, verdween een half jaar geleden, toen ze op het strand van Knokke was, met haar vader, die ‘even in slaap gesukkeld ‘ was.

In deze zaak waren nog steeds geen aanwijzingen: het kind was en bleef spoorloos. Er werd geen losgeld geëist, geen lichaampje gevonden, niets.
En nu beweerde deze gevangene dat hij iets wist!
Zijn informatie blijkt te kloppen.

Maar hoe kon hij dat weten? Is hij helderziend zoals hij beweert?
Luk vraagt het zich af, maar doet intussen zijn voordeel met de aanwijzingen. Dat hij daarvoor naar de pijpen van de Kogelvis moet dansen zit zijn vrouw behoorlijk dwars…

Dat laatste is een tweede verhaallijn die tot een dramatisch hoogtepunt wordt uitgewerkt, terwijl ook de zoektocht naar het kind zijn voortgang heeft.

Het is een spannend misdaadverhaal, waarbij vooral de stijl van Pierreux het lezen veraangenaamt.
Met humor, vaak licht ironisch, doorspekt hij het verhaal met allerlei weetjes over Knokke en over kunst. Hij heeft oog voor details, en een scherp psychologisch inzicht, waarmee hij zijn personages levensecht neerzet. En natuurlijk is er die smeuïge Vlaamse inslag.
En dan die twist (meerdere zelfs) op het einde!!!
Een genot om te lezen (je legt het maar met moeite terzijde…)

Jos Pierreux (1957) is een Vlaamse schrijver van vooral misdaadverhalen, die zich meestal in Knokke afspelen. Ruim 20 romans hebben Luk Borré als hoofdpersoon. Zijn werk viel vaak in de prijzen.

ISBN 9789462347694 | Paperback | 360 pagina's | Uitgeverij Pelckmans | mei 2025

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

: 22 augustus 2025

De vrouw op het wad
Folkert Oldersma

De Waddeneilanden zijn inmiddels door auteurs en lezers ontdekt als locatie voor spannende boeken. Enkele voorbeelden zijn de boeken van Mathijs Deen en Peter van Beek. Daar is nu het boek ‘De vrouw op het Wad’ van Folkert Oldersma bijgekomen.

Oldersma (1951) is een Nederlandse auteur met een breed oeuvre: non-fictie, thrillers en fictie voor kinderen, young adult en volwassenen. Daarnaast is hij scenarioschrijver geweest voor onder andere Zeg ‘ns AAA, FC de Kampioenen en Twaalf steden, dertien ongelukken.

Dat hij scenarioschrijver is (geweest) vind je ook terug in het boek De vrouw op het Wad, doordat er gebruik wordt gemaakt van korte zinnen, veel dialogen en een schrijfstijl zonder moeilijke woorden.

Het thema van het boek is actueel: een journaliste is buitenlandse inmenging in de Nederlandse politiek op het spoor. Maar wie, wat en hoe? Voordat ze dat kan uitvissen wordt ze gekidnapt en achtergelaten op het wad, waar haar de verdrinkingsdood wacht. Ze wordt gered door oud-medewerker van de geheime dienst Bruin Muyzen die zich met zijn zeilboot droog heeft laten vallen op het wad om te genieten van de omgeving. Terug aan wal verdwijnt ze spoorloos.

Wanneer haar dochter Mara bij Bruin aanklopt voor meer informatie gaan ze samen op onderzoek uit. Vanuit zijn verleden bij ‘de Dienst’ heeft Bruin wel enige ervaring in het opsporen van vermiste personen. Er is veel actie die zich door het hele land afspeelt, terwijl Bruin en Mara de ene na de andere aanwijzing volgen in hun speurtocht naar Mara’s moeder. Bruin kent als voormalig medewerker van een niet nader genoemde geheime dienst veel trucjes om steeds dieper in de zaak te kunnen duiken. Wanneer zijn voormalige werkgever contact met hem opneemt blijkt de zaak veel ernstiger te zijn dan hij verwachtte en moet hij alles op alles zetten om zijn tegenstanders te kunnen verslaan.

De vrouw op het wad is een rechttoe rechtaan spannend boek. Het is door het eenvoudige taalgebruik toegankelijk voor een breed publiek, wat toe te juichen valt. Daarnaast wordt er praktisch alleen gebruik gemaakt van voornamen en doen de would-be ‘grappige’ pogingen van Mara om een meer intieme relatie met Bruin te krijgen onvolwassen aan. Daardoor valt het boek beter te categoriseren als bestemd voor young adult. Van een boek voor volwassenen verwacht je meer complex taalgebruik en een betere uitwerking van de verhaallijnen.

De eerste helft van het boek is nogal rommelig waarbij Bruin en Mara van actie naar actie vliegen zonder dat er sprake is van een duidelijk motief. Wanneer dat motief ongeveer halverwege boven tafel komt krijgt alles een beetje meer context. De ontwikkeling van de plot blijft echter matig en ook de hoofdpersonen krijgen niet veel invulling. Het blijft allemaal oppervlakkig en zonder diepgang. Wel lekker vlot en stoer met veel actie, dus voor de vakantielezer is dit een prima boek.

Er zijn twee dingen die echt storend zijn aan het boek: ten eerste het overmatig gebruik van de schuttingwoorden ‘kut’ en ‘lul’. Prima wanneer het een keer functioneel gebruikt wordt, maar hier wordt het te veel toegepast en daardoor wordt het platvloers. Dat heeft het boek niet nodig. Ten tweede de grote hoeveelheid redactionele fouten. Dat zijn slordigheden die niet nodig zijn en die storend zijn. Voor een eventuele tweede druk mag hier nog wel wat aandacht voor zijn.

ISBN 9789464937794 | Paperback | 216 pagina's | Uitgeverij Ellesey | 2 mei 2025

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

: 19 augustus 2025

De aanslag op Napoleon
Johan op de Beeck

In 1810 kwam Napoleon naar Antwerpen voor een staatsbezoek. Dat was met gevaar voor eigen leven, maar de man stond erop het bezoek volledig te laten plaatsvinden zoals hij dat zelf in zijn hoofd had.
Dat betekende een hele kluif voor de veiligheidsdiensten. En inderdaad komen zij op het spoor van een complot.
Zit daar Engeland achter, waarvan bekend was dat ze Napoleon niet konden luchten of zien, zelfs vreesden?
Waren het de royalisten, zoals Georges Cadoudal, die een Bourbon op de troon wilden?
Waren het de Jacobijnen, waaronder de ministers Fouché en Caulaincourt?

In Antwerpen was er een adjunct-commissaris die goed bekend stond, een gedreven man, die al veel zaken had opgelost. Baron de Voyer d'Argenson, prefect in Antwerpen, krijgt de tip deze Bex in te schakelen.

‘Laat hem ruiken aan een stuk stront en hij vindt de hond die hem gelegd heeft.’

In deze spannende historische thriller volgen we twee verhaallijnen: die van de aanslagplegers en die van de Antwerpse politieman.

Hoge bomen vangen veel wind. Niet dat Napoleon met zijn 1 meter 70 letterlijk groot was, maar zijn positie en vooral zijn geldingsdrang waren velen een doorn in het oog. Die vonden dat de man gestopt moest worden.
Dat begon al in 1793 - hij was nog niet eens beroemd! – toen er op Corsica een eerste aanslag op hem gepleegd werd. Daarna heeft Napoleon nog tientallen aanslagen op zijn persoon overleefd, hij moet niet één, maar meerdere engeltjes op zijn schouder hebben gehad!

Het duurt even voor je echt in het verhaal zit – dat ligt enigszins aan de stijl, die je ‘gedragen’ zou kunnen noemen, en aan de vele personages die je uit elkaar moet houden - maar eenmaal daaraan gewend wil je in één ruk doorlezen!

Achterin het boek wordt uitgelegd dat hoewel dit een fictief verhaal is, er heel veel wel degelijk op waarheid berust. Dat Engeland geregeld moordplannen had ten aanzien van Napoleon is echt waar!
Op de Beeck schetst op een boeiende manier hoe het leven in die tijd, begin negentiende eeuw, was, daarbij natuurlijk de positieve invloed die Napoleon heeft gehad vermeldend.
Op de achtergrond lezen we over de achterafbuurten en hun bewoners, onder andere in Maastricht en in Antwerpen, maar ook de levenswandel van de adellijken komt voorbij.
Een veelzijdig boek dus, zoals je van Johan Op de Beeck kon verwachten.
Met afbeeldingen van vele personages en historische plekken.

Johan Op de Beeck was journalist en nieuwsanker bij de VRT, TV Limburg en Kanaal Z. Hij maakte tv-documentaires en presenteerde talkshows en debatprogramma’s. Vandaag is hij publicist en communicatieadviseur. Hij publiceerde eerder bij EPO het succesvolle Blues. Seks, moed en tegenspoed (2010). Johan op de Beeck is auteur van o.a. De Zonnekoning

ISBN 9789464104561 | Paperback | 320 pagina's | Uitgeverij Horizon | mei 2025

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

: 14 augustus 2025

Toren van liefde en dood
Johanna Spaey

‘Hoe normaal Frankrijk er na Verdun en de verlaten dorpen ook uit zag, ik kon me al die tijd niet van mijn herinneringen aan de verwoestingen bevrijden die wij dwazen zo graag verrichten. In mijn hoofd bleef het landschap leeg en kaal, vol kraters en geschreeuw. Het gehuil van de man die ik niet had geholpen overviel me weer, net als in de beginjaren.’

Maurice is uiterlijk ongeschonden de oorlog doorgekomen, maar in zijn hoofd is het nooit rustig.
Als hij met zijn zus en haar man Frankrijk in rijdt, voorbij de slagvelden, stuiten ze na de eerste verwoestingen op een soort paleis, een constructie gebouwd door een postbode. Tijdens zijn postboderondes had hij 33 jaar lang stenen opgeraapt en meegenomen om daarmee wonderlijke creaties neer te zetten.

Het raakt Maurice en een jaar later begint hij zelf. Hij verzamelt ijzerzandstenen en bouwt.
Iedere middag komt de hond op bezoek, of zijn zus Sara, die - tegen de tijdgeest in - dokter is geworden, net als haar vader. Soms neemt ze haar echtgenoot mee, Alexander, een oud-officier met maar één ledemaat, wiens rolstoel voortgeduwd wordt door zijn adjudant (nog steeds) Benny, die verminkt is en een masker draagt.

Als op een dag een zeventienjarige tweeling, Pieter en Pina Peeters, verdwijnt, hebben de dorpelingen daar allerlei ideeën over. Waren ze weggelopen zoals hun vader zei? Waren ze vermoord of hadden ze zelfmoord gepleegd? Ze vonden wat kleren van Pina, maar de jongeren zelf bleven spoorloos.
Hoofdveldwachter van de Cauter is bang dat de vader van de tweeling hen iets aangedaan heeft als ze na twee weken nog niet terecht zijn.
Die vader is Georges, een opvliegende man met losse handjes. Hij werd er in 1914 van beschuldigd dat hij vader en zoon Berendracht verraden had bij de Duitsers. Zij belandden in een gevangenenkamp en kwamen beschadigd terug.
Tussen de Peetersen en de Berendrachts is het nooit goed gekomen. Niet alleen vanwege het al dan niet vermeende verraad, en speelt nog meer.
En Sara leeft in angstige verwachting dat haar geheim zal uitkomen nu gezocht wordt naar de tweeling.

Johanna Spaey heeft met Toren van Liefde en dood een prachtige, ijzersterke psychologische thriller neergezet, die ook de nasleep van de Eerste Wereldoorlog als thema heeft. Het is een broeierig verhaal, die zich afspeelt in de dorpsgemeenschap, waar veel gekletst wordt maar niets verklaard.

‘Over liefde dachten we hetzelfde. Mensen naderden makkelijk ons hol, maar slechts zelden waagde iemand de sprong in het diepe, omdat het snel duidelijk was dat daar beneden, in ons hart, als je dat woord graag wilt gebruiken, amper licht scheen. Het vermoeden van vuil, smerig water was altijd sterker dan het verlangen om te duiken. Er waren uitzonderingen, en daar klampten we ons dan aan vast. Tegen hen deden we alsof het heel normaal was dat ze zich in het water hadden gewaagd. Zij met Alexander, ik met Gust, en heel misschien met Pierre.’

Handig: voorin staat gemeld dat er achterin het boek een lijst met personages staat. Dat komt wel eens te pas, soms ben je het even kwijt…

Johanna Spaey (1966, Leuven) studeerde assyriologie en filosofie in Leuven en Leiden. In 2005 debuteerde ze met Dood van een soldaat, een misdaadroman die zich afspeelt net na de Eerste Wereldoorlog. Daarmee won ze zowel de Nederlandse Gouden Strop als de Vlaamse Hercule Poirotprijs. Na dit succes schreef Johanna Spaey de romans Vlucht (2007), De eenzaamheid van het westen (2010), Oktober is de mooiste maand (2021) en het non-fictieboek Kleine encyclopedie van de eenzaamheid (2018).

ISBN 9789464104806 | Paperback | 288 pagina's | Uitgeverij Horizon | mei 2025

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

Meer artikelen …