Roodkapje
Unni Lindell
Lilly Marner, de moeder van Carol, Judith en Lisbet hield het moederschap al snel voor gezien. Ze dumpte haar kinderen bij haar moeder Berit en de spaarzame bezoekjes aan haar kroost hielden al snel helemaal op. “Moeder Berit” zoals de drie meisjes hun oma noemden, deed haar uiterste best om haar kleinkinderen een goede jeugd te bieden maar ondanks alle goede zorgen misten de zusjes hun moeder. Tegenwoordig leiden de zussen een eigen leven, ze zien elkaar sporadisch. Alle drie zijn ze emotioneel beschadigd door hun jeugd maar één van hen is zwaar gestoord en heeft al meerdere keren gemoord. Niemand heeft haar ooit betrapt maar als het aan de gepensioneerde politieman Holger Eliassen ligt zal daar snel verandering in komen.
De zussen delen dezelfde moeder maar hebben alle drie een andere vader. Ze zijn zowel uiterlijk als innerlijk heel verschillend. Judith is de oudste. Ze timmert als fotografe aan de weg en staat op het punt een grote opdracht binnen te slepen. Lisbet is de middelste zus. Zij werkt als vroedvrouw, is getrouwd en heeft twee zoons die Thomas en Nicolai heten. Carol is de benjamin van het stel. Op haar zeventiende kreeg ze een kind maar net als haar moeder bakte ze weinig van het moederschap. Zoon Willy groeide op in pleeggezinnen. Carol rolt van het ene probleem in het andere en kan de drank niet laten staan. De drie zussen hebben met elkaar gemeen dat ze alle drie een extreem laag zelfbeeld hebben. Dat hun moeder hen afwees heeft er diep ingehakt.
Toen één van de zussen zes jaar oud was speelde ze stiekem in het bos. Haar oma wilde niet dat ze het bos inging maar ze vond het zo heerlijk daar. Het zesjarige meisje stuitte helaas op een “slechte man”. De man maakte haar jurk kapot en trok een pluk haar uit haar hoofd. Vanaf die dag besefte het meisje dat er slechte mannen op de wereld zijn. Ook oom Olaf was een slechte man. Oom Olaf kwam altijd op visite als moeder Berit een avondje uit was. De zusjes mochten van hun oom niets vertellen over zijn bezoekjes. Op een dag werd oom Olaf dood op bed gevonden. Hij was gestikt in zijn eigen braaksel. Niemand weet dat de moordzuchtige zus haar oom een handje hielp door een kussen op zijn gezicht te drukken. Het zou niet bij deze moord alleen blijven.
Jarenlang kon de moordende zus ongestoord haar leven leiden. Niemand besefte dat ze een moordenares is. Maar nu is iemand haar op het spoor. Oud-politieman Holger Eliassen heeft bewijs verzameld dat overduidelijk naar de zussen leidt. Hij staat op het punt de moordenares te ontmaskeren maar er is een probleem: hij weet niet om welke zus het gaat.
In de eerste helft van het boek weet de lezer niet wie van de zussen de moordenares is. Alle drie dragen ze de zware last van een ongelukkige jeugd met zich mee. Wie van de zussen is zo getraumatiseerd dat ze een gevaar voor haar medemens is geworden? Wie van de zussen ontmoette de “slechte man” in het bos? Halverwege het boek wordt de identiteit van de moordende zus onthuld. De zus om wie het gaat voelt de hete adem van Holger Eliassen in haar nek. De angst om tegen de lamp te lopen maakt dat haar gemoedstoestand verergert. De gestoorde zus slaat opnieuw aan het moorden.
Roodkapje gaat over de gevolgen van een traumatische jeugd. De gebeurtenis in het bos nam de onschuld van het jonge meisje weg en het ontbreken van een veilig thuis zorgde ervoor dat de zus psychisch steeds instabieler werd. Unni Lindell beschrijft indringend en zonder terughoudendheid het toenemende gevoel van verwarring dat de moordende zus ervaart. Van de ene kant is deze zus een meedogenloze moordenaar, van de andere kant is ze nog altijd een klein meisje dat naar haar moeder smacht. De andere twee zussen beseffen ergens wel dat er iets niet in orde is met haar maar doen niets. Ze kunnen het simpelweg niet aan.
Roodkapje is een standalone boek dat niet bij de Cato Isaksen-reeks hoort maar ook dit boek is in de typische Unni Lindell-stijl geschreven. Roodkapje behoort tot haar beste werk.
ISBN 9789056722524 | paperback | 334 pagina's| Signatuur | midprice editie |mei 2009
Vertaald door Carla Joustra en Ingrid Hilwerda
© Annemarie, 3 maart 2014
Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER