De grafkelder
Ruth Rendell
Orcadia Cottage is onder kunstliefhebbers bekend omdat het geschilderd is door Simon Alpheton. Op dat schilderij staat een echtpaar afgebeeld: Harriet en Marc. Helaas, dit is fictie, uit Rendells duim afkomstig. Het huis en het schilderij zijn fictief en bestaan alleen in de nieuwe misdaadroman van de hand van de beroemde schrijfster, een verhaal dat overigens blijkt te volgen op ‘Streling voor het oog - A sight for sore eyes’.
Achtentwintig jaar lang woonde in het huis inderdaad een Harriet, getrouwd met Franklin, die na al die jaren besloot terug te gaan naar zijn eerste vrouw. Als hij de scheiding wil gaan regelen, is Harriet nergens te vinden. Met een grote koffer, haar kleren en de mooiste juwelen is zij spoorloos verdwenen.
‘Er was één ding dat ik nogal raar vond,’ zei hij. ’Al die jaren dat ik daar woonde ben ik nooit de kelder ingegaan. Daar was geen reden toe. Toch had ik kunnen zweren dat er een keldertrap was, met een deur vlak naast de keukendeur. Maar die is er niet.’
Maar als jaren later de nieuwe bewoners hun huis willen uitbreiden met een ondergrondse ruimte waarvoor de tuin ondergraven met worden, ontdekken ze de kelder. Met daarin vier lijken in meer of mindere staat van ontbinding.
Inspecteur Wexford, overigens geen inspecteur meer, hij is met pensioen, raakt bij de zaak betrokken als adviseur. Daar is hij reuze blij mee, des te meer als zijn baas inziet dat het beter werkt als Wexford niet ‘met iemand meeloopt’ maar zijn eigen gang gaat.
Drie lijken blijken er al twaalf jaar te liggen, de vierde slechts twee jaar. Wie zijn deze mensen?
Het wordt een flinke puzzel voor onze inspecteur die zijn gave om tot slimme, niet voor de hand liggende inzichten te komen nog niet verloren is. Hoewel het toeval hem wel af en toe een handje helpt.
Enkele dingen vind ik niet kloppen. Er is sprake van een achterdeur in de tuin die altijd open staat, en na de vondst zijn er natuurlijk sensatietoeristen. Maar die komen nooit op het idee om eens achterom te gaan kijken, maar blijven braaf voor de deur staan. Hm... En een voor Engelsen handig trucje met de pincode vervalt in de Nederlandse vertaling.
Maar ondanks dat is het speurwerk van Wexford iets wat wij als lezers graag volgen. Soms trekken we de conclusie al eerder dan hij, maar even vaak is hij ons voor. Natuurlijk – dat hoort zo tegenwoordig – is er ook de persoonlijke noot. Er gebeuren ook in Wexfords privéleven vervelende dingen, waar hij zich mee bezig moet houden.
Al met al is dit niet Rendells sterkste boek, maar niettemin een prettige leeservaring. Een voorproefje om een ander en misschien beter boek van haar hand te gaan lezen?
ISBN 9789400501638 |paperback |224 pagina's| Bruna | januari 2013
Vertaald uit het Engels door Rogier van Kappel
© Marjo, 24 februari 2013
Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER