Piep zei de muis
M.J. Arlidge
Helen Grace zit niet op de terugkeer van haar collega Charlie te wachten. Er is simpelweg te veel gebeurd en Charlie herinnert haar aan die gebeurtenissen. Grace wil verder met haar leven. Ze wil vergeten dat haar zus Marianne een moordenares bleek te zijn. Ze wil niet langer denken aan het moment dat ze Marianne dood schoot. Door Marianne leeft Helens collega Mark niet meer en verloor Charlie haar kind. Helen wil niet langer met deze gruwelijke gebeurtenissen geconfronteerd worden en bovendien vindt ze dat Charlie destijds verkeerd heeft gehandeld. Haar verzet is echter zinloos. Hoofdinspecteur Ceri Harwood, de nieuwe bureauchef, is onverbiddelijk. Charlie keert terug.
Charlie weet best dat Helen niet bij is dat ze haar werk hervat maar ook zij moet haar leven weer oppakken. Ze heeft altijd van haar werk bij de politie gehouden. Toch valt haar eerste werkdag haar zwaar. Ze wordt onmiddellijk naar een sterfgeval gestuurd. Er is een prostituee vermoord. Heel even vraagt Charlie zich af waarom ze eigenlijk weer zo graag aan het werk wilde. Haar man Steve wil dat ze ontslag neemt. Ze hebben door Charlies werk immers hun ongeboren kind verloren. Charlie begrijpt haar man wel maar wil haar werk niet opgeven. Het is immers wat ze altijd heeft gewild. De spanningen binnen het huwelijk lopen razendsnel op.
Het blijft niet bij de dood van de prostituee alleen. Er is nog een moord gepleegd. Een man heeft een bezoekje aan een prostituee niet overleefd. Hij is op gruwelijk wijze om het leven gebracht. Zijn hart is uit zijn borstkast verwijderd. Helen, Charlie en hun collega’s hoeven zich niet lang af te vragen waar het orgaan is gebleven. Het wordt keurig verpakt door een pakketbezorger bij het gezin van het slachtoffer afgeleverd.
Het slachtoffer bleek er een dubbelleven op na te houden. Voor de buitenwereld was hij een onberispelijke huisvader die zich actief voor de kerk inzette. Niemand wist dat hij stiekem geld van de kerk gebruikte om zijn clandestiene bezoekjes aan prostituees te bekostigen. Hij had zelfs een geslachtsziekte opgelopen. Zijn vrouw reageert geschokt en weigert te geloven dat haar echtgenoot haar ontrouw is geweest. De waarheid is te schandalig om onder ogen te zien.
Hebben de dood van de prostituee en die van de “brave kerkganger” iets met elkaar te maken? Er wordt getwijfeld. Over de nieuwe moord die gepleegd wordt, bestaat echter geen enkele twijfel. Opnieuw is een huisvader gestorven. Opnieuw is het hart verwijderd. Opnieuw blijft er een ontredderde en bedrogen echtgenote achter. Zwerft er een bloeddorstige prostituee door de achterbuurten van de stad of worden de hoerenlopers door iemand achtervolgd?
De zaak raakt Helen meer dan ze wil toegeven. Ze wil koste wat kost voorkomen dat er meer slachtoffers vallen. Vooral het motief van de dader houdt haar bezig. Uit de moorden spreekt een ongebreidelde woede. Uit welke emoties komt de agressie van de moordenaar voort? Buiten werktijd vindt Helen niet de rust die ze zo nodig heeft. Stiekem schaduwt ze haar neefje Robert, het kind dat door Marianne ter adoptie werd afgestaan. Dat een wel erg fanatieke journaliste op de vreemdste plekken opduikt, bezorgt Helen de nodige stress. Hoe kan ze haar leven op orde krijgen en een moordzaak oplossen als iemand steeds in haar verleden duikt?
Piep zei de muis is het tweede boek van M.J. Arlidge. Over zijn debuut Iene Miene Mutte was ik zeer lovend en dat ben ik nu weer. Het verhaal gaat verder waar het in het vorige deel eindigde en opnieuw is Helen een fascinerend hoofdpersonage. De gebeurtenissen worden gedetailleerd en in sneltreinvaart uit de doeken gedaan. De korte, afwisselende hoofdstukken zorgen ervoor dat je blijft lezen. M.J. Arlidge ontziet de lezer niet. Wie niet tegen gruwelijkheden kan, kan dit boek maar beter links laten liggen. Wie daarentegen wel tegen een stootje kan, zal dit boek in één ruk uitlezen.
Wat de boeken van M.J. Arlidge zo intrigerend maakt, is dat niemand zwart-wit wordt afgeschilderd. Mensen maken fouten en hebben geheimen. Moordenaars kunnen gewetenloos zijn maar ooit waren ze, net als iedereen, onschuldige baby’s. Wat is er in de tussentijd gebeurd? Zijn moordenaars per definitie verderfelijk? Helen en haar collega’s schitteren en falen. Ze ontdoen zich van hun papieren boekgedaantes en transformeren in mensen van vlees en bloed. M.J. Arlidge schetst een verhaal dat zó levensecht en aangrijpend is, dat het niet snel vergeten zal worden. Een uitmuntende thriller.
ISBN 9789022575321 | paperback | 382 pagina's| Boekerij | januari 2016
Vertaald door Mariette van Gelder
© Annemarie, 13 januari 2016
Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER