Waanidee
Karin Hazendonk
‘Ik zal je vertellen, iedere vierde mei sta ik op de Waaldorpervlakte en hoor ik de woorden: nooit meer. Dan denk ik: geen oorlog meer, nergens.‘
Hier is rechercheur van Dul aan het woord als hij met collega Tuinman een aantal vermissingen en verdachte sterfgevallen onderzoekt. Op dat moment weet hij nog maar een fractie van het waanzinnige plan dat Victor Bronckhorst wilde uitvoeren. Bronckhorst is een vijftiger, hij is een steenrijke hoteleigenaar die alleen met zijn huishoudster in een protserige villa woont.
Jarenlang is hij bezig geweest het gedachtegoed van zijn opa uit te werken. Nu is het zover: hij verzamelt de mensen om zich heen die zijn plan mede moeten uitvoeren en Bronckhorst wacht tot het zover is. Zijn opa, reeds lang overleden, leeft nog steeds in zijn hoofd. Hij praat met hem, opa is zijn leidsman. Want Victor is zijn uitverkorene, degene die het plan van de eerste uitverkorene moet afmaken. Nu – in 2018 - heeft Bronckhorst meer middelen tot zijn beschikking, en zo lijkt het er op dat een verfoeide periode uit onze geschiedenis zich zal gaan herhalen. Als het eerste deel van zijn plan uitgewerkt is, sterven er mensen. Veel mensen. Men staat voor een raadsel: er is geen duidelijke oorzaak aan te wijzen. Ook zijn er mensen vermist. Wat rechercheur van Dul en zijn collega ontdekken is verbijsterend.
De lezer weet dat intussen al voor het grootste deel, omdat Bronckhorst voor het merendeel het vertelperspectief vormt. Hij is erg intelligent, en kwam tot zijn eigen grote vreugde al op zijn elfde onder de hoede van zijn grootouders. Zijn opa, die was – en is – alles voor hem. Hij is er dan ook van overtuigd dat de taak van de uitverkorene een heilige taak is. Maar waar het zijn opa ging om de vervolmaking van de plannen van zijn vriend, is Victor behalve geniaal ook een enorme egotripper. Wat hij doet - gaat doen - is dan misschien wel nodig voor de mensheid, zoals zijn opa zei, Victor vindt dat hij er zelf ook plezier aan moet beleven.
‘Het duurt niet lang meer,’ fluisterde Keuning. ‘Iedereen wordt ertoe verplicht. En hij…hij speelt voor God en niemand zal hem kunnen tegenhouden.’
Hetgeen Karin Hazendonk beschrijft in deze spannende thriller is – helaas - erg realistisch. Dat is eng, heel eng. Het verhaal speelt in de toekomst, maar die is al wel erg nabij en sommige elementen vinden op dit moment plaats. Levensecht beschrijft ze wat er gebeurt als een gek zijn vingers op de knoppen heeft. Het roept herinneringen op aan een periode waarvan iedereen wenst dat het nooit meer zal gebeuren. Het beangstigende is evenwel dat Hazeldonk feilloos weet aan te geven hoe makkelijk de mens te bespelen is.
Haar boek zit heel goed in elkaar. De flashbacks hebben een verklarende rol. Je begrijpt wel enigszins hoe Victor geworden is wie hij is. Zijn naam – ‘overwinnaar’ - is vast niet voor niets zo gekozen! De nieuwsflitsen, van media die we nu heel goed kennen, maken het allemaal nog echter. Dan zijn er nog de onverwachte wendingen, zodat het verhaal toch niet helemaal verloopt als de lezer verwacht.
Karin Hazendonk (Utrecht, 1961) kwam oorspronkelijk in het bedrijfsleven terecht maar verloor wegens reorganisatie haar baan. Haar besluit om dan maar iets te gaan doen met al die verhalen die in haar hoofd zaten blijkt een schot in de roos geweest te zijn. Ze schreef een kinderboek en een boek voor de oudere jeugd. Daarna volgden twee thrillers en een aantal korte verhalen.
ISBN 9789491875397 | paperback | 332 pagina's | Letterrijn |augustus 2017
© Marjo, 31 december 2017
Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER