Wolfskinderen
John Ajvide Lindqvist
‘Als een reis van duizend mijl met een eerste stap begint, dan beginnen veel dingen die later belangrijk worden als een leuke bezigheid.’
Wees gewaarschuwd: als je begint te lezen, blijf je doorlezen, hoe ijzingwekkend het verhaal ook dreigt te worden.
Het boek begint met een proloog: het grootste muziekfestival van Zweden gaat van start: ’Laten we meezingen.’
Dan het verhaal dat je meer dan vierhonderd pagina's lang in zijn ban houdt:
Vijftien jaar eerder vindt Lennart in het bos een babymeisje, dat dood had moeten gaan. Ze is begraven. Lennart blaast haar nieuw leven in. Had hij dat maar niet gedaan…
‘Lennart haalde nog een keer adem en toen hij de tweede dosis lucht in de longen blies, gebeurde het: er ging een rilling door het lijfje en er werd wit schuim opgehoest, waarna een schreeuw de stilte van het bos doorsneed en de tijd opnieuw liet tikken.’
De schreeuw was een loepzuivere E. Lennart weet dat omdat muziek zijn leven is. Was hij samen met zijn vrouw Laila succesvol geweest in hun carrière als muziekduo, dan was hun leven anders verlopen.
Maar hun cd’s flopten, en hun huwelijk deed hetzelfde. Er is een zoon, Jerry, die ze alleen zien als hij behoefte heeft aan geld. Gedesillusioneerd is hij, zijn leven is zinloos geworden.
En dus neemt hij het kind mee, niet wetende dat ze een tijdbom is. Het meisje groeit op, verborgen in de kelder, want Lennart wil zijn vondst niet melden bij de instanties. Natuurlijk kunnen ze ‘Kleintje’ niet voor hun zoon verborgen houden. Maar Jerry ziet het kind als een middel tot chantage en verraadt hen niet. Eigenlijk vindt hij zijn ‘zusje’ wel leuk. Hij doopt haar Theres.
En de tijdbom tikt door en ontploft. Theres is dan een jaar of dertien.
Als Jerry verstandiger geweest was… als er niet nog een meisje was, Teresa, dat haar draai niet kan vinden in de wereld die zij bewoont. Als Theres niet zo loepzuiver had kunnen zingen.
Als…
Twee ‘Lone wolves ’. Twee meisjes die zonder dat de buitenwereld ook maar iets in de gaten heeft, elkaar versterken, met daarbij een grote rol van de moderne media. Zoals Theres de katalysator is voor Teresa, zo vormt Max de katalysator voor de beide meisjes. Onhoudbaar.
Wie zijn de schuldigen? De kinderen? Hun opvoeders? De omgeving?
Huiveringwekkend en ontluisterend verhaal over jongeren die mee willen doen, bij de rest willen horen en zich daarom tegen hun natuur in aanpassen. Maar, altijd maar op je tenen lopen, dat red je niet. Inwendig ontwikkelt zich die tijdbom. Wie kan het stoppen?
Lindqvist is een meester-verteller. Zijn verhaal is fascinerend, zijn manier van schrijven beeldend. Zelfs bij de gruwelijke scènes waarbij je als lezer de neiging hebt de ogen te sluiten, lees je door. Tot het onafwendbare einde.
ISBN 9789056724313 |paperback | 424 pagina’s | Signatuur | januari 2013
Vertaald uit het Zweeds door Edith Sybesma
© Marjo, 17 april 2013
Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER