De glasduivel
Helen Grant
Lin Fox baalt stevig als ze met haar ouders, zus en broertje, mee moet naar Duitsland. Ze wil bij haar vriendinnen blijven, gewoon de school in Engeland afmaken. Maar dat argument wordt van tafel geveegd, juist zij spreekt uitstekend Duits, omdat ze al een zomer bij een Duitse kennis heeft gewoond, en kan dus makkelijk naar een Duitse school. Bovendien is ze pas zeventien, er is geen sprake van dat zij alleen achter mag blijven. Bepaald opgewekt is ze dus niet als ze aankomen in de streek waar haar vader, docent Middeleeuwse geschiedenis, onderzoek wil gaan doen naar speciale zestiende-eeuwse gebrandschilderde ramen. Die Allerheiligenramen zijn volgens een brief van ene heer Mahlberg nog te vinden in Noordrijn-Westfalen. De kennis heeft een kasteel (!) voor hen geregeld om in te wonen.
Als ze de weg willen vragen - natuurlijk moet Lin dat doen -, stuit ze op een lijk in een boomgaard. Haar vader wil zonder de politie te waarschuwen doorrijden, en Lin vertelt maar niet dat ze allemaal glasscherven heeft zien liggen bij de man. Pas later herinnert ze zich de legende van de duivel Bonschariant waar haar vader wel eens over vertelde; later, als er nog meer doden zijn gevallen, onder anderen de heer Mahlberg, nog voor haar vader hem heeft kunnen spreken, waarbij er steeds glasscherven rond de dode liggen. Als hun gezin in gevaar is, is het te laat. Wie kan haar nog helpen?
Natuurlijk weet de lezer dat er niet echt een duivel is, maar wie is dan degene die moordt, en daarbij de afbeeldingen van de ramen als voorbeeld neemt? Kandidaten genoeg: de vader van Michel, haar vriendje, wil haar niet in het bos zien. Michels broer is ook al zo’n geheimzinnig figuur, een forse en norse jongen die zomaar bij het gezin Fox binnenvalt en de kop van een ram op tafel gooit. En pastoor Engels waar Lin verliefd op is, maar die haar kwaad de deur wijst. Of misschien die andere pastoor, Krause, die zijn expertise aanbiedt. De aanwezigheid van het gezin Fox in dat afgelegen kasteel, in een onherbergzaam bos, wordt niet erg op prijs gesteld.
Dit is een thriller waarbij je al lezende de wereld even stil zou willen zetten, zodat je door kan blijven lezen. Zo ontzettend spannend! Lin is als hoofdpersonage heel overtuigend, ze laveert tussen de gezinsleden die zij wel wil helpen, maar die haar nauwelijks hulp kunnen bieden, zo is iedereen verdiept in een eigen wereld. Het is mooi geschreven, met vooral een uitstekende spanningsboog, het zit zo goed in elkaar, dat je pas laat in de gaten hebt van welke kant het gevaar komt.
Voor de liefhebbers: alle losse draadjes worden keurig vastgezet!
Een waardig opvolger van het debuut ‘de verdwenen meisjes’. Helen Grant is een schrijfster om in de gaten te houden!
ISBN 9789032511890 | Paperback | 349 pagina's | de Kern | april 2011
© Marjo, 3 mei 2011
Lees de reacties op het Leestafelforum en/of reageer, klik HIER