De historicusElizabeth Kostova
Ruim 700 pagina's op het puntje van je stoel zitten... vermoeiend, maar o zo heerlijk! Het is een ingewikkeld boek, met veel verhaallijnen, veel terugblikken, soms in de vorm van brieven.
De ik-persoon, een 16-jarig meisje, vertelt over hoe ze een boek vindt, heel vreemd: met blanco bladzijden. Alleen in het midden staat een afbeelding, een draak. Omdat ze het vond op de boekenplank van haar vader vraagt ze hem wat het moet voorstellen. De vader, Paul, vertelt over hoe hij aan het boek komt en over zijn geliefde promotor, professor Rossi, Byzantiumdeskundige. Deze Rossi was op een dag spoorloos verdwenen en Paul gaat hem zoeken. Op de reis die volgt ontmoet hij zijn vrouw, de moeder van de ik-figuur, ze blijken eenzelfde doel na te streven. Dus zetten ze hun speurtocht samen voort.
Het verhaal wisselt continu tussen Pauls verhaal en zijn zoektocht naar Rossi en het verhaal van de ik-figuur, die op haar beurt op zoek gaat als haar vader verdwijnt. Zij wordt vergezeld door Barley, een student die op haar moest passen, maar aan wie ze in eerste instantie wist te ontsnappen.
De reis van Paul en Helen vindt vooral plaats in Oost-Europa: Bulgarije, Slowakije, Turkije en Hongarije. De reis van het meisje en Barley in Engeland en Frankrijk. Iedereen is naar iemand op zoek, en iedereen vindt wat hij niet wil vinden.
Er zijn prachtige beschrijvingen van de natuur, als ze door het landschap reizen, er zijn cultuurhistorische beschrijvingen van oudheden, en folkloristische gebruiken. Ik heb in een interview gelezen dat Kostova tien jaar over het boek gedaan heeft. Ze heeft voordien veel gereisd in Oost-Europa, en heeft vast gedeeltelijk daaraan haar inspiratie te danken.
De andere helft komt van haar vader die altijd Draculaverhalen vertelde. Het is een fascinerend boek geworden, waarin alles op zijn plaats valt. Zelfs al hou je niet van vreemde occulte figuren, dit boek sleept je mee!
ISBN 9045850621 Ingenaaid, 711 pagina's Verschenen: april 2005 Mouria
Oorspronkelijke titel: The Historian Vertaler: Titia Ram
© Marjo, 31 oktober 2005