Opgesloten
Belinda Bauer
Na Belinda Bauers debuut waren de verwachtingen hoog gespannen. Maakt ze die waar in haar tweede boek?
In een klein dorpje als Shipcott gebeurt nooit iets. Agent Jonas Holly, heeft dan ook ambities. Hij wil eigenlijk zijn functie uitvoeren in een kogelvrij vest, en echte misdadigers bestrijden. Maar zijn vrouw heeft een vreselijke en ongeneeslijke ziekte, en ze heeft zijn zorg nodig. Er zit niets anders op dan in dit dorp te blijven zodat hij de tijd voor haar zal hebben.
En dan wordt Shipcott opgeschrikt door een aantal moorden. Het betreft allemaal oude mensen. Is het omdat ze een last zijn dat de moordenaar hen doodt? Is er misschien sprake van meerdere moordenaars, zoals rechercheur Reynolds van de afdeling moordzaken uit Taunton bedenkt? Die stelt dat er sprake kan zijn van een omslagpunt, zoals je dat soms ook ziet bij een zelfmoord: ineens zijn er meer mensen die de hand aan zichzelf slaan, er is een grens overschreden. Dit zijn geen zelfmoorden, maar misschien denken er meerdere daders: dit kan ik ook.
Maar zijn meerdere, Marvel, is daar niet van overtuigd. Hoewel ook hij met de handen in het haar zit, want er zijn nauwelijks sporen, en een motief kan hij ook niet bedenken. Hij bijt zich vast in iedere mogelijke verdachte, maar moet steeds ongelijk bekennen.
Intussen krijgt Jonas, die toch al stevig baalt omdat hij de mensen uit Tauton er bij heeft moeten halen - die hem maar een dom dorpsagentje vinden - ook nog anonieme briefjes, van iemand die vindt dat hij zijn werk niet goed doet. Dus gaat Jonas, zonder de briefjes te melden bij Marvel, zelf een onderzoek instellen. Nu voelt hij zich tenminste nuttig, want Marvel schijnt een hekel aan hem te hebben. En er is iemand die op zijn beurt een hekel heeft aan Marvel, omdat hij drinkt, en zo verwaand is dat hij denkt alles te beter te weten.
Af en toe komt ook de moordenaar aan het woord, maar qua oplossing heeft de lezer daar niets aan. We zullen moeten wachten tot het einde. Wel is er iets dat gebeurd is in de jeugdjaren van Jonas dat misschien een rol speelt. Maar ook daar weet je voorlopig het fijne niet van.
Als blijkt dat Jonas’ vrouw gevaar loopt, komt het verhaal in een versnelling.
Wat er in het eerste hoofdstuk gebeurt, dat begrijp je pas als het boek bijna uit is. Er boven staat: zesenveertig dagen, zoals bij ieder verder hoofdstuk er een aanduiding van dagen zal staan, tot de laatste dag. Verhoogt het de spanning? Nauwelijks. Het duurt zelfs heel lang voor je er eindelijk eens goed voor gaat zitten. Voor je de spanning zoals je die na Bauers eerste boek verwachtte komt.
Jammer is dat, zelfs al leest het boek als een trein en wil je natuurlijk weten we de dader is. Ook jammer vind ik het dat ineens personages uit het eerste boek een rol krijgen. Een kleine rol, maar toch. Dat was helemaal niet nodig.
Als het einde nadert, komt er een dader in zicht, waar je als lezer helemaal niet aan wil. Dan is het spannend. Zal het toch? Zal het niet?
Belinda Bauer laat je meeleven met haar hoofdpersonen. Niet dat ik die terug wil zien in een volgend verhaal, maar ze zijn wel tot leven gekomen. Als je dus even het thrilleraspect vergeet, is het een heel mooi verhaal. Sfeer creëren kan ze zeker. Spanning maken ook, maar die komt in dit verhaal pas later aan bod.
ISBN 9789022999547| Paperback | 327 pagina's | A.W. Bruna | oktober 2011
© Marjo, 23 november 2011
Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER