De schitterende doden
Belinda Bauer
Eve Singer is pas 29, maar aan haar carrière lijkt al een eind te komen. Ze is misdaadverslaggever voor de televisie, en haar baas is erg veeleisend. Het publiek is veeleisend, zegt hij: zij willen bloed zien, lijken! Aan Eve en haar vaste cameraman Joe de taak om dat te leveren. Maar daar voor moeten ze allerlei slinkse paden betreden want journalisten zijn natuurlijk niet welkom op een plaats delict.
Er is een nieuwe medewerker gekomen: jonger en blond. Een bedreiging dus. En Eve heeft haar baan zo hard nodig. Ze heeft noodgedwongen haar eigen appartement op moeten geven om weer bij haar vader in te gaan wonen. Hij begint te dementeren, en kan niet meer alleen wonen. Soms weet hij niet eens meer wie Eve is, maar ook zijn er momenten dat hij heel goed lijkt te beseffen wat er aan de hand is. Kortom: het leven is moeilijk voor Eve.
Als de moordenaar haar pad kruist, wordt het nog moeilijker. De man schijnt te denken dat Eve de enige is die begrijpt wat hij aan het doen is. Zij is zijn muze, want wat hij laat zien aan het publiek via Eve is immers kunst. Hij wil niet inzien dat ze daar toch heel anders over denkt.
Een misdaadroman volgens het geijkte patroon. Het begint met een proloog die de lezer pas kan begrijpen als het verhaal gelezen is. Dan volgen we het eerste slachtoffer. De moordenaar doet zijn intrede, gevolgd door Eve als zij verslag moet uitbrengen van een gruwelijke moord.
Het verhaal volgt hen allebei: de moordenaar en de verslaggever, tot de apotheose.
In de tussentijd levert het verhaal van de moordenaar enig inzicht in het waarom van zijn daden, en wordt het leven van de verslaggever bemoeilijkt door de persoonlijke omstandigheden.
Het verhaal speelt in Londen, in de drukke tijd voor kerst. Het is echt winter, er ligt een flink pak sneeuw: ziedaar de sfeer.
De schitterende doden is een thriller, geheel volgens de regels. Is het dan niet spannend? Jazeker wel, het is spannend tot bijna de laatste pagina. Maar omdat het het geijkte patroon volgt, is het niet bijzonder. Er is geen uitdaging, het is te voorspelbaar. Ook het afrondende gedeelte biedt niets bijzonders.
En helaas komen de motieven van de dader te weinig uit de verf. Er wordt gehint, maar niets echt verteld. Dat is reuze jammer want de psychologische achtergronden zijn binnen een thriller toch de krenten in de pap.
Belinda Bauer kan beter, dus dat hoop ik dan maar terug te zien in haar volgende thriller.
Niettemin: een heerlijk boek voor een avondje ontspannen.
ISBN 9789400507630| paperback | 320 pagina's | Uitgeverij Bruna | mei 2017
Vertaald door Valerie Janssen
© Marjo, 19 november 2017
Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER