Thrillers Leestafel.info

spannende boeken en een beetje fantasy

Noorderveen
Arnaldur Indridason

 

Eerder dit jaar heb ik van Arnaldur Indridason al Moordkuil gelezen, in de achteraf foute veronderstelling dat dit zijn eerste literaire thriller was. Tijdens het lezen van Noorderveen kwam ik er namelijk al snel achter dat dit boek aan Moordkuil voorafging, hoewel dat voor het verhaal zelf verder geen gevolgen had. Mijn eerdere kennismaking met deze veelvoudig bekroonde auteur uit IJsland was mij goed bevallen, hoewel ik wel wat twijfels had over de vraag of hij in staat zou zijn om de lezers meerdere boeken lang te kunnen boeien met de hoofdpersonen die hij laat opdraven. Inspecteur Erlendur en zijn jongere collega’s Óli en Elínborg maakten in Moordkuil soms een wat onsamenhangende indruk en bleken maar ternauwernood in staat om met elkaar samen te werken. Met name Erlendur werd neergezet als een zonderlinge man die niet altijd serieus werd genomen door zijn omgeving en enigszins wereldvreemd door het leven ging. Maar hoewel in Noorderveen deze indrukken nog steeds licht aanwezig zijn, werden de professionele eigenschappen en bijzondere kwaliteiten van Erlendur als politieman veel duidelijker belicht. Iets wat het verhaal dan ook zeer ten goede kwam en van Noorderveen een beter boek maakte dan Moordkuil en tevens het talent van Indridason als auteur in één klap onomstreden naar het voetlicht schoof.


Net als in Moordkuil is in Noorderveen een misdaad de reden om in het verleden van een aantal mensen te gaan graven. In het huis van een met een asbak doodgeslagen man vinden de rechercheurs een eigenaardig briefje van de moordenaar en de goed verstopte foto van het graf van een jong meisje. Hoewel verdere aanwijzingen ontbreken, was met name Erlendur ervan overtuigd dat het briefje en de foto met elkaar te maken moesten hebben en dat er ergens in het leven van het slachtoffers raakvlakken te vinden moesten zijn. Maar het verleden laat zich niet altijd even makkelijk oprakelen en slechts door de vasthoudendheid van Erlendur lukte het om langzaam maar zeker een paar kleine aanknopingspunten te vinden.


Net als veel Scandinavische auteurs weet ook Indridason een aantal maatschappelijke en ethische vraagstukken op te werpen en komen moeilijke thema’s als erfelijkheid, orgaandonaties en ouderschap ruimschoots aan bod. Ook de rol van de wetenschap wordt aan de kaak gesteld en dan met name de manier waarop een deel van de kennis vergaard lijkt te worden. Het geeft een extra en zeer boeiende dimensie aan het boek en opvallend is dat de moeilijke onderwerpen nergens de vaart uit het verhaal weten te halen. Ook de extra verhaallijnen zijn uitstekend en vooral de problemen van Erlendur met zijn verslaafde dochter zijn zeer goed beschreven. Echt spannend is Noorderveen eigenlijk niet, maar het weet wel van begin tot eind te boeien en te intrigeren. Ook al weet je ruim voor de helft van het verhaal al wel ongeveer wat er nu precies aan de hand moet zijn. Maar omdat Indridason alles mooi en zorgvuldig weten te vertellen is dat helemaal niet vervelend en op sommige momenten weet hij de lezers toch nog te verrassen. Vooral op het eind komen er een paar ontroerende passages voorbij die je behoorlijk aan het denken zullen zetten.


Bij elkaar opgeteld is Noorderveen een meer dan uitstekend boek en is het duidelijk dat deze IJslandse auteur iemand is om goed in de gaten te houden. De eerste twee delen zijn wat mij betreft beter dan het begin van Henning Mankell in zijn inmiddels onvolprezen serie over Kurt Wallander. Maar die bleek wel in staat om de kwaliteit iedere keer weer verder op te schroeven en dat moet Indridason nog maar bewijzen. Maar dat hij over veel potentie beschikt mag inmiddels wel duidelijk zijn.


ISBN 9056720503 Vertaler: P. Vermeyden Ingenaaid, 223 pagina's Verschenen: april 2003 Gewicht: 398 gram Formaat: 235 x 155 x 21 mm A.W. Bruna Uitgevers (Uitgever: Signature)

Op mijn weblog http://eherni.blogspot.com/ kreeg dit boek van mij vier van de maximaal vijf sterren.

© Eric

Reageren? Klik hier!


Recensies

Boven