Blauwzuur
Arnaldur Indriðason
Reykjavik, 1941: Het fatale nekschot waarmee Felix Lunden in zijn eigen appartement is omgebracht, heeft een groot deel van zijn gezicht verwoest. De politiemensen die als eerste ter plaatse waren, zijn de schok nog altijd niet te boven. Flóvent stuurt iedereen, op de districtsarts na, weg. Pas wanneer de drukte om hem heen verdwenen is, kan hij de situatie goed in zich opnemen.
Hoewel Flóvent al een paar jaar bij de recherche in Reykjavik werkt, heeft hij weinig ervaring met moordzaken. Er worden simpelweg niet veel moorden in de rustige IJslandse hoofdstad gepleegd. Flóvent neemt het appartement goed in zich op. Overal zit bloed. De dode, die volgens Flóvent tussen de twintig en dertig jaar moet zijn geweest, draagt eenvoudige kleding. De manier waarop hij om het leven is gebracht, doet aan een executie denken. De bruutheid van de daad wordt benadrukt door het bloederige teken dat op Felixs voorhoofd is aangebracht. Wie doet zoiets? Wie tekent een bloederig hakenkruis op het voorhoofd van zijn slachtoffer?
De link met de oorlog die woedt, is snel gelegd. Het wapen waarmee het dodelijke schot is gelost, is van Amerikaanse makelij en het hakenkruis verwijst naar de Nazi’s die Europa bezetten. De vraag is echter wat Felix Lunden met de oorlog te maken heeft. Felix was een handelsreiziger die in heel IJsland zijn eenvoudige handelswaar aan de man probeerde te brengen. Volgens zijn buren was hij een rustige buurman en ging hij niet met de Amerikaanse en Engelse soldaten die het land overspoelen om.
De komst van de vele soldaten zorgt voor wrijving in het rustieke land. Zo pappen veel soldaten met IJslandse vrouwen aan, wat hen niet bepaald in dank wordt afgenomen. Wanneer een vrouw omgang met een soldaat heeft, wordt in de volksmond gezegd dat zij in “de Situatie” is beland. Volgens velen kan daar weinig goeds uit voortkomen. Een moord op een IJslander met een Amerikaans wapen, zal de gespannen situatie alleen maar verergeren. De militaire politie besluit daarom zelf ook iemand op de zaak te zetten. De keus valt op de in Canada opgegroeide Thorson. Hij heeft weliswaar geen enkele ervaring met moordzaken maar hij is van IJslandse afkomst en beheerst de taal vloeiend. Hij zal een brug tussen de IJslanders en het leger moeten vormen, met als voornaamste taak de gemoederen te sussen.
Het officieel identificeren van het slachtoffer is slechts een formaliteit. Toch zorgt de huurbazin, die het lichaam heeft gevonden, voor een verrassing wanneer zij in het mortuarium met de vermoorde man wordt geconfronteerd. Verbaasd vraagt ze of er een tweede moord is gepleegd. Waar is Felix? Flóvent wijst naar het lichaam op de tafel. Daar ligt hij immers. Gedecideerd schudt de huurbazin haar hoofd. Toen ze de man in het appartement van Felix zag liggen, was ze er automatisch van uitgegaan dat het om Felix zelf ging. De man die voor haar ligt, is Felix echter niet. Flóvent is verbijsterd. Wie is de dode dan en waar is Felix Lunden?
Opnieuw ben ik als een blok voor de ingetogen schrijfstijl van Indriðason gevallen. Prachtig sober, zonder tierelantijnen, beschrijft hij de situatie in IJsland zoals die aan het begin van de Tweede Wereldoorlog was. Door de gunstige ligging van het land was het in de Tweede Wereldoorlog een komen en gaan van Britse en Amerikaanse soldaten. Hun aanwezigheid verstoorde het leven van de IJslanders ingrijpend.
Flóvent en Thorson zijn twee prettige personages die hun uiterste best doen om de gebeurtenissen die tot de moord hebben geleid te doorgronden. Allereerst moet Felix Lunden opgespoord worden maar die houdt zich goed schuil. Waarom weigert zijn familie mee te werken? En hoe zit het met het slachtoffer zelf? Wie is deze man en waarom is hij in het appartement van Felix aan zijn einde gekomen? Het lijkt erop dat Felix een voortvluchtige moordenaar is maar Flóvent en Thorson weten dat de waarheid zich niet altijd zo eenvoudig laat vangen.
Blauwzuur is het tweede boek over Flóvent en Thorson. Voor de twee onderzoekers zelf vormt dit verhaal echter een eerste kennismaking. Het eerste boek over dit tweetal – Erfschuld – speelt zich namelijk drie jaar later, in 1944, af. Hun bescheiden karakters vormen een prachtige aanvulling op het goed gekozen onderwerp. IJsland was niet door de Duitsers maar door de geallieerden bezet. Hoewel er geen oorlog in het land woedde, was de sfeer in IJsland gespannen. Meerdere culturen moesten het noodgedwongen met elkaar zien te rooien. Indriðason heeft dit fragment van de IJslandse geschiedenis - met een uitmuntende eenvoud die alleen de allerbeste schrijvers beheersen - in een intrigerend moordmysterie verpakt.
ISBN 9789021402871| paperback | 282 pagina's | Uitgeverij Q | mei 2018
Vertaald door Adriaan Faber
© Annemarie, 19 mei 2017
Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER