Witte ruis
Åke Edwardson
Met het boek De laatste winter sloot Åke Edwardson de succesvolle thrillerreeks rondom inspecteur Erik Winter af. Erik Winter kreeg een hersenbloeding, kon niet langer als politieman werken en verhuisde met zijn gezin naar Spanje. Toch konden Erik en Åke nog geen afscheid van elkaar nemen en Erik is in Spanje goed hersteld. Wel lijdt hij aan chronische tinnitus (oorsuizen) en wordt hij geplaagd door nachtmerries.
Het leven in Spanje is goed en Erik geniet met volle teugen van het samenzijn met zijn gezin. Ook zijn moeder woont in het zonnige land. Toch blijft zijn oude baan in Göteborg lonken en uiteindelijk kan hij de verleiding niet langer weerstaan. Erik keert terug naar Zweden waar hij zich bij zijn oude team voegt. Er dient zich vrijwel onmiddellijk een moordzaak aan waar Erik zich vol gedrevenheid op stort.
Op Amundön, een eilandje in het zuiden van Göteborg, is een meervoudige moord gepleegd. Dagenlang hebben een jonge vrouw en haar twee kinderen dood in hun huis gelegen. Een oplettende buurman heeft uiteindelijk de lichamen ontdekt en hij heeft zich ontfermd over de enige overlevende, een babymeisje. De dader heeft de baby niet verwond maar het kindje heeft dagenlang zonder eten en drinken in het huis gelegen. Ze heeft het drama ternauwernood overleefd en is ernstig uitgedroogd.
De vrouw en haar andere twee kinderen zijn met messteken om het leven gebracht. Iemand lijkt een enorme woede op de moeder te hebben botgevierd. De verdenking gaat in eerste instantie uit naar de echtgenoot van de vrouw en tevens de vader van de kinderen. Bij dit soort misdaden is de partner immers wel vaker de dader. De man blijkt echter ten tijde van de moord elders werkzaam te zijn geweest en beschikt daardoor over een alibi.
Het gezin had sinds korte tijd een puppy in huis maar van het beestje is geen spoor te bekennen. Waar is het hondje gebleven? Erik en zijn collega’s ontdekken dat het hondje te koop werd aangeboden wegens allergie. Is de koper van de pup soms de dader? Het duurt niet lang voordat de nieuwe eigenaar van het hondje is opgespoord. De man slaat op de vlucht en biedt hevig verzet bij zijn aanhouding. De zaak lijkt afgerond te kunnen worden maar Erik is nog niet overtuigd. Hij blijft haast obsessief onderzoek doen naar de zaak. Hij vermoedt dat het volledig verhaal nog niet is verteld.
In Spanje gaat het minder goed. Eriks vrouw en kinderen missen hem en zijn moeder is ernstig ziek. Erik maakt zich grote zorgen om zijn moeder en weet dat ze niet lang meer te leven heeft. Hij verdeelt zijn tijd zo goed mogelijk tussen Zweden en Spanje. Makkelijk is het niet: in Göteborg worden zijn gedachten beheerst door zijn familie en in Spanje is hij met zijn hoofd bij zijn werk. Erik moet een balans vinden voordat zijn tegenstrijdige gevoelens hem verteren.
Åke Edwardson schrijft met dezelfde gedrevenheid die Erik Winter overvalt tijdens het speuren. Het verhaal neemt bezit van hem en voert auteur en lezer mee door de gedachtestroom van Erik Winter. Erik drinkt teveel in een poging het geruis in zijn oren te overstemmen en zijn nachtmerries te vergeten. De ruis en de nare dromen laten zich echter niet verdringen. Edwardson schrijft krachtig en zonder al teveel opsmuk. Indrukwekkend is de manier waarop hij de verbetenheid van Erik Winter omschrijft. Erik bijt zich als een haai vast in de zaak en hij vereert de verdachten keer op keer met een bezoekje. Zijn gedrag is intimiderend en vriendschappelijk tegelijk.
Erik heeft moeite om zich te concentreren en soms gaan zijn gedachten alle kanten op. De lezer mag de aandacht niet laten verslappen. Edwardson heeft het verhaal echter goed in de hand en weet de lezer precies op de juiste momenten tot de juiste inzichten te laten komen. Witte ruis was voor mij een onverwacht en prachtig cadeau: Erik Winter is terug! Ik hoop dat hij blijft.
ISBN 9789400502789 | paperback | 312 pagina's | A.W. Bruna Uitgevers | november 2013
Vertaald door Elina van der Heijden en Wiveca Jongeneel
© Annemarie, 12 december 2013
Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER